Ως παλιότερα μέλη της Ιτιάς, γιορτάζουμε σήμερα (12 Ιουνίου 2021) τα 30 χρόνια από το πρώτο email που έφτασε στην Ιτιά, στον server με το όνομα Νηρέας, με λειτουργικό σύστημα Unix, εγκατεστημένο στο γραφείο 201 του Κτηρίου Υδραυλικής. Μόλις τον είχαμε αγοράσει με χρήματα από διάφορα ερευνητικά έργα που είχαμε εκείνη την εποχή, με κύριο στόχο να τον χρησιμοποιήσουμε στο έργο “Ανάπτυξη σχεσιακής βάσης δεδομένων για τη διαχείριση και επεξεργασία υδρομετρικών πληροφοριών” (χρηματοδοτούμενο απ’ τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας). Για να μπορέσουμε να έχουμε email αγοράσαμε κι ένα modem, το οποίο τηλεφωνούσε μια φορά την ημέρα στον server Θησέα του κεντρικού υπολογιστικού κέντρου του ΕΜΠ (έναν υπολογιστή Vax με σύστημα Unix). [Read more…] about 30 χρόνια email
πανεπιστήμιο
Λίγο ακόμη μελάνι…
Κλείνοντας την ανάρτηση Λίγο μελάνι για μια μελανή σελίδα του ΕΜΠ έγραψα
Τα σχόλια έχουν κλείσει με την παρέλευση δύο εβδομάδων από την ημερομηνία της ανάρτησης. Προσθέτω αυτό το εκπρόθεσμο σχόλιο για σας να ευχαριστήσω όλους για τα παραπάνω 88 σχόλια και για τις 3600 επισκέψεις σ’ αυτή την ανάρτηση, και για να αναφέρω ότι έχει προστεθεί στο τέλος του κυρίως κείμενου μου μια σημερινή ενημέρωση που ελπίζω πως θα τη βρείτε ενδιαφέρουσα.
Η εν λόγω ενημέρωση είναι:
Ενημέρωση 2021-02-10: Το κείμενο και το σύνολο των σχολίων έχουν συγκεντρωθεί σε ένα αρχείο pdf 33 σελίδων.
Εξάλλου, ο συνάδελφος και αγαπητός φίλος Δημήτρης Λιάτης (μαζί με τον οποίο το 1977, συμφοιτητές τότε, είχαμε δουλέψει ως Επιτροπή Σπουδών του Συλλόγου Σπουδαστών Πολιτικών Μηχανικών, και φτιάξαμε την Εισήγηση για την αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών για την εισαγωγή των κατευθύνσεων) μας έκανε την τιμή να αφιερώσει πολύ χρόνο όχι μόνο να διαβάσει όλη τη συζήτηση, αλλά και να την αναπαραγάγει (λίγο πιο συνοπτικά) με δικά του λόγια και σχόλια, σε ένα κείμενο 23 σελίδων που το αναρτώ εδώ για τυχόν ενδιαφερόμενους. Πραγματικά, εντυπωσιάστηκα για το γεγονός ότι μας παρακολουθούν με τέτοιο ενδιαφέρον συνάδελφοι έξω από τον “επίσημη” ακαδημαϊκή κοινότητα του ΕΜΠ και χαίρομαι αφάνταστα γι’ αυτό.
Μου επέστησε κάποιος την προσοχή στο γεγονός ότι εάν επιθυμεί να απαντήσει στην κριτική Λιάτη δεν μπορεί. Για το λόγο αυτό ανοίγω αυτή τη δεύτερη ανάρτηση, ώστε να μπορεί να σχολιαστεί και η κριτική, ή να προστεθούν τυχόν άλλα σχόλια από όσους δεν πρόλαβαν.
Προσωπικά δεν έχω κάτι να προσθέσω, αλλά αν υπάρξουν σχόλια ίσως χρειαστεί να συζητήσω κάποια.
Λίγο μελάνι για μια μελανή σελίδα του ΕΜΠ
Η μελανή σελίδα στην οποία αναφέρεται αυτό το σχόλιο, είναι η απόφαση της Συγκλήτου του ΕΜΠ για τις εξ αποστάσεως εξετάσεις. Λήφθηκε τον Μάιο 2020, με αφορμή την πανδημία, και ισχύει ως σήμερα. Εφαρμόστηκε στις εξεταστικές Ιουνίου και Σεπτεμβρίου 2020 σε όσα μαθήματα εξετάστηκαν εξ αποστάσεως (πολλά εξετάστηκαν διά ζώσης). Τώρα, στην εξεταστική του Ιανουαρίου 2021, η εφαρμογή της είναι καθολική, αφού δεν επιτρέπονται οι διά ζώσης εξετάσεις.
Είχα σκεφτεί να μη δημοσιοποιήσω ευρέως την αντίθεσή μου στην πιο πάνω απόφαση, αλλά όταν ανέλαβαν διάφορες φοιτητικές παρατάξεις να ελέγχουν την εφαρμογή των αποφάσεων της Συγκλήτου και να προστατεύουν το κύρος της δεν άντεξα.
[Read more…] about Λίγο μελάνι για μια μελανή σελίδα του ΕΜΠ
Περί υιών και ιών
Παρακάτω δημοσιοποιώ δύο μηνύματα που έστειλα στους συναδέλφους, μέλη ΔΕΠ του ΕΜΠ, με αφορμή δημοσίευμα στον τύπο σχετικά με την υπόθεση δύο υιών τέως καθηγητή της Σχολής, εν μέσω κλίματος κυκλοφορίας – εκτόξευσης επικίνδυνων ἰών.
Εκλογο(παρα)λογισμοί
Οι εκλογές καθηγητών αποτελούν μια από τις πιο βασικές λειτουργίες μιας Σχολής και είναι καθοριστικές για την εξέλιξή της. Τυχαίνει να έχω αρκετή εμπειρία είτε ως μέλος εκλεκτορικών σωμάτων στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ (ΣΠΜ ΕΜΠ)—και άλλες Σχολές, είτε ως πρώην κοσμήτορας της Σχολής που οργάνωσα και διηύθυνα πολλές εκλογικές διαδικασίες, είτε τέλος και ως απλό μέλος της Γενικής Συνέλευσης (ΓΣ) της Σχολής, ενώπιον της οποίας γίνεται η συνεδρίαση του Εκλεκτορικού Σώματος. Έτσι, σκέφτηκα να συνοψίζω σ’ αυτή την ανάρτηση κάποια πράγματα που θεωρώ χρήσιμο να είναι καταγραμμένα.
Ιδιαίτερα η τελευταία ιδιότητα, του απλού μέλους της ΓΣ, με βοήθησε να δω, με το μάτι ενός μη άμεσα εμπλεκόμενου στην εκλογή, διάφορα ίσια και στραβά, τα οποία καταγράφω, μαζί με τα προσωπικά μου σχόλια και τις σκέψεις μου. Κάποια απ’ τα σχόλια αναφέρονται σε καθιερωμένες πρακτικές στη ΣΠΜ ΕΜΠ που, επειδή μπορεί να διαφέρουν σε άλλες Σχολές, θεωρώ χρήσιμο να τις γνωρίζουν οι εξωτερικοί εκλέκτορες για αποφυγή παρεξηγήσεων.
Θα χαρώ αν σ’ αυτό το ιστολόγιο καταχωρηθούν σχόλια με άλλες απόψεις.
ΠΠΕ Εξ
(Το ακρωνύμιο του τίτλου θέλει να πει «Πανεπιστημιακές Παρόλες Ελλήνων Εξωτερικού»).
Να κλάψει κανείς ή να γελάσει με τις παραιτήσεις των Συμβουλίων Ιδρυμάτων; Εγώ, από τη φύση μου αθεράπευτα αισιόδοξος, επιλέγω το δεύτερο. Και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους, παρόλο που έχω επίγνωση ότι έχουν χυθεί πολλά δάκρυα, ιδίως κροκοδείλια.
Αφορμή για αυτή την ανάρτηση μού έδωσε το πιο κάτω απόσπασμα από δημοσίευμα του εξαίρετου συνάδελφου Γιάννη Ιωαννίδη, πρώην του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που δυστυχώς τα βρόντηξε και έφυγε για ΗΠΑ —ελπίζω, ως αισιόδοξος που είμαι, να το ξανασκεφτεί. (Οι τυπογραφικές διορθώσεις δικές μου.)
Η πλέον εκτεταμένη συνωμοσία υπέρ αριστείας ήταν πιθανότατα τα Συμβούλια Ιδρυμάτων. Δεκάδες κορυφαίοι τίμησαν το θεσμό. Η πλειοψηφία των μελών ήταν άριστοι, έστω κι αν παρεισφρήσανε αρκετοί μέτριοι εκπροσωπώντας παλαιές παθογένειες. Αστέρια πρώτου μεγέθους όπως Μπερτσιμάς, Εφραιμίδης, Ηλιόπουλος, Δαφέρμος, Αθανασίου, Σιούτας, Τσώκος, Τσιχριτζής, Αγάθος, Κομνινέλλης, Γαβράς, Γιαννάκης, Τσιτσικλής, Δελούκας και τόσοι άλλοι δημιουργήσανε μια μοναδική ευκαιρία. Έστω ένας να μπορούσε να εφαρμόσει σχετικά ανενόχλητος όσα ήξερε, το ελληνικό πανεπιστήμιο θα ανέβαινε πολύ. Όμως τους τραβήξανε το χαλί. Από την αρχή κιόλας οι αρμοδιότητες ροκανίστηκαν. Σε ιδρύματα που συχνά δεν έχουν καν εσωτερικό κανονισμό, πρωτοστατήσανε στο ροκάνισμα όχι μόνο η σημερινή συμπλεγματική κυβέρνηση, αλλά ακόμα και όσοι υπερψηφίσανε τα Συμβούλια, αλλά συνέχισαν να συντηρούν κομματικά πανεπιστημιακά μαγαζάκια. Κλαίνε τώρα ψηφοθηρικά κροκοδειλίσια δάκρυα.
Τους τραβήξανε το χαλί; Για φαντάσου… Τους ροκάνισαν τις αρμοδιότητες κυβερνήσεις και μαγαζάκια; Αν είναι δυνατόν…
ΕΔΙΠ, Λέκτορες, Γραμματείς, Φαρισαίοι
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί (Ματθ. 23). Ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών, όλα τα αμαρτήματα τα κατανοούσε και τα συγχωρούσε. Όλα εκτός από ένα. Την υποκρισία.
Τις τελευταίες δυο-τρεις μέρες έχουν γεμίσει ιστότοποι και ηλεκτρονικά γραμματοκιβώτια από υποκριτικές κραυγές για την (ομολογουμένως τελευταίας στιγμής και όχι συζητημένη) ρύθμιση Φίλη για τη δυνατότητα των διδακτόρων ΕΔΙΠ να κριθούν για λέκτορες. Ρύθμιση που απεμπλέκει άξιους ανθρώπους που το σύστημα Διαμαντοπούλου, σε συνδυασμό με τα οικονομικά μέτρα, καθήλωσε, μπλοκάροντάς τους την εξέλιξη ή τη νέα πρόσληψη σε θέση ΔΕΠ.
Η εξέλιξη των άξιων συναδέλφων δεν είναι θέμα που αφορά μόνο τους ίδιους. Αφορά συνολικά το καλό πανεπιστήμιο, αυτό που ενδιαφέρεται για την ουσία και όχι για την εξουσία, που θέλει να δίνει κίνητρα στα μέλη του να προάγουν τους εαυτούς τους και το ίδιο, να αξιοποιεί στο μέγιστο τις ερευνητικές και διδακτικές ικανότητες των ανθρώπων του, και να αναθέτει καθήκοντα με όσο πιο υπεύθυνο τρόπο γίνεται.
Περί εξυγίανσης και άλλων δεινών
Πριν λίγες μέρες κοινοποιήθηκε από την Επιτροπή Ερευνών του ΕΜΠ στους Επιστημονικούς Υπεύθυνους των έργων ΑΡΙΣΤΕΙΑ, ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΙΙ και ERC, η απόφαση με τίτλο «Αναπροσαρμογή προϋπολογισμών ενταγμένων πράξεων λόγω εξυγίανσης του Επιχειρησιακού Προγράμματος Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση», που υπογράφει ο Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), Δρ. Χρήστος Βασιλάκος. Σύμφωνα με αυτή, μια σειρά ερευνητικών έργων που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη θα υποστούν κούρεμα του προϋπολογισμού τους μέχρι και 28%, χωρίς μείωση του φυσικού τους αντικειμένου. Με άλλα λόγια, σε ήδη υπογεγραμμένες συμβάσεις ανάμεσα σε πανεπιστήμια (ή άλλους ερευνητικούς φορείς) και τη ΓΓΕΤ, η υπογραφή της ΓΓΕΤ δεν ισχύει, αλλά των πανεπιστημίων ισχύει. Από μια πρόχειρη επεξεργασία της λίστας των 35 έργων με δικαιούχο το Πολυτεχνείο, προκύπτει ότι από την εν λόγω «εξυγίανση» το ΕΜΠ θα υποστεί ζημιά που ξεπερνά το ενάμισι εκατομμύριο ευρώ.
Αν και έχει περάσει μία εβδομάδα μετά την επίσημη δημοσίευση του εγγράφου της ΓΓΕΤ, ούτε οι Πρυτανικές Αρχές ούτε το Συμβούλιο του Ιδρύματος αντέδρασαν σε αυτή την πρωτοφανή απόφαση (οι έως τώρα αντιδράσεις έχουν έρθει μόνο από κάποιες μεμονωμένες φωνές, καθώς και από την Ένωση Ελλήνων Ερευνητών). Είμαι βέβαιος ότι τα θεσμικά μας όργανα είχαν πολύ σημαντικότερα ζητήματα να ασχοληθούν. Εξάλλου, τι είναι ενάμιση ψωροεκατομμύριο; Την υγειά μας να’ χουμε – κι εμείς, και η «δια βίου μάθηση».
(Εξ)υγιαίνετε
Περί εργαστηρίων και διευθυντών
Σε χθεσινή σύσκεψη επιτροπής του Τομέα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος σχετικά με προκηρύξεις νέων θέσεων συζητήθηκαν και γενικότερα ζητήματα για το μέλλον. Μεταξύ αυτών και ο ρόλος των εργαστηρίων καθώς και μια παλιότερη πρόταση ενοποίησης των τεσσάρων εργαστηρίων του Τομέα σε ένα. Η τελευταία είχε τεθεί σε διάφορες Γενικές Συνελεύσεις και άτυπες συζητήσεις, καθώς και στο πλαίσιο αξιολόγησης της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών, αλλά δεν νομίζω πως είναι ακόμη ώριμη για απόφαση. Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της ενοποίησης, αλλά πιστεύω ότι από μόνες τους οι οργανωτικές αλλαγές δεν λύνουν προβλήματα αν δεν αλλάξουν οι νοοτροπίες και η κουλτούρα του καθηγητικού προσωπικού. Για παράδειγμα, ο θεσμός της έδρας καταργήθηκε από το 1982, όμως έχει επιβιώσει κυρίως μέσω των εργαστηρίων.
Στη χτεσινή συζήτηση μού έγινε κριτική για ασυνέπεια, γιατί τώρα υποστηρίζω την ενοποίηση των εργαστηρίων ενώ παλιότερα είχα ταχθεί υπέρ της δημιουργίας νέου εργαστηρίου υδροηλεκτρικών έργων. Αυτή η κριτική μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναθυμηθώ τα παλιά και να τα θυμίσω και στους συναδέλφους, γιατί είναι διδακτικά και χρήσιμα για τη συζήτησή μας.
Η κεντρική μου υπόθεση είναι ότι τα εργαστήρια και οι διευθυντές τους, έστω κάποιοι απ’ αυτούς και ενίοτε, ανάμεσα στις πολλές και πολύπλευρες προσφορές τους, αντικειμενικά συνήργησαν στο να μπλοκάρουν την έρευνα των άλλων κοινών μελών ΔΕΠ (μη-διευθυντών) δρώντας είτε στο πλαίσιο μελήματος για το “δικό τους” εργαστήριο είτε στο πλαίσιο αλληλεγγύης προς άλλους διευθυντές.
The revenge of the incompetent
When you have dedicated most part of your professional life (and not only) to this university in this country you may find it quite interesting to hear the (former) prime minister of the country (the leader of a government which, among other heroic deeds, made a “reform” in universities), when talking to the parliament, to ascertain that the Greek university and its people are incompetent and corrupt. It is even more interesting to see an emerging consensus among prime ministers, ministers of education, other politicians and journalists, regarding the necessity to depreciate the Greek university.
Indeed, this depreciation was a presupposition to tear down the democratic organization of the university, in a country which is the cradle of democracy, and replace it with an unprecedented oligarchic system controlled by the political establishment. Some in the academic establishment also contributed to such depreciation and supported the government’s “reform”, with the apparent aim to gain power in the redistributed power game. In our university very few gave their support to the government publicly; however there were many more, particularly from a specific group, from which I divorced as soon as I understood the majority stance with respect to this “reform”.
In the last two years our university has had to struggle to survive the “reform”, accompanied by huge job cuts, in order to continue to operate as it did before, for the benefit of our students and our country.
It seems we did it quite well and this is also reflected in our international rankings. For second year in a series, the QS World University Rankings gives our school, the School of Civil Engineering of the National Technical University of Athens (NTUA) very good rankings: 28th in the world and 7th in Europe among civil engineering schools. Europe’s top thirteen civil engineering schools that rank among the top-50 of the world are shown in the figure below. Interestingly, a more detailed investigation reveals that among these thirteen only the NTUA and Karlsruhe schools do not have tuition fees; all others do.