Ως παλιότερα μέλη της Ιτιάς, γιορτάζουμε σήμερα (12 Ιουνίου 2021) τα 30 χρόνια από το πρώτο email που έφτασε στην Ιτιά, στον server με το όνομα Νηρέας, με λειτουργικό σύστημα Unix, εγκατεστημένο στο γραφείο 201 του Κτηρίου Υδραυλικής. Μόλις τον είχαμε αγοράσει με χρήματα από διάφορα ερευνητικά έργα που είχαμε εκείνη την εποχή, με κύριο στόχο να τον χρησιμοποιήσουμε στο έργο “Ανάπτυξη σχεσιακής βάσης δεδομένων για τη διαχείριση και επεξεργασία υδρομετρικών πληροφοριών” (χρηματοδοτούμενο απ’ τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας). Για να μπορέσουμε να έχουμε email αγοράσαμε κι ένα modem, το οποίο τηλεφωνούσε μια φορά την ημέρα στον server Θησέα του κεντρικού υπολογιστικού κέντρου του ΕΜΠ (έναν υπολογιστή Vax με σύστημα Unix). [Read more…] about 30 χρόνια email
Λίγο ακόμη μελάνι…
Κλείνοντας την ανάρτηση Λίγο μελάνι για μια μελανή σελίδα του ΕΜΠ έγραψα
Τα σχόλια έχουν κλείσει με την παρέλευση δύο εβδομάδων από την ημερομηνία της ανάρτησης. Προσθέτω αυτό το εκπρόθεσμο σχόλιο για σας να ευχαριστήσω όλους για τα παραπάνω 88 σχόλια και για τις 3600 επισκέψεις σ’ αυτή την ανάρτηση, και για να αναφέρω ότι έχει προστεθεί στο τέλος του κυρίως κείμενου μου μια σημερινή ενημέρωση που ελπίζω πως θα τη βρείτε ενδιαφέρουσα.
Η εν λόγω ενημέρωση είναι:
Ενημέρωση 2021-02-10: Το κείμενο και το σύνολο των σχολίων έχουν συγκεντρωθεί σε ένα αρχείο pdf 33 σελίδων.
Εξάλλου, ο συνάδελφος και αγαπητός φίλος Δημήτρης Λιάτης (μαζί με τον οποίο το 1977, συμφοιτητές τότε, είχαμε δουλέψει ως Επιτροπή Σπουδών του Συλλόγου Σπουδαστών Πολιτικών Μηχανικών, και φτιάξαμε την Εισήγηση για την αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών για την εισαγωγή των κατευθύνσεων) μας έκανε την τιμή να αφιερώσει πολύ χρόνο όχι μόνο να διαβάσει όλη τη συζήτηση, αλλά και να την αναπαραγάγει (λίγο πιο συνοπτικά) με δικά του λόγια και σχόλια, σε ένα κείμενο 23 σελίδων που το αναρτώ εδώ για τυχόν ενδιαφερόμενους. Πραγματικά, εντυπωσιάστηκα για το γεγονός ότι μας παρακολουθούν με τέτοιο ενδιαφέρον συνάδελφοι έξω από τον “επίσημη” ακαδημαϊκή κοινότητα του ΕΜΠ και χαίρομαι αφάνταστα γι’ αυτό.
Μου επέστησε κάποιος την προσοχή στο γεγονός ότι εάν επιθυμεί να απαντήσει στην κριτική Λιάτη δεν μπορεί. Για το λόγο αυτό ανοίγω αυτή τη δεύτερη ανάρτηση, ώστε να μπορεί να σχολιαστεί και η κριτική, ή να προστεθούν τυχόν άλλα σχόλια από όσους δεν πρόλαβαν.
Προσωπικά δεν έχω κάτι να προσθέσω, αλλά αν υπάρξουν σχόλια ίσως χρειαστεί να συζητήσω κάποια.
Λίγο μελάνι για μια μελανή σελίδα του ΕΜΠ
Η μελανή σελίδα στην οποία αναφέρεται αυτό το σχόλιο, είναι η απόφαση της Συγκλήτου του ΕΜΠ για τις εξ αποστάσεως εξετάσεις. Λήφθηκε τον Μάιο 2020, με αφορμή την πανδημία, και ισχύει ως σήμερα. Εφαρμόστηκε στις εξεταστικές Ιουνίου και Σεπτεμβρίου 2020 σε όσα μαθήματα εξετάστηκαν εξ αποστάσεως (πολλά εξετάστηκαν διά ζώσης). Τώρα, στην εξεταστική του Ιανουαρίου 2021, η εφαρμογή της είναι καθολική, αφού δεν επιτρέπονται οι διά ζώσης εξετάσεις.
Είχα σκεφτεί να μη δημοσιοποιήσω ευρέως την αντίθεσή μου στην πιο πάνω απόφαση, αλλά όταν ανέλαβαν διάφορες φοιτητικές παρατάξεις να ελέγχουν την εφαρμογή των αποφάσεων της Συγκλήτου και να προστατεύουν το κύρος της δεν άντεξα.
[Read more…] about Λίγο μελάνι για μια μελανή σελίδα του ΕΜΠ
Challenging conventional wisdom and the conventional peer-review system—a recent experience
by Demetris Koutsoyiannis & Zbigniew W. Kundzewicz
Having published some hundreds of papers over decades and having been co-editors of Hydrological Sciences Journal (HSJ) for a long time (ZWK for 18 years, DK for 12 years), we have been interested in the peer-review system. Trying to diagnose its pathologies and suggest remedies, we have written several editorials published in HSJ (Kundzewicz and Koutsoyiannis, 2005, 2006; Koutsoyiannis and Kundzewicz, 2007, 2009). We also collaborated with editors of other hydrological journals and compiled joint editorials, published in several journals simultaneously (Blöschl et al., 2014; Koutsoyiannis et al., 2016; Quinn et al., 2018).
Περί υιών και ιών
Παρακάτω δημοσιοποιώ δύο μηνύματα που έστειλα στους συναδέλφους, μέλη ΔΕΠ του ΕΜΠ, με αφορμή δημοσίευμα στον τύπο σχετικά με την υπόθεση δύο υιών τέως καθηγητή της Σχολής, εν μέσω κλίματος κυκλοφορίας – εκτόξευσης επικίνδυνων ἰών.
Εκλογο(παρα)λογισμοί
Οι εκλογές καθηγητών αποτελούν μια από τις πιο βασικές λειτουργίες μιας Σχολής και είναι καθοριστικές για την εξέλιξή της. Τυχαίνει να έχω αρκετή εμπειρία είτε ως μέλος εκλεκτορικών σωμάτων στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ (ΣΠΜ ΕΜΠ)—και άλλες Σχολές, είτε ως πρώην κοσμήτορας της Σχολής που οργάνωσα και διηύθυνα πολλές εκλογικές διαδικασίες, είτε τέλος και ως απλό μέλος της Γενικής Συνέλευσης (ΓΣ) της Σχολής, ενώπιον της οποίας γίνεται η συνεδρίαση του Εκλεκτορικού Σώματος. Έτσι, σκέφτηκα να συνοψίζω σ’ αυτή την ανάρτηση κάποια πράγματα που θεωρώ χρήσιμο να είναι καταγραμμένα.
Ιδιαίτερα η τελευταία ιδιότητα, του απλού μέλους της ΓΣ, με βοήθησε να δω, με το μάτι ενός μη άμεσα εμπλεκόμενου στην εκλογή, διάφορα ίσια και στραβά, τα οποία καταγράφω, μαζί με τα προσωπικά μου σχόλια και τις σκέψεις μου. Κάποια απ’ τα σχόλια αναφέρονται σε καθιερωμένες πρακτικές στη ΣΠΜ ΕΜΠ που, επειδή μπορεί να διαφέρουν σε άλλες Σχολές, θεωρώ χρήσιμο να τις γνωρίζουν οι εξωτερικοί εκλέκτορες για αποφυγή παρεξηγήσεων.
Θα χαρώ αν σ’ αυτό το ιστολόγιο καταχωρηθούν σχόλια με άλλες απόψεις.
Γρίφοι για νέους ερευνητές
Στο πλαίσιο της Πρόσκλησης ΕΔΒΜ34 «Υποστήριξη ερευνητών με έμφαση στους νέους ερευνητές», του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση & Δια βίου Μάθηση» συνεργάτες μου νέοι ερευνητές συνέταξαν και υπέβαλαν την ερευνητική πρόταση με αρ. 5004921 και τίτλο «Υβριδικά συστήματα για την ενεργειακή και υδροδοτική αυτονομία μη διασυνδεδεμένων νησιών του Αιγαίου». Εγώ ανέλαβα να είμαι ο ακαδημαϊκός σύμβουλός τους, σύμφωνα με την προκήρυξη. [Read more…] about Γρίφοι για νέους ερευνητές
Αναμνήσεις από τον Νοέμβρη του 1973
Σήμερα (17/11/2017) είχα την τιμή να κάνω την ομιλία στο Πολυτεχνείο [1] για την επέτειο των 44 χρόνων από την εξέγερση του Νοέμβρη 1973. Ανάμεσα στα κείμενα που συμβουλεύτηκα είναι το Δικαστικό Πόρισμα Τσεβά [2], η μελέτη του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών [3], ένα ανέκδοτο κείμενο του Νίκου Γιαννάκη (το οποίο έφθασε στα χέρια μου μέσω του κοινού φίλου Βασίλη Ζούκου και με την άδειά του συγγραφέα το έχω αναρτήσει [4]) και μια μαρτυρία της Μιράντας Απειρανθίτου Δρογκάρη [5]. Φυσικά, επιστράτευσα και τις δικές μου μνήμες, που τις έφερα στην επιφάνεια. Μεταφέρω μερικές εδώ, πριν τις σβήσει η λήθη της ηλικίας… Διευκρινίζω απ’ την αρχή πως δεν κάνω αυτή την ανάρτηση για να πω πως έκανα ηρωικά κατορθώματα στο Πολυτεχνείο. Ένα φοβισμένο παιδί ήμουν, που έτυχε να ζήσω τα γεγονότα — κι αυτό θα φανεί παρακάτω.
ΠΠΕ Εξ
(Το ακρωνύμιο του τίτλου θέλει να πει «Πανεπιστημιακές Παρόλες Ελλήνων Εξωτερικού»).
Να κλάψει κανείς ή να γελάσει με τις παραιτήσεις των Συμβουλίων Ιδρυμάτων; Εγώ, από τη φύση μου αθεράπευτα αισιόδοξος, επιλέγω το δεύτερο. Και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους, παρόλο που έχω επίγνωση ότι έχουν χυθεί πολλά δάκρυα, ιδίως κροκοδείλια.
Αφορμή για αυτή την ανάρτηση μού έδωσε το πιο κάτω απόσπασμα από δημοσίευμα του εξαίρετου συνάδελφου Γιάννη Ιωαννίδη, πρώην του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που δυστυχώς τα βρόντηξε και έφυγε για ΗΠΑ —ελπίζω, ως αισιόδοξος που είμαι, να το ξανασκεφτεί. (Οι τυπογραφικές διορθώσεις δικές μου.)
Η πλέον εκτεταμένη συνωμοσία υπέρ αριστείας ήταν πιθανότατα τα Συμβούλια Ιδρυμάτων. Δεκάδες κορυφαίοι τίμησαν το θεσμό. Η πλειοψηφία των μελών ήταν άριστοι, έστω κι αν παρεισφρήσανε αρκετοί μέτριοι εκπροσωπώντας παλαιές παθογένειες. Αστέρια πρώτου μεγέθους όπως Μπερτσιμάς, Εφραιμίδης, Ηλιόπουλος, Δαφέρμος, Αθανασίου, Σιούτας, Τσώκος, Τσιχριτζής, Αγάθος, Κομνινέλλης, Γαβράς, Γιαννάκης, Τσιτσικλής, Δελούκας και τόσοι άλλοι δημιουργήσανε μια μοναδική ευκαιρία. Έστω ένας να μπορούσε να εφαρμόσει σχετικά ανενόχλητος όσα ήξερε, το ελληνικό πανεπιστήμιο θα ανέβαινε πολύ. Όμως τους τραβήξανε το χαλί. Από την αρχή κιόλας οι αρμοδιότητες ροκανίστηκαν. Σε ιδρύματα που συχνά δεν έχουν καν εσωτερικό κανονισμό, πρωτοστατήσανε στο ροκάνισμα όχι μόνο η σημερινή συμπλεγματική κυβέρνηση, αλλά ακόμα και όσοι υπερψηφίσανε τα Συμβούλια, αλλά συνέχισαν να συντηρούν κομματικά πανεπιστημιακά μαγαζάκια. Κλαίνε τώρα ψηφοθηρικά κροκοδειλίσια δάκρυα.
Τους τραβήξανε το χαλί; Για φαντάσου… Τους ροκάνισαν τις αρμοδιότητες κυβερνήσεις και μαγαζάκια; Αν είναι δυνατόν…
ΕΔΙΠ, Λέκτορες, Γραμματείς, Φαρισαίοι
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί (Ματθ. 23). Ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών, όλα τα αμαρτήματα τα κατανοούσε και τα συγχωρούσε. Όλα εκτός από ένα. Την υποκρισία.
Τις τελευταίες δυο-τρεις μέρες έχουν γεμίσει ιστότοποι και ηλεκτρονικά γραμματοκιβώτια από υποκριτικές κραυγές για την (ομολογουμένως τελευταίας στιγμής και όχι συζητημένη) ρύθμιση Φίλη για τη δυνατότητα των διδακτόρων ΕΔΙΠ να κριθούν για λέκτορες. Ρύθμιση που απεμπλέκει άξιους ανθρώπους που το σύστημα Διαμαντοπούλου, σε συνδυασμό με τα οικονομικά μέτρα, καθήλωσε, μπλοκάροντάς τους την εξέλιξη ή τη νέα πρόσληψη σε θέση ΔΕΠ.
Η εξέλιξη των άξιων συναδέλφων δεν είναι θέμα που αφορά μόνο τους ίδιους. Αφορά συνολικά το καλό πανεπιστήμιο, αυτό που ενδιαφέρεται για την ουσία και όχι για την εξουσία, που θέλει να δίνει κίνητρα στα μέλη του να προάγουν τους εαυτούς τους και το ίδιο, να αξιοποιεί στο μέγιστο τις ερευνητικές και διδακτικές ικανότητες των ανθρώπων του, και να αναθέτει καθήκοντα με όσο πιο υπεύθυνο τρόπο γίνεται.