Η μελανή σελίδα στην οποία αναφέρεται αυτό το σχόλιο, είναι η απόφαση της Συγκλήτου του ΕΜΠ για τις εξ αποστάσεως εξετάσεις. Λήφθηκε τον Μάιο 2020, με αφορμή την πανδημία, και ισχύει ως σήμερα. Εφαρμόστηκε στις εξεταστικές Ιουνίου και Σεπτεμβρίου 2020 σε όσα μαθήματα εξετάστηκαν εξ αποστάσεως (πολλά εξετάστηκαν διά ζώσης). Τώρα, στην εξεταστική του Ιανουαρίου 2021, η εφαρμογή της είναι καθολική, αφού δεν επιτρέπονται οι διά ζώσης εξετάσεις.
Είχα σκεφτεί να μη δημοσιοποιήσω ευρέως την αντίθεσή μου στην πιο πάνω απόφαση, αλλά όταν ανέλαβαν διάφορες φοιτητικές παρατάξεις να ελέγχουν την εφαρμογή των αποφάσεων της Συγκλήτου και να προστατεύουν το κύρος της δεν άντεξα.
Σαν παράδειγμα, παραθέτω το σχετικό κείμενο της φοιτητικής παράταξης Εγκέλαδος που με τιμά με προσωπική αναφορά (δημοσιεύτηκε στο φοιτητικό φόρουμ MQΝ):
Χθες 20/1 αναρτήθηκε η παρακάτω ανακοίνωση από τον κ. Κουτσογιάννη στο mycourses:
”Διευκρίνιση για την εξέταση: Οι κάμερες παραμένουν ανοιχτές σε όλη τη διάρκεια της συνδυασμένης γραπτής και προφορικής εξέτασης. Όποιος φοιτητής διαφωνεί με αυτόν τον τρόπο παρακαλείται να μας ενημερώσει με email, ώστε να υπαχθεί στον εναλλακτικό τρόπο εξέτασης που προσφέρεται: Αμιγώς προφορική εξέταση με ανοιχτές κάμερες και βαθμολογία pass/fail.”
Η απόφαση συγκλήτου, για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των φοιτητών, αναφέρει ξεκάθαρα πως δεν επιτρέπεται η χρήση λογισμικού και καμερών επιτήρησης στις εξ αποστάσεως γραπτές εξετάσεις. […]
Στην προσπάθεια που κάναμε να επικοινωνήσουμε με τον κύριο Λαγαρό [Κοσμήτορα της Σχολής], όπου στην πρόσφατη ηλεκτρονική συνάντηση με τους φοιτητές δήλωσε πως πρέπει να αναφέρουμε σε εκείνον οποιοδήποτε θέμα μη τήρησης της απόφασης συγκλήτου, λάβαμε την εξής απάντηση που καταφέρνει να συμφωνεί και με την ίδια την απόφαση αλλά και με την μη τήρηση της από τον κ. Κουτσογιάννη:
“Σχετικά με το θέμα που αναφέρετε στο μήνυμα σας επικοινώνησα με τον κ. Κουτσογιάννη και με καλύπτει η απάντηση του. […]”
Ο κύριος Κουτσογιάννης δεν αποτελεί εξαίρεση και όπως όλοι οι καθηγητές θα πρέπει να σεβαστεί την απόφαση της συγκλήτου. Ο κύριος Λαγαρός από την άλλη θα πρέπει να αποφασίσει αν η σχολή ακολουθεί τους κανονισμούς ή κάνει ο καθένας ότι θέλει. Απαιτούμε την τήρηση της απόφασης Συγκλήτου σε κάθε γραπτή εξ’ [sic] αποστάσεως εξέταση.
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
Η απάντησή μου (σε ηλεκτρονικό μήνυμα φοιτητών), στην οποία αναφέρεται ο Κοσμήτορας ήταν η ακόλουθη.
Δεν κάνουμε γραπτή εξέταση αλλά συνδυασμένη γραπτή και προφορική. Έχω ενημερώσει και όλα τα ανώτερα όργανα. Όποιος δεν συμφωνεί έχουμε και αμιγώς προφορική. Επισυνάπτω την ανακοίνωση στο mycourses που ισχύει στο ακέραιο.
Εγώ τη δουλειά μου την κάνω εν πλήρη συνειδήσει. Αν ο σύλλογός σας θέλει να καθορίσει τον τρόπο της εξέτασης, μπορεί να με αντικαταστήσει. Να κάνει αυτός τις εξετάσεις και να δίνει και να σφραγίζει και τα διπλώματα.
Και τώρα ας δούμε πρώτα τι λέει η απόφαση της Συγκλήτου και μετά θα εξηγήσουμε τι είναι ο Εγκέλαδος.
Κατ’ αρχάς η απόφαση της Συγκλήτου εφαρμόζει μια νέα τεχνολογία: Έχει ένα κύριο μέρος που δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια και ένα παράρτημα που δεν δημοσιεύτηκε. Γιατί δεν δημοσιεύτηκε το παράρτημα; Θα κάνω μια υπόθεση (και θα χαρώ πολύ αν στη συζήτηση παρακάτω παρατεθούν στοιχεία που τη διαψεύδουν): Δεν δημοσιεύτηκε το παράρτημα γιατί οι διατάξεις του, εκτός από αντιεκπαιδευτικές, αντιακαδημαϊκές και παράλογες, δεν στέκουν και νομικά. Υπονομεύουν την αξιοπιστία και το κύρος των εξετάσεων, κι αυτό αντίκειται στον νόμο.
Όπως θα φανεί αμέσως, η έκφραση «υπονομεύουν την αξιοπιστία και το κύρος των εξετάσεων» που χρησιμοποίησα είναι πολύ ήπια. Και καλά στο κύριο μέρος η απόφαση αναφέρει: «Απαγορεύεται η καταγραφή από οποιονδήποτε μέρους ή όλης της εξέτασης με ηλεκτρονικά μέσα». (Σημειωτέον, είναι το μόνο πράγμα για το οποίο η Σύγκλητος χρησιμοποιεί τη λέξη «απαγορεύεται» —δεν είδα π.χ. να λέει πως απαγορεύεται η αντιγραφή στις εξετάσεις.) Όμως στο παράρτημα το προχωράει και λέει «Δεν επιτρέπεται η χρήση λογισμικού και καμερών επιτήρησης στις εξ αποστάσεως γραπτές εξετάσεις.»
Αυτό είναι μια πολύπλοκη διατύπωση του εξής απλού πράγματος: «Δεν επιτρέπεται η επιτήρηση στις εξ αποστάσεως γραπτές εξετάσεις». Οπότε, κάλλιστα μπορεί μια παρέα φοιτητών, ή φοιτητών και «φροντιστών», να «γράφει εξετάσεις» ανεπηρέαστη από αδιάκριτα βλέμματα επιτηρητών. Κι όχι πως οι κάμερες εξασφαλίζουν πλήρως το αδιάβλητο. Απλώς η απαγόρευσή τους δίνει το μήνυμα «κάνετε ότι γουστάρετε».
Παρά τις προφυλάξεις, όπως ήταν προφανές, το μυστικό παράρτημα διέρρευσε στα μέσα ενημέρωσης. Και βέβαια τη διαρροή δεν την έκανα εγώ, γιατί πάντα προτιμώ την άμεση οδό δημοσιοποίησης, όπως κάνω αυτή τη στιγμή. Έτσι ο Πάσχος Μανδραβέλης μας τίμησε με ένα αρθράκι στην Καθημερινή με τίτλο «Ο ιδιωτικός βίος των εξετάσεων». Σ’ αυτό απάντησε από τη στήλη Γράμματα Αναγνωστών της Καθημερινής ο Πρύτανης του ΕΜΠ.
Όταν είδα την απόφαση της Συγκλήτου αναφέρθηκα στις αρχές και τους είπα ότι δεν θα εφαρμόσω την απόφαση κι ας με διώξουν πειθαρχικά. Τώρα στα γεράματα δεν έχω σκοπό να χάσω την αξιοπρέπειά μου και τον επαγγελματισμό μου. Όμως ο Πρύτανης μου αντέταξε πως υπάρχουν τρόποι να γίνει αξιοπρεπώς η δουλειά χωρίς να παραβιαστεί η απόφαση της Συγκλήτου. Κατά βάση τον τρόπο τον αναφέρει ο ίδιος και στην πιο πάνω επιστολή του στην Καθημερινή: «Επιπλέον, οι διδάσκοντες μπορούν να συνδυάσουν τρόπους εξέτασης, όπως προφορική, με αμφίδρομη ζωντανή επικοινωνία με κάμερα με τους εξεταζόμενους, ταυτόχρονα με γραπτή.» Κι αυτό έχω εφαρμόσει και στις τρεις περιόδους. Και νομίζω πως πέτυχε απόλυτα και δεν υπήρξαν παρενέργειες.
Όμως οι φοιτητικές παρατάξεις θεωρούν ότι οι ίδιες εκφράζουν πιο αυθεντικά απ’ τον πρύτανη τις αποφάσεις της Συγκλήτου. (Κι ας σκεφτούν οι συγκλητικοί, μήπως οι παρατάξεις έχουν δίκιο;) Δεν θα αναφερθώ σε όλες τις παρατάξεις της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς —αλλά στην πραγματικότητα της πλέον αυθεντικής κορεκτίλας, που τόσο ενδιαφέρεται για την «προστασία των προσωπικών δεδομένων των φοιτητών». (Προτιμώ τον όρο «κορεκτίλα» αντί των ευφημιστικού «πολιτική ορθότητα» και του διαστρεβλωτικού της ιστορίας «αριστερά» —στα χρόνια μου το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρόβαλλαν το σύνθημα «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα» που σήμερα λοιδορείται.)
Θα αναφερθώ μόνο στον Εγκέλαδο, με τον οποίο ξεκίνησα το σχόλιό μου. Είναι ένα ωραίο παράδειγμα και η ιστορία του αξίζει να αναλυθεί, οπότε δίνω κάποια εναύσματα. Όντας στο ΕΜΠ συνεχώς απ’ το 1973 που μπήκα ως φοιτητής, έχω παρακολουθήσει την πορεία του. Ο Εγκέλαδος ξεκίνησε ως ανεξάρτητη παράταξη μάλλον το 1993. Το πρώτο του κείμενο, απ’ το ύφος του, μού μοιάζει να το έχει γράψει ο Αντώνης Χριστοφίδης (τουλάχιστον ως πρώτος συγγραφέας), τότε φοιτητής που έκανε διπλωματική μαζί μου. (Άλλοι πρωτεργάτες του που όχι μόνο τους θυμάμαι, αλλά έχω συνεργαστεί ή συνεργάζομαι ήταν ο Ιάκωβος Γρύλης, ο Φοίβος Σαργέντης κι ο Χρήστος Μακρόπουλος.) Σ’ αυτό λοιπόν το κείμενο διαβάζουμε:
Είμαστε φοιτητές που έχουν βαρεθεί την κομματικοποίηση που επικρατεί στο Πολυτεχνείο […] Φοιτητές που αγανακτούν κάθε χρόνο βλέποντας τα κομματικά επιτελεία, την επόμενη των φοιτητικών εκλογών, να μιλάνε όλα για νίκη.
Κι έπειτα ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας. «Πούλησε» τον Εγκέλαδο στον ΣΥΝ (Συνασπισμό, που μετεξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ), εγγράφοντάς τον ως φοιτητική παράταξη του ΣΥΝ στο ΕΜΠ. (Τότε ο ΣΥΝ δεν είχε φοιτητική παράταξη.) Ήταν η πρώτη του αρχηγική κίνηση. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Το πιο αστείο απ’ όλα είναι πως, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση κι ο Τσίπρας πρωθυπουργός, ο Εγκέλαδος το γύρισε σε αντι-τσιπρική μεταμοντέρνα κορεκτίλα. Ελπίζω με τα σχόλια αναγνωστών να εμπλουτιστεί το μικρό ιστορικό που αναφέρω.
Και για να κλείσω με λίγη αισιοδοξία σε ό,τι με αφορά προσωπικά: Αυτό που με παρηγορεί είναι το γεγονός ότι σε 1.5 χρόνο αποχωρώ απ’ την ενεργό υπηρεσία, κι έτσι δεν θα ζήσω τα χειρότερα που προδιαγράφονται (π.χ., σε εφαρμογή πιο προωθημένων κανόνων κορεκτίλας, να απαγορευτεί η επιτήρηση και στις δια ζώσης εξετάσεις).
Δημήτρης Κουτσογιάννης
Ενημέρωση 2021-02-10: Το κείμενο και το σύνολο των σχολίων έχουν συγκεντρωθεί σε ένα αρχείο pdf 33 σελίδων.
Εξάλλου, ο συνάδελφος και αγαπητός φίλος Δημήτρης Λιάτης (μαζί με τον οποίο το 1977, συμφοιτητές τότε, είχαμε δουλέψει ως Επιτροπή Σπουδών του Συλλόγου Σπουδαστών Πολιτικών Μηχανικών, και φτιάξαμε την Εισήγηση για την αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών για την εισαγωγή των κατευθύνσεων) μας έκανε την τιμή να αφιερώσει πολύ χρόνο όχι μόνο να διαβάσει όλη τη συζήτηση, αλλά και να την αναπαραγάγει (λίγο πιο συνοπτικά) με δικά του λόγια και σχόλια, σε ένα κείμενο 23 σελίδων που το αναρτώ εδώ για τυχόν ενδιαφερόμενους. Πραγματικά, εντυπωσιάστηκα για το γεγονός ότι μας παρακολουθούν με τέτοιο ενδιαφέρον συνάδελφοι έξω από τον “επίσημη” ακαδημαϊκή κοινότητα του ΕΜΠ και χαίρομαι αφάνταστα γι’ αυτό.
Ενημέρωση 2021-02-12:Έχω ανοίξει δεύτερη ανάρτηση που μπορεί να φιλοξενήσει πρόσθετα σχόλια (θα είναι ανοιχτή για τις προσεχείς δύο εβδομάδες).
Μικρή διόρθωση περί του Ιστορικού του Εγκέλαδου. Ο Εγκέλαδος ξεκίνησε νωρίτερα από το 1993 και συγκεκριμένα το 1990-1991 ως ανεξάρτητη αριστερή παράταξη. Η καινοτομία της ήταν ότι, όπως αναφέρει η παραπάνω αναφορά, διακήρυξε ρήξη με την κομματοκρατία και τα κλισέ των παρατάξεων της εποχής εκφράζοντας πραγματικά προβλήματα των φοιτητών. Αποτέλεσμα, στην πρώτη κάθοδό του στις εκλογές να σαρώσει. Ιδρυτές αυτού του πρώτου Εγκέλαδου ήταν ο εμπνευστής του, Ιάκωβος Γρύλλης και η αφεντιά μου που όμως ήμουν στα τελευταία έτη των σπουδών μου.
Από τη στιγμή που διάβασα την απόφαση της Συγκλήτου, έλεγα ότι αυτό είναι ισοδύναμο με το να δίνουμε τα θέματα και να αποχωρούμε από την αίθουσα για 2-2.5 ώρες, ώστε να μην νιώθουν οι φοιτητές το άγχος της επιτήρησης. Προσωπικά το έλεγα ως επιχείρημα για να αποδείξω το παράλογο της απόφασης, αλλά μετά από την τελευταία σας παράγραφο προβληματίζομαι μήπως όντως είναι το μέλλον μας. Σε κάθε περίπτωση, θα έπρεπε να μας προβληματίζει πως μια τέτοια απόφαση άντεξε τόσο καιρό κόντρα στην άποψη της πλειοψηφίας των μελών ΔΕΠ αλλά και την κοινή λογική της κοινωνίας, η οποία μας βλέπει, μας κρίνει και απορεί (πλειοψηφία όπως την αντιλαμβάνομαι άτυπα – δεν έχω κάνει δημοσκόπηση).
ΥΓ. Επειδή είχα τη χαρά και την τιμή να μπω στο ΕΜΠ το 1993 και να είμαι συμφοιτητής με τον πρώην πρωθυπουργό μας, πρόλαβα τον Εγκέλαδο σε δυσθεώρητα ποσοστά (ακριβώς λόγω της μη κομματικοποίησής του) και έχω φάει αρκετές ώρες “μαλώνοντας” με συμφοιτητές μου προς το τέλος των σπουδών μας, οι οποίοι εκνευρίζονταν όταν τους αποκαλούσαμε νεολαία του ΣΥΝ. Φαντάζεστε την “έκπληξή” μας όταν ο κ. Τσίπρας κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος με τον ΣΥΝ το 2006, τα πήγε περίφημα και εκτόξευσε την καριέρα του, με τα υπόλοιπα να είναι Ιστορία.
Κάτι που λησμόνησα να συμπεριλάβω στο κείμενό μου.
Διαχρονικά την αξιοκρατία την υπονόμευε το ρουσφέτι των πολιτικών. Τώρα την κατεδαφίζει πιο αποτελεσματικά η κορεκτίλα, με αποχαυνωτικά για τον πληθυσμό ιδεολογήματα. Αλλά η κατεδάφιση της αξιοκρατίας είναι και κατεδάφιση της δημοκρατίας, η οποία βέβαια ενοχλεί εξίσου την κορεκτίλα. Η αξιοκρατία είναι σύμφυτη με δημοκρατία. Το λέει κι ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλέους (2.37):
Το λέει και το Επαναστατικό Σύνταγμα του 1822, της Επιδαύρου (Α.6):
Οι εξ αποστάσεως εξετάσεις χωρίς τη χρήση μέσων επιτήρησης είναι τόσο αδιάβλητες όσο είναι και οι ηλεκτρονικές εκλογές για τα μονοπρόσωπα όργανα διοίκησης (ή παλιότερα για το Συμβούλιο Ιδρύματος). Θυμίζω ότι ο ψηφοφόρος πιστοποιείται μέσω της ηλεκτρονικής του διεύθυνσης και το αδιάβλητο των εκλογών και η μυστικότητα της ψήφου διασφαλίζεται με την ατομική δήλωση του ψηφοφόρου – τσεκάροντας απλώς ένα κουτάκι – ότι είναι αυτός που ψηφίζει και είναι μόνος στο χώρο που ψηφίζει. Στις εξετάσεις τουλάχιστον υπάρχει και ένα γραπτό και μπορεί να ελέγξει ο διδάσκων τυχόν φαινόμενα αντιγραφής. Στις ηλεκτρονικές εκλογές η εφορευτική επιτροπή δεν βλέπει ούτε ψηφοδέλτια, μόνο ένα συγκεντρωτικό αποτέλεσμα που εκδίδεται αυτόματα από το σύστημα. Δεν είδα όμως καμία διαμαρτυρία επ’ αυτού.
Όσον αφορά στην ουσία των εξετάσεων: όταν συνειδητοποιήσουμε εμείς και – κυρίως – οι φοιτητές μας ότι οι εξετάσεις είναι (για την ακρίβεια θα έπρεπε να θεωρούνται) μια διαδικασία αυτοαξιολόγησης και πως το βασικό ερώτημα δεν είναι το «πέρασα – δεν πέρασα», αλλά το «κατέχω – δεν κατέχω» τη γνώση που πρέπει να λάβω από το συγκεκριμένο μάθημα, πολλά ζητήματα θα απλοποιηθούν από μόνα τους.
Βλέποντας το δάκτυλο και όχι το φεγγάρι, ερωτοτροπούμε καθημερινά με την μετριότητα που ως μία πανέμορφη μοιχαλίδα προσπαθεί να μας τραβήξει μακριά από την ηθική. Αυτή την ξερακιανή αλλά ντόμπρη μορφή που μας συνοδεύει από την πρώτη ημέρα της ύπαρξής μας ως άλλη σύζυγος ώς άλλη μάνα. Η μετριότητα είναι η εύκολη παρέα προς την διαφθορά και την ήττα. Την λήθη των αξιών και τον συμβιβασμό με τις τελευταίες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη των στατιστικών ερευνών. Οι εραστές της θα βρούν πάρα πολλές δικαιολογίες, όμορφα ειπωμένες, συχνά πολιτικοποιημένες που δυστυχώς θα πείσουν αρκετούς πονόφυγους. Οι αρνητές της θα προχωρήσουν μπροστά στον δύσκολο δρόμο της επιτυχίας που όμως εντός των συνόρων θα συνοδευτεί σχεδόν πάντα από συκοφαντία, ειρωνεία και μοναξιά. Στο τέλος της ημέρας η συνείδηση θα ξεκουράσει τον οδοιπόρο της ηθικής. Και αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Χωρίς να έχω γνώση της ιστορίας των φοιτητικών παρατάξεων όπως οι πρωτύτεροι καθώς είμαι φοιτητής χωρίς συμμετοχή σε αυτές, θα εκφράσω την άποψη μου για το ζήτημα καθώς μας προσκάλεσε ο κύριος Κουτσογιαννης μέσω email. Με πρόσχημα τα προσωπικά δεδομένα έχει παρθεί αυτή η απόφαση. Πόσο σπουδαίο είναι να φαίνεται ο χώρος που γράφει κανείς δηλαδή; Όχι οτι θα άλλαζαν πολλά, καθώς γνωρίζουμε πως δίνονται τα μαθήματα (συνοδεία φροντιστων, φίλων κλπ). Όμως όταν ο καθηγητής σου δίνει την εναλλακτική να δώσεις προφορικά που παραβιαζονται τα δικαιώματα κάποιου; Πέρα απο το θεωρητικό κομμάτι ας αναρωτηθούμε οι φοιτητές, ποιοι ωφελούνται από αυτό. Όπως όλα τα αγαθά όταν υπάρχουν σε αφθονία μειώνεται και η ζήτηση τους, όταν θα βγουμε τα επόμενα χρόνια όλοι με πτυχίο που πήραμε νύχτα θα κατηγορουμε την κοινωνία που δεν βρίσκουμε δουλειά. Όσον αφορά τους καθηγητές είναι κρίμα που δεν αντιδράτε εντονότερα σε αυτές τις υποτιμιτικες συνθήκες εξετάσεων που υποβαθμιζουν την προσπάθεια παλαιότερων φοιτητών. Το θεωρητικά άριστο ΕΜΠ έχει καταλήξει χειρότερο από ιδιωτικά πανεπιστήμια που δίνουν εξετάσεις με κάμερες να δείχνουν ολόκληρο τον χώρο και με ανοιχτά μικρόφωνα.
Η απόφαση της Συγκλήτου είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλη, από τη μία λέει για κλειστές κάμαρες (πολύ σωστή η παρατήρηση ότι δεν υπάρχει στο κυρίως κείμενο, αλλά στο παράρτημα-γιατί άραγε;) και από την άλλη αναφέρει ότι ο διδάσκων αποφασίζει για τον τρόπο διεξαγωγής των εξετάσεων!!
Ένα από τα πιο ιερά καθήκοντα ενός μέλους ΔΕΠ είναι η διασφάλιση της αξιοκρατίας. Γι’ αυτό ακόμη και στις δια ζώσης εξετάσεις δίδονται οδηγίες στους επιτηρητές να είναι προσεκτικοί. Ακόμη, ακόμη και τα κινητά τηλέφωνα να είναι απενεργοποιημένα. Και εδώ μιλάμε για πλήρη ανυπαρξία επιτήρησης!
Συμφωνώ με τα σχόλια του συναδέλφου Δημήτρη Δαμίγου, όσον αφορά στην ουσία των εξετάσεων. Δυστυχώς, συνάδελφε, η πράξη απέχει πάρα πολύ από την ουσία. Αυτό το οποίο σε πιο προηγμένες από εμάς χώρες του εξωτερικού είναι μέρος της κουλτούρας τους εδώ το να αντιγράφεις θεωρείται ακόμη εξυπνάδα και μαγκιά.
Θα ήθελα να τελειώσω με μια πιο αισιόδοξη πρόβλεψη από του συναδέλφου Δημήτρη Κουτσογιάννη. Έχουμε υποχρέωση εμείς οι παλαιότεροι να μπολιάσουμε ακόμη περισσότερο τους έτσι και αλλιώς ευαισθητοποιημένους νέους συναδέλφους ότι με την αυστηρή τους στάση σε θέματα δικαιοσύνης μπορεί κάποτε να οδηγηθούμε στην πραγμάτωση της ουσίας και να μη χρειάζονται καν επιτηρητές.
Νομίζω ότι βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος, είναι αστείο καθηγητές τεχνολογικού υδήματος να νομίζουν ότι με το ανοίγμα της κάμερας θα εξαλείψουν την αντιγραφή. Η παρομίαση που έθεσε ο κύριος Θανόπουλος δεν είναι σωστή. Κατ εμέ :Η εξέταση με μόνο ανοιχτές κάμερες είναι σαν να έχεις τυφλούς επιτηρητές.Τώρα, τι διαφορά έχει να έχεις τυφλούς επιτηρητές απο το να μην έχεις καθόλου….
Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε θέμα για μία πράξη που μείωσε την αλλοιώση αποτελεσματος κατά 1%
Είναι τιμή μου που σας έχω γνωρίσει. Ευχαριστούμε που είστε Δάσκαλος.
Από τη σκοπιά μου δεν βλέπω την ιστορία τελείως τραγική οπισθοδρόμηση αλλά πιθανόν να χάνω πλεύρες της. Περνώντας ως μέτριος σε επιδόσεων φοιτητής από το ίδρυμα και ολοκλήρωνοντας τελικά Διδακτορικό από το ίδιο ίδρυμα με επιβλέποντα τον Κουτσογιάννη έχω να θυμηθώ ότι τα μαθημάτα που κέντρισαν μέχρι και τις εξετάσεις το ενδιαφέρον μου ήταν τα Αστικά Υδραυλικά Έργα και η Στοχαστική Υδρολογία. Στη δικιά μου μνήμη ήταν μια διαδικάσια μάθησης και μύησης και όχι ένα κρεοπωλείο εξετάσεων από το οποίο οι Έλληνες και Ελληνίδες περνούσαν και περνούν από πολύ μικρή ηλικία (πανελλήνιες κλπ). Η ουσία πέρα από τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας είναι οι φοιτητές να απορροφούνται όσο το δυνατόν περισσότερο από τα μαθηματα με μία πολυδιάστατη μέθοδο μάθησης (θέματα, ασκήσεις παρουσιάσεις, πρόοδοι) που τελικά θα μετρούν καθοριστικά στην επίδοση του μαθήματος. Μπορεί δλδ η τελική εξέταση και ο τρόπος της να μην είναι το παν.
Αγαπητέ μου Δημήτρη Δαμίγο,
Όπως πιστεύω φαίνεται απ’ το κείμενό μου, παρά τα δεινά μας, προσπαθώ να διατηρώ εύθυμη διάθεση και το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς, όπως έλεγαν οι παλιοί. Με άλλα λόγια ελπίζω να κάνεις πλάκα όταν τσουβαλιάζεις εξετάσεις με ψηφοφορίες κι όταν υπαινίσσεσαι ότι οι διά ζώσης διαδικασίες είναι αδιάβλητες και οι ηλεκτρονικές διαβλητές.
Αλλά καλού κακού θα σου απαντήσω στα σοβαρά για το θέμα των ψηφοφοριών. Οι διαβόητες εκλογές βίας και νοθείας δεν έγιναν ηλεκτρονικά όπως υποθέτω γνωρίζεις. Στα καθ’ ημάς η βία και νοθεία είναι συνηθισμένο φαινόμενο (μη με βάλεις να πω παραδείγματα) και ευτυχώς που το παρακάμπτουμε με ηλεκτρονικά εργαλεία.
Όταν ήμουν κοσμήτορας είχα ζητήσει και πάρει εξουσιοδότηση απ’ τη Γενική Συνέλευση της Σχολής, όταν διάφοροι ακτιβιστές διέλυαν διά της βίας τη συνέλευση για να μην παρθεί μια απόφαση που δεν ήθελαν, τότε συνέχιζα με ηλεκτρονικές διαδικασίες. Υπήρχε προς τούτο φόρουμ της Σχολής (τότε δυστυχώς δεν ήταν διαθέσιμος ο πλούτος των εργαλείων τηλεδιάσκεψης που έχουμε σήμερα) και εν συνεχεία χρησιμοποιούσαμε το σύστημα ΖΕΥΣ για τη διεξαγωγή ψηφοφοριών στα θέματα της διαλυθείσας Γενικής Συνέλευσης. Κάναμε πολλές και είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι το ΖΕΥΣ είναι αδιάβλητο. Για παράδειγμα, μερικές ψηφοφορίες ήταν ομόφωνες, οπότε έφτανε και ένας που θα δήλωνε ότι καταψήφισε για να χαρακτηριστεί το σύστημα διαβλητό. Αλλά έχει ανοιχτό κώδικα, εμείς είμαστε, υποτίθεται, η αφρόκρεμα της τεχνολογίας, ας το αναλύσουμε σε βάθος να δούμε μήπως έχει κάνα ψεγάδι.
Πιστεύω λοιπόν πως η αντίθεση στην ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι κατά βάθος αντίθεση στη δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης της γνώμης του ψηφοφόρου, ελευθερία απέναντι σε κάθε χειραγώγηση ή προσπάθεια αποστέρησης του δικαιώματος γνώμης. Βεβαίως, πρέπει να προσπαθούμε να με κάθε τρόπο να προσεγγίζουμε, αν όχι να διασφαλίζουμε, το αδιάβλητο.
Ομοίως και στις εξετάσεις. Κανένας δεν προτιμά τις ηλεκτρονικές απ’ τις διά ζώσης. Όμως είμαστε σε ανάγκη λόγω πανδημίας (όπως ήμασταν σε ανάγκη λόγω ακτιβισμού). Οφείλουμε να προσπαθούμε να προσεγγίζουμε τη μέγιστη δυνατή αξιοπιστία. Απολύτως αδιάβλητες δεν είναι, όπως δεν είναι και οι διά ζώσης. Αλλά προσπαθούμε να προσεγγίζουμε.
Άρα τα εργαλεία τα χρησιμοποιούμε κατά περίπτωση και προσπαθούμε για την πιο αξιόπιστη χρήση τους. Προφανώς το άνοιγμα της κάμερας (για να αναφερθώ σε σχόλιο του o_kanenas) δεν εξασφαλίζει το αδιάβλητο. Όμως το κλείσιμο εξασφαλίζει το διαβλητό (θα ‘πρεπε ίσως οι μαθηματικοί να επιμείνουν περισσότερο στο να κατανοούν οι φοιτητές μας τη διαφορά ικανής και αναγκαίας συνθήκης). Άλλα εργαλεία που χρησιμοποιεί η Σχολή μου για την προσέγγιση προς το αδιάβλητο είναι οι πειθαρχικές ποινές (αποκλεισμός εγγραφής για ένα εξάμηνο κατ’ ελάχιστον σε περίπτωση αντιγραφής) που ως κοσμήτορας είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι κι αυτό συμβάλλει.
Ηθικό δίδαγμα: όσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία και την αξιοκρατία, προσπαθούμε να τα προστατεύουμε απέναντι στην κορεκτίλα, στον ακτιβισμό και σε κάθε επιβουλή και επιβολή. Ανεξάρτητα απ’ το πως τοποθετείσαι σ’ αυτά, οφείλω να σου πω πως εκτιμώ την προσφορά σου στα κοινά μας.
Επαναλαμβάνω τμήμα της ανάρτησης του Δημήτρη Δαμίγου
«Όσον αφορά στην ουσία των εξετάσεων: όταν συνειδητοποιήσουμε εμείς και – κυρίως – οι φοιτητές μας ότι οι εξετάσεις είναι (για την ακρίβεια θα έπρεπε να θεωρούνται) μια διαδικασία αυτοαξιολόγησης και πως το βασικό ερώτημα δεν είναι το «πέρασα – δεν πέρασα», αλλά το «κατέχω – δεν κατέχω» τη γνώση που πρέπει να λάβω από το συγκεκριμένο μάθημα, πολλά ζητήματα θα απλοποιηθούν από μόνα τους.»
Εδώ είναι η ουσία του προβλήματος και συμφωνώ απόλυτα σε αυτό με το Δημήτρη.
Οι εξετάσεις είναι το 14ο μάθημα όπου ο φοιτητής ολοκληρώνει την εκπαιδευτική διαδικασία «συνθέτοντας» τις γνώσεις που έχει αποκτήσει. Παραθέτω κείμενο που βάζουμε εδώ και πολλά χρόνια στα θέματα εξετάσεων συγκεκριμένου μαθήματος.
«Στην εξέταση επιτρέπεται η χρήση οποιουδήποτε έντυπου υλικού καθώς και ηλεκτρονικών συσκευών για την ανάγνωση σημειώσεων. Η σημερινή εξέταση έχει κύριο στόχο να ολοκληρώσει το μάθημα, με την αντιμετώπιση θεμάτων που είχαν συζητηθεί στην τάξη και τον γρήγορο υπολογισμό μεγεθών που συνδέονται με θεμελιώδη τεχνικά προβλήματα. Η καταγραφή της αποτελεσματικότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας έπεται. Η εξέταση είναι ατομική και η κάθε είδους επικοινωνία (φυσική ή ψηφιακή) αποτελεί παραβίαση του κανονισμού εξετάσεων και υπονομεύει μελλοντικές εναλλακτικές διαδικασίες εκπαίδευσης, οι οποίες δεν θα χρειάζονται κόλλες αναφοράς, αριθμομηχανές και επιτηρητές.»
Σχετικά με το σχόλιο του o_kanenas θα συμφωνήσω εν μέρει. Προφανώς και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άπειροι τρόποι αντιγραφής και με ανοικτές κάμερες αλλά το ποσοστό δεν είναι 1%. Υποθέτω ότι είναι της τάξης του 25% αλλά θα το προσδιορίσω καλύτερα όταν ολοκληρώσω το paper που γράφω «Αξιοποίηση των κοινωνικών δικτύων για την υλοποίηση καινοτόμων μεθόδων αντιγραφής σε πανεπιστημιακές εξετάσεις». Πάντως επειδή τεχνικά όλα γίνονται το paper περιλαμβάνει και εφαρμογές αποτελεσματικής επιτήρησης σε διαδικτυακές εξετάσεις πολλές από τις οποίες υλοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια, αλλά όχι σε πανεπιστήμια.
Το ερώτημα είναι αν η λογική του «πέρασα-δεν πέρασα» θα διαποτίσει τη νοοτροπία του φοιτητή. Αν αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο τις εξετάσεις οδήγησης , ιστιοπλοΐας, κατάδυσης και πρώτων βοηθειών τότε η κατάσταση θα γίνει επικίνδυνη.
Ας γυρίσουμε λοιπόν στο ερώτημα πως μπορούμε καθηγητές και φοιτητές να δούμε τη δημιουργική πλευρά των εξετάσεων;
Συγχαρητήρια Δημήτρη που ανέλαβες την πρωτοβουλία να ανοίξεις μια τέτοια συζήτηση.
Είναι φαντάζομαι σε όλους προφανές ότι το τεχνικό σκέλος της υπόθεσης έχει ελάχιστη σημασία, καθώς μόνο ένας τεχνολογικά καθυστερημένος χρειάζεται τις κλειστές κάμερες για να λάβει εξωτερική βοήθεια στην εξέταση. Βεβαίως, το να δυσκολέψουμε έστω τους παθολογικά ανίκανους είναι μια μικρή νίκη, στη λογική του αν θέλεις να λέγεσαι μηχανικός του 21ου αιώνα, απόδειξέ μας τουλάχιστον ότι μπορεί να αντιμετωπίσεις το απειροελάχιστο εμπόδιο που λέγεται ανοιχτή κάμερα.
Το «πολιτικό» όμως πρόβλημα είναι σημαντικό. Και κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν έγκειται τόσο στο ότι για μια ακόμα φορά υποκύπτουμε σε φωνασκούσες μειοψηφίες (τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα), αλλά πολύ περισσότερο στο ότι υποκύπτουμε στην παράνοια. Διότι σε άλλες περιπτώσεις, πίσω από τις φωνασκούσες μειοψηφίες υπάρχει μια βάση λογικής, αρκετές φορές υπάρχει και ένα δίκιο που μπορεί να χάνεται σε ένα θολό πλέγμα αιτημάτων επί παντός επιστητού. Εδώ όμως τι; Περιμένω να ακούσω ένα σοβαρό επιχείρημα.
Υπάρχει τέλος και μια ηθική πτυχή του ζητήματος, για την οποία ωστόσο δυσκολεύομαι να δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση. Είναι ο κάθε «αντιγραφέας» ανήθικος; Γενικά περί ηθικής θα έλεγα ότι ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω, και μετά θα έλεγα ότι κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Ωστόσο, μακάρι να μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε εξετάσεις που να είναι πρώτα από όλα δίκαιες, και μετά αδιάβλητες. Δυστυχώς, έχουμε αναλωθεί υπερβολικά στο να «πιάσουμε τους κακούς», που μάλλον είναι ένα παρά ένα μικρό ποσοστό. Και ο προβληματισμός μου είναι ότι ίσως αυτό γίνεται εις βάρος όλων των υπολοίπων, που πραγματικά είναι καταβάλουν πολύ μεγάλη προσπάθεια για να ανταπεξέλθουν τις έτσι και αλλιώς πολύ έντονες απαιτήσεις της Σχολής, που υπό τις παρούσες συνθήκες έχουν δυσκολέψει ακόμα περισσότερο. Θα ασχοληθεί κανείς με αυτούς;
Ολοκληρώνοντας, να πω ότι χαίρομαι που κάπου συγκλίνουμε όλοι ότι στο μέλλον δεν θα χρειαζόμαστε επιτηρητές. Αυτό σίγουρα θα είναι μια τεράστια νίκη!
Βησσαρίωνα Παπαδόπουλε, ο Ιάκωβος το 1990 δεν είχε φτιάξει τον Εγκέλαδο αλλά μια άλλη ανεξάρτητη αριστερή παράταξη. Νομίζω πως την έλεγαν Ριζοσπαστική Παρέμβαση. Το 1992 συνέπραξε με την ΠΑΣΠ και το σχήμα που έφτιαξαν το ονόμασαν Πρωτοβουλία. Το 1993 τα τσούγκρισε με την ΠΑΣΠ κι έφτιαξε τον Εγκέλαδο. Ήμασταν αρκετοί αυτοί που εκτιμούσαμε τον Ιάκωβο (και τον ψηφίζαμε) αλλά δεν μας άρεσε ούτε η αριστερή ταμπέλα ούτε η ΠΑΣΠ, και έτσι μέναμε απ’ έξω. Μόλις μας είπε «φτιάχνω ανεξάρτητη παράταξη, ελάτε να βοηθήσετε» πήγαμε και βοηθήσαμε.
Μπορεί οι χρονολογίες που δίνω να πέφτουν ένα χρόνο έξω, αλλά όχι παραπάνω.
Δεν μπόρεσα να βρω κανέναν που να ισχυρίστηκε ότι η ανοιχτή κάμερα διασφαλίζει το αδιάβλητο των εξετάσεων. Εκείνο που λέμε όλοι οι καλόπιστοι άνθρωποι είναι ότι η κάμερα περιορίζει (δεν εξαλείφει) τις δυνατότητες αντιγραφής. Για αυτό το λόγο, κανένα ΑΕΙ δεν απαγόρευσε τη χρήση της κάμερας κατά τη διενέργεια της απομακρυσμένης εξέτασης.
Επιιπλέον, πουθενά και από κανέναν υπεύθυνο δεν συνδέθηκε η χρήση της κάμερας με παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Ούτε ο επίσημος DPO του ΕΜΠ έκανε οποιαδήποτε σύσταση για απαγόρευση των καμερών.
Συνεπώς, πιστεύω ότι η διοίκηση του ΕΜΠ θα ξανασκεφτεί το θέμα και θα άρει εκουσίως αυτήν την αχρείαστη απαγόρευση, που βλάπτει την εικόνα του ΕΜΠ και δίνει λάθος μήνυμα στους καθηγητές και στους φοιτητές του ιδρύματος.
Antonis Christofidis
Σα αυτή την παράταξη του 90 αναφέρομαι. Αυτήν την παράτακη είχαμε φτιάξει με τον Ιάκωβο και δεν θυμάμαι ειλικρινά με ποιό όνομα κατέβηκε στις εκλογές. Ίσως να έχεις δίκιο και το όνομα Εγκέλαδος να είναι μεταγενέστερο. Παντως αυτή η παράταξη του 90-91 με το μότο που περιέγραψα παρπάνω αγκαλάστηκε από μεγάλη μερίδα φοιτητών ανεξαρτήτως πολοτικής τοποθέτησης και είναι σίγουρα το ξεκίνημα της διαδρομής του Εγκέλαδου. Αποφοίτησα το 91 και μετά δεν έχω ιδέα τι επακολούθησε.
Aristoteles Tegos:
Άρη μου, ευχαριστώ για την αναφορά σου σε μένα και τα μαθήματά μου. Βέβαια, μικρή χρησιμότητα έχει να λες στον παππού σου για τα αμπελοχώραφά του, π.χ. για το τι είναι η διαδικασία μάθησης και για την αποφυγή του κρεοπωλείου εξετάσεων.
Ως διδάκτορας πλέον, έχεις πολλά να μάθεις ακόμη, επίτρεψέ μου να σου πω. Καλά να είσαι, να έχεις ανοιχτό μυαλό κι ανοιχτή καρδιά, και με τη σκέψη και την επιστημονική παρατήρηση θα τα μάθεις.
Το μάθημα στο οποίο αναφέρεσαι, Στοχαστική Υδρολογία (νομίζω ήταν η δεύτερη χρονιά που το έκανα), στη χρονιά σου το παρακολουθήσατε δύο, εσύ κι ο Νίκος. Θυμάμαι που θέλατε βιογραφικά στοιχεία του Κολμογκόροφ για να αποφασίσετε αν θα κάνατε την άσκηση για τη δυναμική Hurst-Kolmogorov (σας είχα πει να τα βρείτε μόνοι σας, τα βρήκατε και πειστήκατε).
Αλλά άλλο δύο κι άλλο 88 που είναι φέτος στο μάθημα του διευρυμένου μαθήματος Στοχαστικές Μέθοδοι. Η επαγωγή είναι πολύ δύσκολη για να πας απ’ το 2 στο 88. Δυστυχώς δεν μπορώ να ξέρω τα παιδιά με τα μικρά τους ονόματα, ούτε τα χούγια του καθενός. Πόσο μάλλον όταν πάμε στο 300 και βάλε των υποχρεωτικών μαθημάτων κορμού.
Κάτι άλλο που θα έπρεπε να ξέρεις είναι ότι η Σχολή μας δεν είναι κρεοπωλείο εξετάσεων, αφού σε όλα τα μαθήματα τουλάχιστον το 30% του βαθμού προκύπτει από ενδιάμεσες εκπαιδευτικές διαδικασίες–για όλα τα μαθήματα. Σε κάποια είναι παραπάνω–π.χ. στις Στοχαστικές Μεθόδους είναι 50%.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα ‘πρεπε να καταργήσουμε την τελική εξέταση ή να την κάνουμε καρικατούρα.
Ο γράφων έχει καθίσει σε πάνελ εκδήλωσης με τίτλο “Τι συμβαίνει στο ΕΜΠ; Μύθοι και πραγματικότητες” που διοργάνωναν οι εργαζόμενοι του ΕΜΠ στις 30 Οκτώβρη του 2013, με θέμα συζήτησης τον μεγάλο απεργιακό τους αγώνα. Το πάνελ συναποτελούσαν ο κ. Κουτσογιάννης (προτού γίνει κοσμήτορας) και μία εργαζόμενη απεργός. Το λινκ της εκδήλωσης βρίσκεται εδώ.
Ο γράφων ( μέλος τότε της Νεολαίας Σύριζα, σήμερα ανένταχτος και ξενιτεμένος) έχει παρακολουθήσει το 2014 εκδήλωση της νεολαίας και του κόμματος για την παιδεία , με ομιλίτρια την τότε αρμόδια για τα θέματα Παιδείας του κόμματος, Θεανώ Φωτείου. Ανάμεσα στους χειροκροτητές δεν ήταν μόνο ο γράφων, αλλά και ο κ. Κουτσογιάννης (μεταξύ άλλων). Η διαφορά των δύο είναι ότι ο γράφων, έχοντας σαφή τοποθέτηση, επέλεξε να εκτεθεί για αυτή του την επιλογή, να κριθεί και να ζήσει με αυτή.
Ο Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ, στις 16 Σεπτεμβρίου 2014, χαιρετίζει το γεγονός ότι μία από τις πρώτες πράξεις του κ. Κουτσογιάννη ως κοσμήτορας είναι να καλέσει του εκπροσώπους των φοιτητών για συζήτηση, δείχνοντας μια ειλικρινή διάθεση για διάλογο. Χαρακτηριστικά, ο Εγκέλαδος αναφέρει στην ανακοίνωσή του ότι «Η δημοκρατία τα τελευταία χρόνια στη σχολή μας έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα και ιδιαίτερα υπό τη σκέπη της προηγούμενης διοίκησης. Υπό αυτήν την έννοια, αντιλαμβανόμαστε ως ένα θετικό βήμα την κίνηση αυτή του κοσμήτορα να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να συζητήσει με τους φοιτητές.» και παροτρύνει για διεύρυνση του διαλόγου. Η ανακοίνωση βρίσκεται εδώ.
Νοέμβρης 2014 και έπειτα. Ο Εγκέλαδος είναι η μόνη φοιτητική συλλογικότητα της Σχολής που συμμετέχει ενεργά στον διάλογο για την αναγκαία αναδιάρθρωση του Προγράμματος Σπουδών (ΠΣ) με δικές του επεξεργασίες, συμβολές, κείμενα, συνελεύσεις, αλλά και συμμετέχοντας ενεργά στην Επιτροπή Προπτυχιακών Σπουδών (ΕΠΣ) που αναλαμβάνει να συντονίσει αυτή την προσπάθεια. Τη στιγμή που οι τομείς της Σχολής, ο ένας μετά τον άλλον, προέβαλαν σθεναρές αντιστάσεις, για λόγους μικροσυμφερόντων, ο Εγκέλαδος έκανε επεξεργασίες, συζητούσε και κατέθετε τις προτάσεις του σε έναν τόσο αναγκαίο διάλογο. Όχι από αφέλεια, αλλά έχοντας πλήρη συνείδηση ότι οι ενεργοί φοιτητές μπορούν να συνδιαμορφώσουν μια θετική αλλαγή στο ΠΣ πάνω σε συγκεκριμένους άξονες. Ενδεικτικά παραθέτω κείμενά μας.( 1, 2, 3, 4, 5.
Ο Εγκέλαδος είχε επανειλημμένα καταγγείλει τα φαινόμενα μαζικής αντιγραφής με ενορχηστρωτή τον μεγάλο γαλάζιο ελέφαντα στο δωμάτιο, που κανείς δεν βλέπει ή ακούει. Ο γράφων, όπως και ο Εγκέλαδος, καταλαβαίνει, ότι η μεμονωμένη αντιγραφή υπήρχε και θα υπάρχει και ωχριά μπροστά στην οργανωμένη απάτη της γαλάζιας παράταξης. Ο γράφων τα έχει καταγγείλει και στην Συντονιστική Επιτροπή της Σχολής, της οποίας ήταν μέλος. Προς τιμήν του, όταν του ζητήθηκε να παριστάνει τον δικαστή και να τιμωρήσει μεμονωμένους συναδέλφους φοιτητές αναλαμβάνοντας έναν ρόλο που δεν του αναλογεί απείχε από την ψηφοφορία, χωρίς όμως να ζητήσει την «αθώωση» του παραβάτη.
Όσο γίνονταν όλα αυτά, ο Εγκέλαδος δεν ήταν φορέας της κορεκτίλας, έβλεπε μπροστά, αντιλαμβανόταν τις ανάγκες των καιρών και είχε θέληση για διάλογο.
Φυσικά, όπως με κάθε δύναμη που διεκδικεί, ο Εγκέλαδος έγινε πρόβλημα όταν αντιτάχθηκε στη διοίκηση της Σχολής. Και αυτό έγινε όταν ο κ. Κουτσογιάννης αντιλήφθηκε ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν αλλάζει χωρίς χρηματοδότηση. Και όπως κάθε αυτόκλητος σωτήρας που σέβεται τον εαυτό του και καταλαβαίνει ότι δεν παίζει φράγκο, ξεκίνησε να πουλάει δήθεν αλλαγές στο ΠΣ και δήθεν εκσυγχρονισμό.
Ο Εγκέλαδος, επομένως, ορθώς πήγε κόντρα σε έναν προσχηματικό διάλογο γύρω από το ΠΣ (1, 2, 3) , αντιστάθηκε στα όρια δήλωσης μαθημάτων, αντιστάθηκε στην κατάπτυστη πρόσκληση του κοσμήτορα για αμισθί εργασία μεταδιδακτόρων (1, 2 )κ.α.
Τότε φυσικά έγινε κακός, οπισθοδρομικός, συντηρητικός και εκπρόσωπος της (sic!) μεταμοντέρνας κορεκτίλας.
Ο Εγκέλαδος έχει δεχτεί κριτική από παντού. Εκ δεξιών, αριστερών, από διοικήσεις και καθηγητές. Τον κατηγόρησαν όταν μέλη του ήταν στον Συριζα, τον κατηγόρησαν όταν σταμάτησαν να είναι μέλη του Συριζα. Τον κατηγόρησαν όταν στάθηκε θετικά απέναντι στον Κοσμήτορα, αλλά και όταν του εναντιώθηκε. Τον κατηγόρησαν όταν έκανε καταλήψεις, αλλά και όταν δεν έκανε. Τον κατηγόρησαν ότι αποτελούνταν από φυτά που αποθεώνουν τη γνώση, αλλά και ότι υποθάλπτει την μεμονωμένη αντιγραφή. Τον κατηγόρησαν επειδή συμμετείχε στον διάλογο για το ΠΣ, αλλά και επειδή δεν συμμετείχε. Τον κατηγόρησαν γιατί τα μέλη του ήθελαν να χτίσουν πολιτικές καριέρες, τον κατηγορούν και τώρα που τα μέλη του είμαστε ξενιτεμένοι επειδή δεν μείναμε στην πατρίδα μας.
Με Συριζα ή χωρίς, με τη μία ή την άλλη διοίκηση, ο Εγκέλαδος ήμασταν πάντα εμείς, τα απλά του μέλη. Και ήμασταν πάντα ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και τους γύρω μας για το τι θέλουμε και τι πρεσβεύουμε. Για αυτό και τον Εγκέλαδο στήριξαν κακοί, μέτριοι (όπως ο γράφων) και άριστοι φοιτητές ταυτόχρονα, κομμουνιστές, αριστεροί, αναρχικοί και κεντρώοι συνάμα.
Η ιστορία κρίνει τον Εγκέλαδο φυσικά για τα λάθη και τις παραλείψεις του.
Η ιστορία έκρινε και τον προηγούμενο κοσμήτορα.
Υ.Γ. Ο γράφων ως ΥΔ έχει την «τύχη» να μην προσφέρει αμισθί επικουρικό διδακτικό έργο στο Imperial College του Λονδίνου, αλλά να πληρώνεται 15.70£ την ώρα για τις επιτηρήσεις/βαθμολογήσεις γραπτών και 26.62£ την ώρα για τη διδασκαλία σε tutorials.
Υ.Γ.2 Οι remote εξετάσεις είναι αναπόφευκτα εξίσου διαβλητές και εδώ. Η μόνη λύση είναι η δια ζώσης εξέταση. Πλανάται όποιος νομίζει ότι αυτό αλλάζει.
Demetris Koutsoyiannis:
Προφανώς έχω να μάθω πολλά ακόμα σε πολλά πεδία. Επί της ουσίας Κρεοπώλειο Εξετάσεων είναι όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και εκεί πήγαινε η αναφορά μου. Υπήρξε και η σχολή Κρεοπωλείο πριν κάποια χρόνια στη πλειοψηφία των μαθημάτων για αυτό και ανθίζανε και τα φροντιστήρια. Αν τώρα τα τελευταία χρόνια η επίδοση σε ένα μάθημα στη σχολή εχει γενικευθεί παντού με συνεκτίμηση επιδόσεων σε θέματα, ασκήσεις προόδους κλπ Μπράβο σας. Η τελική εξέταση συμφωνούμε δεν είναι το παν και δεν είπε κανείς να καταργηθεί.
Για την ιστορία η πρώτη άγουρη γραπτή εξεταση στοχαστικής υδρολογίας με στοιχεία προφορικής εξέτασης ήταν το 2005 πρώτη χρονιά που ανέλαβες το μάθημα. Η προφορική παράμετρος της εξέτασης προέκυψε από τη δυσκολία των θεμάτων που είχαμε να επιλύσουμε οπότε έγινε μια ωραία κουβέντα την ωραία της γραπτής εξέτασης.
Γιάννη Μουστάκη, έ όχι και να με βγάλεις χειροκροτητή της Φωτίου. Θεός φυλάξοι.
Το ότι ως Κοσμήτορας τότε έδωσα την αίθουσα εκδηλώσεων της Σχολής που μου τη ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει την εκδήλωσή του για την Παιδεία, και το ότι παραβρέθηκα ο ίδιος, όπως θα έκανα και σε ανάλογη εκδήλωση οποιουδήποτε φορέα (και ορθώς έκανα, και πάλι το ίδιο θα έκανα, κι έτσι πρέπει να κάνουμε στο πανεπιστήμιο) δεν σημαίνει πως είμαι χειροκροτητής του οποιουδήποτε.
Απ’ την άλλη, το ότι με κάλεσαν οι εργαζόμενοι του Πολυτεχνείου στην εκδήλωση που έκαναν στο πλαίσιο του απεργιακού τους αγώνα, το θεωρώ τιμή μου. Θεωρώ επίσης πως για να με καλέσουν είχαν εκτιμήσει τη στάση μου. Αλλά μην το συγχέεις, αυτό δεν σημαίνει πως εντάχθηκα σε κάποια κλαδική ή έγινα επαγγελματίας απεργολάγνος.
Έλπιζα ότι τώρα που είσαι στο Imperial η απόσταση θα σε βοηθούσε να αποβάλεις τις διάφορες συγχύσεις, όπως οι παραπάνω καθώς και άλλες στις οποίες αναφέρεσαι, π.χ. για το πρόγραμμα σπουδών και για τον θεσμό των μεταδιδακτόρων, αλλά μάλλον έχεις δρόμο. Όμως μυαλό έχεις, so keep going.
Με αγάπη, ΔΚ.
ΥΓ. Κι αν έρθεις καμιά φορά στο γραφείο μου θα δεις ότι τα πανό και τις αφίσες του Εγκέλαδου που με καταγγέλλουν ως κοσμήτορα, μερικά γραμμένα με τα χεράκια σου αν δεν κάνω λάθος, τα έχω αναρτήσει σε περίοπτη θέση έξω απ’ την πόρτα μου, θεωρώντας τα ως έπαθλα μιας επιτυχούς θητείας (και δεν κάνω πλάκα γιατί είμαι θαυμαστής του Ηράκλειτου).
Μαρία Αθανασοπούλου:
Δεν ξέρω που πάει η αναφορά για Δάσκαλο –είναι διάφοροι Δάσκαλοι που γράφουν εδώ– αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ωραίο να γράφεται και κανένα όμορφο σχόλιο στο μπλογκ και ευχαριστώ πολύ.
Aristoteles Tegos:
Άρη μου, σε ευχαριστώ που μου θύμισες μια ευχάριστη στιγμή εξέτασης που ομολογώ την είχα ξεχάσει.
Ανδρέας Ευστρατιάδης & Νίκος Μαμάσης:
Φοβάμαι πως όταν έρθει εκείνη η ώρα που “στο μέλλον δεν θα χρειαζόμαστε επιτηρητές” και που “η λογική του «πέρασα-δεν πέρασα» [δεν] θα διαποτίσει τη νοοτροπία του φοιτητή” εγώ δεν θα ζω να μου το πείτε. Μακάρι εσείς οι νεότεροι να το δείτε, αλλά αμφιβάλλω.
Ως τότε ας παλεύουμε για καλύτερη παιδεία. Η παιδεία έχει παίδεμα και εξετάσεις. Και οι εξετάσεις είναι ανάλογες των συνθηκών. Και γίνονται πιο δύσκολες λόγω του εξαιρετικά υψηλού λόγου διδασκομένων προς διδάσκοντες που έχουμε στην Ελλάδα (που δεν προβλέπω να αλλάξει σύντομα), και ιδιαίτερα στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών (που η Πρυτανεία και η Σύγκλητος την έχουν τελευταία “τιμήσει” με τον μικρότερο αριθμό νέων θέσεων στις κατανομές –κάτι που πιστεύω είναι μια “δίκαιη τιμωρία” από πλευράς Συγκλήτου για τις καλές διεθνείς επιδόσεις της Σχολής).
Αν αντί να παλεύουμε για καλύτερη παιδεία την κατεδαφίζουμε, τότε το ζήτημα της εγκυρότητας των πτυχίων μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα το ρυθμίσει η αγορά. Ως τώρα στο ΕΜΠ δίναμε πτυχίο με αντίκρυσμα. Θέλω να πιστεύω ότι δεν ισχύει (ακόμη) αυτό που λέει ο Liberty: “Το θεωρητικά άριστο ΕΜΠ έχει καταλήξει χειρότερο από ιδιωτικά πανεπιστήμια”. Όμως κατά κει πάμε.
Ας το καταλάβουμε, οι δάφνες του παρελθόντος ήταν αποτέλεσμα μόχθου φοιτητών και καθηγητών –και ξεραίνονται γρήγορα. Κι όποιος μοχθεί δεν φοβάται τις εξετάσεις, ούτε καν τις κάμερες.
Δημήτρη, μακάρι να έρθει η ώρα που η πραγματική ζωή (κατά κάποιους «αγορά») θα ρυθμίζει τα πάντα, και δεν θα καθορίζεται η όλη πορεία κάποιου από το τι κατάφερε στα 18 του.
Ο ρόλος μας είναι να βάλουμε τα θεμέλια, ώστε να μπορούν οι σημερινοί φοιτητές να μπορούν κάθε μέρα να γίνονται καλύτεροι, κάθε μέρα να ξεπερνούν τον εαυτό τους, και να μάθουν να εξελίσσονται σε έναν κόσμο όπου η γνώση σήμερα (και το δίπλωμα λίγο μετά) δεν είναι ένα στατικό εφόδιο για να βολευτείς όλη την υπόλοιπη ζωή σου, παρά ένα σκαλί για να πατήσεις το επόμενο.
Αυτό πρέπει να προστατέψουμε (και να βελτιώσουμε), όχι τη συντεχνιακή κατάκτηση πήρα δίπλωμα από το ΕΜΠ, άρα θα είμαι ντε φάκτο μάγκας για μια ζωή.
Σε ένα τέτοιο ουτοπικό πλαίσιο, ελάχιστα θα μας ενδιάφερε αν κάποιος πέρασε και δεν ακούμπησε ή αν κάποιος πέρασε όλα τα μαθήματα με αντιγραφή – κακό του κεφαλιού του. Αν σου προσέφεραν το πιο εκλεκτό μενού, και εσύ την έβγαλες με παξιμάδια, δικό σου πρόβλημα, όχι δικό μας.
Ας ασχοληθούμε με τον πελάτη που αποζητά το καλό μενού, και ως εκ τούτου δικαιούται να έχει απαιτήσεις.
Η πραγματική αριστεία δεν εκφράζεται με όρους κάλυψης θέσεων, ούτε με όρους προσφοράς και ζήτησης. Η αριστεία είναι μια κοινωνική διεργασία και ως εκ τούτου, αντανακλά τις αξίες της εκάστοτε κοινωνίας. Σε μια κοινωνία που το αντίστοιχο Ίδρυμα δεν μεριμνεί για το εάν οι φοιτητές έχουν τον κατάλληλο υλικοτεχνικό εξοπλισμό (Η/Υ, παροχή γρήγορου ίντερνετ), ο ατομικισμός προελαυνεί. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οικονομική ευχέρια για “φροντιστές” έχουν συγκεκριμένα “παιδιά”. Το δικαίωμα προστασίας προσωπικών δεδομένων σε συνθήκες εσωκλεισμού και καραντίνας, απευθύνεται στα “παιδιά” ενός άλλου Θεού που ενδέχεται να ζούνε με όλη την οικογένεια σε ένα διαμέρισμα μερικών τ.μ. με “δανεικό” Η/Υ ή WiFi password.
Προφανώς και είναι ένα πρόβλημα που δεν καλείται να απαντήσει το ακαδημαϊκό σώμα του ΕΜΠ, όμως αν θέλει αυτό το σώμα να αυτοαποκαλείται “προοδευτικό”, ας προσπαθήσει να αγγίξει την κοινωνία με αλληλεγγύη “ανοίγοντας” τις καγκελόπορτες του, όπως έκανε την δεκαετία του ’70 απο την Πατησίων. Αν κλείσει τις πόρτες, και αρχίσει να ανταγωνίζεται και να υιοθετεί πρακτικές Ιδιωτικών “αρίστων” θα επιβεβαιώσει την αρχαία ελληνική ἰδιώτης, ή ως γλωσσικό δάνειο “idiot”.
Ευχαριστώ για τον χώρο της (γενικής αλλά ελπίζω σε ένα βαθμό, ειδικής) τοποθέτησης.
Η αλήθεια είναι πως, δεν ξέρω από που να αρχίσω και πώς να βάλω μια (άνω) τελεία σε τούτο το απόσπασμα των σκέψεών μου. Αρχικά να ευχαριστήσω εσάς, κύριε Κουτσογιάννη, διότι μια εποικοδομητική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων είναι ένα ωραίο πρώτο βήμα. Άλλωστε, μια αλλαγή θεωρώ πως ξεκινά από ανθρώπους που έχουν όρεξη να ακούσουν εκτός από το να μιλήσουν.
Θα αρχίσω από μια φράση που αναφέρατε “πρώτος στη μελέτη, πρώτος στον αγώνα”. Αν αυτό ίσχυε και σήμερα, τώρα πιθανώς να συζητάγαμε για προβλήματα άλλου είδους, σίγουρα όχι αξιοκρατίας. Ένιωσα την επιθυμία να ζούσα ανάμεσα σε τέτοια συνθήματα.
Όταν άρχισα να φοιτώ στην σχολή, συνηθισμένη από το κλίμα του σχολείου -που όλοι έχουμε κοινά αιτήματα και δεν υπάρχουν στρατόπεδα ως προς τα δικαιώματα και τα “θέλω” των μαθητών- και διακατεχόμενη από την “λόξα” μου να παλέψω για κάτι καλύτερο συζήτησα με όλες τις παρατάξεις και… απογοητεύτηκα (κάτι που επαναλήφθηκε και σε προσπάθεια μου να συνεισφέρω στην τοπική μου κοινωνία – εκτός σχολής, λίγο αργότερα). Γιατί; Διότι συνειδητοποίησα κάτι βαθιά λυπηρό: Είτε οι περισσότεροι εντάσσονται για κομματικούς λόγους (μελλοντικό “βόλεμα”) είτε από μια αντίδραση γενικευμένη που όμως από πολλούς δεν είναι καν προϊόν προσωπικής σκέψης παρά μόνο μια “κούφια” φωνή απέναντι σε έναν όχλο άλλου “χρώματος”. Ναι να αντιδράμε, αλλά να ξέρουμε γιατί. Ακόμα και αν το γιατί μας δεν συμφωνεί με του άλλου να υπάρχει ένας λόγος που για μας να είναι προϊόν σκέψης. Δυστυχώς αυτό είναι η μειοψηφία.
Πολλοί θα πουν γιατί η μειοψηφία δεν κάνει κάτι; Διότι, για να αντισταθεί η μειοψηφία στην μάζα που υποκινείται από κόμματα (και πολλοί δεν το γνωρίζουν καν ή εθελοτυφλούν σημειωτέων), πρέπει να αφιερώσει πολύ ενέργεια και τότε το “πρώτοι στη μελέτη” μπαίνει σε δεύτερη μοίρα (έχω χάσει ένα εξάμηνο προσπαθώντας να πάρω βήμα και να συμμετάσχω σε μια αλλαγή για να διαπιστώσω πως η διαφθορά και τα προσωπικά συμφέροντα υπερτερούν σε αριθμό).
Προσωπικά, πιστεύω πως η αντιγραφή είναι ένα από τα προσωπεία της κοινωνίας μας. Δυστυχώς, αντί να κοιτάμε το δάσος (μόρφωση, προσωπική καλλιέργεια) εστιάζουμε στο δέντρο (“ένα πέντε να φύγει και αυτό”). Σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα μεγαλώσαμε. Αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Άρα, ας μην γελιόμαστε, φταίει η προσωπική παιδεία του καθενός και ίσως η αδυναμία να δούμε τις σπουδές όπως πραγματικά είναι: γνώση, φτερά στην προσωπικότητα.
Φαντάζομαι πόσο λυπηρό είναι για εσάς, να βλέπετε αυτό το “πλοίο” που κάποια στιγμή πάλευε για αξίες όπως ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοκρατία, να βουλιάζει επειδή η σύγκρουση με το “παγόβουνο” της διαφθοράς μοιάζει μοιραία.
Φαίνονται πολύ απαισιόδοξα όσα προανέφερα, μα όπως είπα στην αρχή, ακόμα και αυτή η ηλεκτρονική συζήτηση που ανοίξατε είναι ένα βήμα σπουδαίο. Τείνω να πιστεύω πως, εν τέλει, η αλλαγή δεν θα έρθει με ένα μαζικό κίνημα. Η αλλαγή είμαστε εμείς και ο τρόπος που επιλέγουμε να ζούμε την κάθε μέρα μας μπορεί να επηρεάσει κάτι πολύ μικρό και να δημιουργηθεί μια αλυσίδα θετικών εξελίξεων (φαινόμενο χάους – θεωρία της πεταλούδας). Σίγουρα πάντως, ως μονάδες ο καθένας από εμάς έχει δύναμη να ωθεί στην αλλαγή. Όπως εσείς κάνατε σήμερα αλλά και όσοι αφιέρωσαν χρόνο να διαβάσουν ή και να γράψουν κάτι εδώ.
Demetris Koutsoyiannis:
Για εσάς προοριζόταν.
Θέλω να προσθέσω πως θα ήθελα πολύ να βρισκόμουν σε ένα περιβάλλον όπου κανείς φοιτητής δεν θα προσπαθούσε να αντιγράψει. Που θα το έβρισκε γελοίο και ανούσιο.
Χαίρομαι, όμως, που υπάρχουν ακόμα φοιτητές που είναι τίμιοι και ξέρουν τον λόγο για τον οποίο βρίσκονται εδώ. Όπως επίσης και καθηγητές που προσπαθούν να διατηρούν το αδιάβλητο των εξετάσεων. Αυτοί οι άνθρωποι, καθηγητές και φοιτητές σε ένα περιβάλλον ομάδας, είναι αυτοί που μπορούν να θέσουν τα καλύτερα θεμέλια για το μέλλον -και ας είναι η μειοψηφία. Μερικές φορές αρκεί κάτι πολύ μικρό για να ξεκινήσει κάτι μεγάλο.
Βίκυ, σε ευχαριστώ για την εξαιρετική συμβολή σου στην κουβέντα. Παίρνουμε θάρρος από παιδιά σαν και σένα.
Ο κόσμος δεν είναι ροδοπεταλιένιος. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να μιλάμε για ροδοπέταλα και ιδανικές καταστάσεις, εκτός κι αν το κάνουμε εσκεμμένα για να ματαιώσουμε κάθε προσπάθεια –που βέβαια ποτέ δεν φτάνει στην τελειότητα.
Αν κάνουμε ο καθένας τη δουλειά του με τιμιότητα, αυτό είναι αρκετό.
Νομίζω η έντονη κατρακύλα ξεκίνησε (όχι εξαιτίας, αλλά σηματοδοτείται χρονικά) από τότε που κάποιος φοιτητής σαν κριτική για το μάθημα της Υδρολογίας έγραψε ότι θεωρεί παιδαριώδη την “Ιστορία του μηχανικού που ήθελε να προβλέψει την τέλεια μέρα για πικνικ με την κοπέλα του”. Η ιστορία αυτή ήταν ένα κόμικ που άνοιγε τις διαφάνειες του πρώτου μαθήματος της Υδρολογίας. Ο Δημήτρης, ανταποκρινόμενος στο σχόλιο εκείνο, αφαίρεσε αυτό το κόμικ από τη διδασκαλία του μαθήματος. Έτσι κατ’ εμέ, χάθηκε το σημαντικό μήνυμα που εγώ σαν φοιτητής πήρα από εκείνες τις εισαγωγικές διαφάνειες, ότι η κατάκτηση της γνώσης είναι ένα μια ωραία εκδρομή. Φαντάζομαι αν το πικνίκ ήταν με τον γκέη σύντροφο, θα γίνονταν αποδεκτό με ενθουσιασμό αυτό το κόμικ σήμερα και θα ήταν συμβατό με τα κορεκτιλικά μηνύματα που απαιτεί από εμάς μέρος της κοινωνίας να εκπέμπουμε.
Αγαπητέ libertynotfound Αυτά τα συγκεκριμένα παιδιά τα οποία αναφέρεται ως μειονότητα που μπορεί να πληρώσει για φροντιστές σας πληροφορώ ότι καθόλου μειονότητα δεν αποτελούν και ότι το φαινόμενο δεν είναι προνόμιο μόνο αυτών, καθώς ασχέτως οικονομικής ευχέρειας υπάρχουν διαθέσιμοι φίλοι και γνωστοί διατεθειμένοι να βοηθήσουν, με πολυ μικρό έως και καθόλου κοστος, έστω για την επίτευξη ενός προβιβάσιμου βαθμου. Ακόμη κι αν δεχτουμε ότι οι ευκατάστατοι ευνοούνται αυτή τη στιγμή, γεγονός που καθόλου δε θα αμφισβητήσω, τότε το επιχείρημα και η επίκληση στο συναίσθημα ότι οι κλειστές κάμερες γίνονται για τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων όσων βρίσκονται σε κατώτερα κοινωνικά στρώματα είναι τουλάχιστον υποκριτικό αφού αυτοί ακριβώς είναι που χάνουν το δικαιώματα τους σε μια εξέταση επί ίσοις όροις εναντι όσων υπερτερούν οικονομικά και θα περασουν απ’την ανώδυνη οδό. Αν θέλουμε λοιπόν να μιλάμε για σεβασμό σε δικαιώματα θα πρέπει να κάνουμε μια στάθμιση μεταξυ όλων των δικαιωμάτων που πλήττονται αυτή τη στιγμή, άλλωστε και εγώ στην κατηγορία ατόμων που δεν μου περισσεύουν ανήκω αλλά ηδη μου έχει ζητηθεί να βοηθήσω 4 άτομα (σκέψου τα φροντιστήρια). Είναι άδικο προς αυτούς που έχουν αποφοιτησει να μην διεκδικουμε δίκαιες εξετάσεις. Όσον και να μην σου αρέσουν οι λέξεις αγορά και ανταγωνισμός, η αγορά θα βρει τον τρόπο να ξεκαθαρίσει ποιοι αξίζουν.
Liberty_Error404:
Λάθος μπλογκ βρήκες για να μιλήσεις για “ένα διαμέρισμα μερικών τ.μ.”, χώρια που είσαι και ασαφής.
Όταν ήρθα απ’ το χωριό στην Αθήνα μέναμε πέντε αδέρφια σε ένα υπόγειο διάρι: τρεις στο ένα δωμάτιο και δύο στο άλλο — χωρίς σαλοτραπεζαρία ούτε καν τζακούζι. Μάλιστα για να κάνουμε μπάνιο ζεσταίναμε μια κατσαρόλα νερό για να μην ανάψουμε θερμοσίφωνα και κάψουμε πολύ ρεύμα.
Ειλικρινά, ποτέ δεν τα σκέφτηκα αυτά σαν προβλήματα για τις σπουδές μου. Και σε διαβεβαιώνω πως δεν ήταν.
Βαγγέλη, που το θυμήθηκες….
Αν μου είχες γράψει ένα θετικό σχόλιο για το κόμικ μου, θα είχε ισορροπήσει το αρνητικό και ίσως να μην το είχα αφαιρέσει…
Τι να κάνουμε, πρέπει κάπως να λαμβάνουμε υπόψη τους φοιτητές που μας αξιολογούν. Αλλά καλό είναι να γράφουμε και κάνα θετικό σχόλιο όταν μας αρέσει κάτι…
ΥΓ. Το έχω κάπου, θα έπαιζε να το επαναφέρω τώρα που το λες, και μάλιστα σε πολλές βέρσιον για να καλύψω όλα τα γούστα όπως έκανε ήδη ο Μπάιντεν στο Λευκό Οίκο. Απλά δεν με παίρνει χρονικά, οπότε φτιάξτε εσείς οι νεότεροι κάτι…
Ως Εγκέλαδος θεωρούμε πως υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ξεκαθαριστούν, διότι μπορεί ο κ. Κουτσογιάννης να έκανε μία αναδρομή στο τι έλεγε το σχήμα του Εγκέλαδου πριν περίπου 30 χρόνια, αλλά δεν παρουσίασε το τι λέμε από την πρώτη δύσκολη για όλους εξεταστική του περσινού Ιουνίου.
Η αλήθεια είναι πως αυτές μας οι θέσεις αφορούν την παρούσα κουβέντα για αυτό θα τις επαναλάβουμε όχι τόσο για τον κ. Κουτσογιάννη που τις ακούει επανειλημμένα στις Γενικές Συνελεύσεις Τμήματος.
1. Διαφωνήσαμε εξαρχής με την εξ αποστάσεως εξέταση των μαθημάτων, για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των φοιτητών, για λόγους διαβλητότητας καθώς και γιατί πολλοί φοιτητές δεν διέθεταν τον απαραίτητο εξοπλισμό για αυτή την διαδικασία. Προφανώς θα έπρεπε να προβλέπεται εξ αποστάσεως εξέταση για τους φοιτητές που ανήκουν ή συγκατοικούν με άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Οι εξετάσεις πιστεύουμε θα πρέπει να γίνονται σε τμήματα τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας όπως έγινε σε μαθήματα της εαρινής και της επαναληπτικής εξεταστικής.
2. Προλαβαίνοντας αυτούς που θα απαντήσουν στο παραπάνω με το ότι δεν έχουμε την δυνατότητα λόγω απαγόρευσης υπουργείου Παιδείας στην παρούσα εξεταστική υπενθυμίζουμε πως δεν υπήρχε ΓΣΤ που να μην επισημαίνουμε την αναγκαιότητα των απαλλακτικών θεμάτων εξαμήνου ως τρόπο εξέτασης σε όσα μαθήματα είναι δυνατόν. Για τους παρακάτω λόγους:
α) διασφαλίζει την όσο πιο πλήρη ενασχόληση με το γνωστικό αντικείμενο.
β) εξασφαλίζεται το αδιάβλητο μέσω προφορικής εξέτασης κατά την παράδοση.
γ) ο χρόνος της 1.5 ώρας σε πολλά μαθήματα δεν είναι επαρκής για την απάντηση των θεμάτων.
3. Ποτέ δεν διαφωνήσαμε με τον προφορικό τρόπο εξέτασης αρκεί αυτός να μην γίνεται με fast-track διαδικασίες και να μην υπάρχουν διακρίσεις.
4. Η αλήθεια είναι πως οι καθηγητές ελαχίστων μαθημάτων διαμόρφωσαν τα θέματα που εξετάστηκαν εξ αποστάσεως, με τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίσουν την δυνατότητα αντιγραφής (π.χ. κρίσεως, πλήθος θεμάτων, διαφορετικά στοιχεία).
Και επειδή καταπιαστήκαμε με το θέμα των αντιγραφών, θα παρουσιάσουμε και εμείς κάποιες καταστάσεις από το παρελθόν -όχι την δεκαετία του 90-, την πενταετία όπου ο κ. Κουτσογιάννης ήταν κοσμήτορας. Τότε είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, που λεγόταν δίκτυο αντιγραφών ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, χωρίς προφανώς να αλλάζει ποτέ κάτι.. Από μεριάς μας υπήρχε και τότε και τώρα το αίτημα , να επανεξεταστούν οι τρόποι παράδοσης και εξέτασης μαθημάτων που έστρωναν κόκκινα χαλιά στις πόρτες των φροντιστηρίων και πάλι ο τότε κοσμήτορας δεν έκανε τίποτα. Αντιθέτως, ένα μέρος των καθηγητών έπεφτε από τα σύννεφα όταν μιλούσαμε για δίκτυα αντιγραφών και πολλοί αναρωτιούνταν γιατί να χρειάζονται οι φοιτητές βοηθήματα φροντιστηρίων για να περάσουν σε μαθήματα που οι ίδιοι δεν καταδέχονταν ούτε να ανεβάσουν τις παραδόσεις τους και άλλο υλικό.
Έτσι λοιπόν μέχρι σήμερα στην σΠΜ επιτρέπεται με τις ευλογίες των κοσμητειών το ελεύθερο εμπόριο ψήφων-σημειώσεων. Παράλληλα παρατηρούμε εδώ και 9 μήνες, ηλεκτρονικών εξετάσεων, ένα κυνήγι για το ποιός θα πιάσει τους περισσότερους αντιγραφείς, το οποίο ούτε έχει πετύχει και μάλιστα πολλές φορές μπορεί να στρέφεται και εναντίον φοιτητών που επιλέγουν να βρίσκονται απέναντι σε τέτοιες πρακτικές. Ας αναρωτηθούν λοιπόν όσοι θέλουν επιτήρηση μέσω κάμερας και μικροφώνου, αν τελικά είναι πιο παραγωγικό το να ασχολούνται με το να πιάσουν μερικούς αντιγραφείς, την ώρα που οι περισσότεροι φοιτητές τους αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα σε μία τέτοια συγκυρία.
Τέλος, η συγκεκριμένη εξεταστική, όπως και τα δύο εξάμηνα εφαρμογής της εξ αποστάσεως διδασκαλίας και εξέτασης, είναι τρανές αποδείξεις ότι δεν υπάρχει εκπαίδευση χωρίς τον φυσικό χώρο του Πανεπιστημίου. Από την όλο και μειούμενη συμμετοχή στα μαθήματα, μέχρι τις στρεβλώσεις στον τρόπο εξέτασης τους. Θα προτείναμε λοιπόν στον κ. Κουτσογιάννη να σπαταλήσει την ενέργεια του στο πώς θα ανοίξει η σχολή.
Και μόνο που τίθεται ως αίτημα να ανοίξει η σχολή, η όποια συζήτηση στερείται νοήματος.
Περιμένω απάντηση πώς σε μεγάλα μαθήματα θα γίνονται δέκα τμήματα παράλληλα, προκειμένου να τηρούνται οι αποστάσεις.
Επίσης, εντελώς ανακριβές αυτό με τη μειούμενη συμμετοχή. Σε όσα μαθήματα έχω εμπλακεί, το ποσοστό συμμετοχής είναι τουλάχιστον διπλάσιο. Αυτό αποτυώνεται και στις ασκήσεις που παραδίδονται.
Ανδρέα Ευστρατιάδη, με καλύπτει η απάντησή σου στα παιδιά του Εγκέλαδου και σ’ ευχαριστώ που μ’ έβγαλες απ’ τη δύσκολη θέση να απαντώ.
Μόνο ένα σημείο: Χαίρομαι που τα παιδιά του Εγκέλαδου θα παρουσιάσουν στοιχεία για δίκτυα αντιγραφών. Παρακαλώ να είναι συγκεκριμένα.
Ακόμη καλύτερα θα ήταν αν τα παρουσίαζαν τότε που έγιναν οι αντιγραφές. Παρά τα παχιά λόγια εκ των υστέρων, καμιά φοιτητική παράταξη δεν με βοήθησε να αντιμετωπίσω τα κυκλώματα. Πάντως, τη βούλησή μου τη δείχνει το γεγονός ότι ένα κύκλωμα εντοπίστηκε στη διάρκεια της θητείας μου — από τους διδάσκοντες και χωρίς καταγγελία φοιτητών. Τα άτομα διώχθηκαν πειθαρχικά και πήραν όλοι εξάμηνο αποκλεισμό από εγγραφή στη Σχολή, εκτός από ένα άτομο που πήρε ετήσιο. Αυτό έγινε σε πρώιμο στάδιο της θητείας μου και έκτοτε δεν συνέβη κάτι άλλο. Η παράταξη στην οποία ανήκουν, όπως και οι παραταξιακές αντιπαλότητες, δεν με αφορούν. Η αντικοινωνική συμπεριφορά είναι των ατόμων και αυτά διώχθηκαν πειθαρχικά.
Μάλιστα, τέτοιες πειθαρχικές ποινές δεν είχαν ποτέ επιβληθεί στη Σχολή ως τότε. Αν κάνω λάθος, να μου το πείτε, όπως κι αν γνωρίζετε να έχουν επιβληθεί σε άλλες σχολές.
ΥΓ. Αν ψάξω καλά τις φωτογραφίες μου, κάπου ίσως βρω το πανό (του Εγκέλαδου δεν ήταν;) που έλεγε “όχι στα πειθαρχικά” όταν έγινε η συγκεκριμένη πειθαρχική δίωξη για κύκλωμα αντιγραφής.
Ρακένδυτη κουρελιασμένη η γριά Δημοκρατία παλεύει ακόμα με το πολυκέφαλο τέρας της αναξιοκρατίας. Βλέπεις στην γενέτειρά της αιώνες μετά την γέννησή της αναδύθηκε από την ανακατεμένη λάσπη με το αίμα των πολέμων, τον ιδρώτα και την βρωμιά μία νέα κάστα πολιτικών, αυτή των νεοελλήνων. Των πολιτικών μετρίων, των πολιτικών κοτζαμπάσηδων, των πολιτικών τσιφλικάδων και των πολιτικών που κολλητοί μεταξύ τους στον καφενέ, τσακώνονται στο γυαλί και στα τραπεζάκια για να πουλήσουν τα εισιτήρια του θεάτρου τους. Πόσο χαίρομαι που οι σημερινοί φοιτητές δεν αγοράζουν ληγμένα εισιτήρια παραστάσεων που παίχτηκαν στο παρελθόν και απέτυχαν παταγωδώς. Και απέτυχαν παταγωδώς διότι όταν έπεσε η αυλαία και βγήκαν οι ηθοποιοί στο δρόμο ήταν από πάνω μέχρι κάτω γυμνοί. Γυμνοί και χρωματισμένοι με όλα τα χρώματα του body paint, μαύρο, μπλε, πράσινο, πορτοκαλί, κόκκινο….
Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν υπάρχουν στα Πανεπιστήμια «τραπεζάκια» και παρατάξεις πόσο μάλλον οι παρατάξεις να συμμετέχουν σε αποφάσεις της συγκλήτου. Να σχολιάζουν και να ποδηγετούν αποφάσεις ακόμα και της Πρυτανείας. Αυτής της Πρυτανείας που το 1991 κάηκε η ξύλινη στέγη της εν μέσω κατάθεσης του μεγάλου Κοσκωτά στην «Δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου» και μίας μαθητικής πορείας – διαδήλωσης για την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Βλέπετε και τότε η πολιτική και τα τραπεζάκια ήταν συγκοινωνούντα δοχεία.
Τα πανεπιστήμια θα πάνε μπροστά όταν οι παρατάξεις σταματήσουν την κατάληψη στην γνώση, μία κατάληψη που έχουν κάνει εδώ και δεκαετίες με την ευχή των πολιτικών μετρίων και την ανοχή των συνδικαλιστών διοικούντων την Πανεπιστημιακή κοινότητα. Στην επιστήμη δεν χωράει η πολιτική και ο συνδικαλισμός και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο πιο γρήγορα θα ανακάμψουμε. Γιατί η ανάκαμψη, κοινωνική, πολιτική, ηθική έρχεται μέσα από την γνώση και την παιδεία και όχι μέσα από πολιτικές και υπουργεία.
Βέβαια όποιος θέλει να ανακάμψει με βαριά καρδιά παίρνει το δρόμο της ξενιτιάς. Και πλέον η «ξενιτιά» δεν είναι η χαροτραγουρδισμένη ξενιτιά του αείμνηστου Καζατζίδη και της Γερμανικής φάμπρικας.
Γιατί πολύ απλά η νεολαία μας έχει γεννηθεί σε μία παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα με internet & tablet από τα φασκιά που δεν χάνει την ευκαιρία να συνομιλήσει και να συνεργαστεί on line με τον συνάδελφο στην Κοπεγχάγη, στο Τορόντο ή στην Θεσσαλονίκη με την ίδια άνεση, ταχύτητα και ευκολία.
Γιατί ο νέος δεν ανέχεται πλέον τον κάθε ΓΑΠ να του κουνάει το δάκτυλο ή τον κάθε υπέρβαρο γουρουνόμορφο υπερυπουργό να τον προσφωνεί ως συνεργό και συνδαιτημόνα σε λουκούλλεια γεύματα.
Γιατί έχει βαρεθεί τους κουλτουροζετέμ αριστεροκάπηλους να βεβηλώνουν αξίες και να εργαλειοποιούν λέξεις όπως αλληλεγγύη για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα ρομαντισμού προκειμένου να κοροϊδέψουν την κοινωνία.
Γιατί σε λίγα χρόνια η ψωροκώσταινα το μόνο που θα έχει να προσφέρει είναι ήλιο και θάλασσα. Μία θάλασσα που φορτώνουμε πλαστικά γιατί τα πετάμε από το παράθυρο του αυτοκινήτου μας ακόμα και ανεπεξέργαστα απόβλητα γιατί δεν γουστάρουμε το βιολογικό.
Γιατί ο απέραντος Οδυσσέας Ελύτης ήταν ονειροπόλος και την Ελιά την κόψανε, το αμπέλι το παράτησαν και το καράβι το έριξαν στα βράχια του Αιγαίου.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος και ευγνώμων για τη συμμετοχή και τα σχόλια που αριθμητικά εκφράζονται από τις περίπου 1500 επισκέψεις και 39 σχόλια μέσα σε μια μέρα.
Όμως ελάχιστα σχόλια έθιξαν το κύριο θέμα της ανάρτησης, τον πραγματικό ελέφαντα στο κάδρο μας, που είναι η Σύγκλητος του ΕΜΠ. Ποια είναι τα κριτήριά της, πως παίρνει αποφάσεις, ποιος είναι ο αυθεντικός εκφραστής της, ο πρύτανης ή οι παρατάξεις; Οι παρατάξεις που δεν είναι κομματικές πια, είναι παρατάξεις του ακτιβισμού και της κορεκτίλας.
Ο Δημήτρης Δαμίγος καλά τα κατάφερε να εκτρέψει τη συζήτηση απ’ αυτό το πρόβλημα, βάζοντας διάφορα άλλα διλήμματα, όπως το:
Αλλά αυτό είναι δίλημμα το οποίο πρέπει να προβληματίσει τον φοιτητή ατομικά ή και συλλογικά, αν υποθέσουμε πως υπάρχει κάτι το συλλογικό έξω απ’ την κορεκτίλα και τον συνδικαλισμό της πνευματικής αποχαύνωσης.
Ομοίως και η ροδοπεταλένια προσμονή του να μη χρειάζονται επιτηρητές είναι εκτροπή της κουβέντας. Τώρα με τον κορονοϊό θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει καλύτερα την αξία των αμυντικών μηχανισμών κάθε σώματος, βιολογικού ή κοινωνικού.
Για τη σύγκλητο και το ΕΜΠ τα ερωτήματα είναι άλλα. Ανέφερα μερικά παραπάνω. Το δίλημμα Δαμίγου, για τη σύγκλητο γίνεται:
ΥΓ. Μη μου πει κάποιος πως η απάντηση στο δίλημμα είναι προφανής. Σημειώνω πως το πρωτοπόρο ΕΜΠ είναι το μόνο ίδρυμα της χώρας (ίσως και του πλανήτη) που απαγόρευσε την επιτήρηση. Συνάδελφος από άλλο ίδρυμα που διάβασε το μπλογκ μού είπε πως αν δεν το έβλεπε δεν θα το πίστευε.
Κάπου εδώ να σημειώσω ότι αμέσως μόλις άλλαξαν τα χαρακτηριστικά του Εγκέλαδου “Είμαστε φοιτητές που έχουν βαρεθεί την κομματικοποίηση που επικρατεί στο Πολυτεχνείο…” και το σχήμα πήγε να καταγραφεί στον τότε ΣΥΝ είχα υποστηρίξει ότι το σχήμα πρέπει να διαλυθεί και να “αναβαπτιστεί” γιατί υποκρίνεται ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι και αυτό είναι εμπαιγμός του εκλογικού σώματος.
Κάθε φοιτητικό σχήμα που δεν έχει καθοδήγηση (όπως ο Εγκέλαδος), διαμορφώνεται από τις προσωπικότητες που το απαρτίζουν οι οποίες το μεταβάλλουν κατά το δοκούν.
Αυτό μου δημιουργούσε μια στενάχωρη αίσθηση αφού, την εποχή που ήμασταν εμείς φοιτητές, όταν ο τότε πρόεδρος της Σχολής Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος άλλαζε το πρόγραμμα, είχαμε μια καλή συνεργασία και μια ουσιαστική παρεμβατικότητα, με πολιτικό πολιτισμό που ήταν ουσιαστικά αντίθετος της διαλεκτικής που χρησιμοποιούσε ο Εγκέλαδος την εποχή που ήταν Κοσμήτορας ο Δημήτρης Κουτσογιάννης και άλλαζε το πρόγραμμα σπουδών.
Βλέποντας από μακριά την πορεία του Εγκέλαδου, με στεναχωρούσε ότι χρησιμοποιούσε μια συγκρουσιακή διαλεκτική που εμείς τότε καταγγέλλαμε και ήταν άλλο ένα επιχείρημα στην αρχική μου θέση, ότι δηλαδή τα σχήματα αυτά οφείλουν να αναβαπτίζονται αφού έχουν κατ’ ουσία μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που είχαν ως αφετηρία.
Επί της ουσίας του θέματος, ο αγώνας μας ως φοιτητές του Εγκέλαδου (τότε) ήταν να βρούμε μια λύση σε κάθε πρόβλημα με στόχο να διαφυλάξουμε το επίπεδο σπουδών μας και το κύρος του πτυχίου μας. Με λύπη μου βλέπω ότι σήμερα το σύνολο του φοιτητικού κινήματος (και όχι μόνο ο Εγκέλαδος), ψάχνει να βρει ένα πρόβλημα σε κάθε λύση υπονομεύοντας το μέλλον του.
Με αναφορά σε παραπάνω σχόλιό μου.
Αφιερωμένη εξαιρετικά στον Εγκέλαδο (είναι τραβηγμένη στις 15 Φεβρουαρίου 2016).
ΥΓ. Για τον μη γνώστη αναγνώστη, τα άλλα στα οποία αναφέρεται το πανό του Εγκέλαδου, επεξηγούνται στον απολογισμό της θητείας μου ως κοσμήτορα (2014-2018).
πάντως, από μόνο του το 6ο εξάμηνο συνιστά αφορμή για να κάνει ο σύλλογος γενική συνέλευση . Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός πως λίγοι είναι εκείνοι που περνάνε το μάθημα του οπλισμένου σκυροδέματος στην ωρα του.
Ben:
Λυπάμαι που όχι μόνο είσαι εκτός θέματος αλλά προβάλλοντας ανώνυμα το προσωπικό σου ζήτημα (σε ένα χώρο που είναι δημόσιος) καταφεύγεις σε αναλήθειες.
Στην Επιτροπή Προγράμματος Σπουδών (ΕΠΣ) της Σχολής που αναλύουμε τα στατιστικά στοιχεία για όλα τα μαθήματα διαπιστώσαμε ότι παλιότερα το ποσοστό επιτυχίας στο Οπλισμένο Σκυρόδεμα του 6ου εξαμήνου ήταν κάπως χαμηλό (οριακά), αλλά ήδη το 2019-20 αυξήθηκε εντυπωσιακά (κατά 27% σε σχέση με το 2018-19).
Αλλά όπως είπα αυτό είναι εκτός θέματος και αν έχεις διαφορετικά στοιχεία που τεκμηριώνουν την άποψή σου, σε παρακαλώ να μας τα καταθέσεις στην ΕΠΣ.
ΥΓ. Και μετά χαράς θα σε προσκαλέσουμε να μας παρουσιάσεις τα στοιχεία σου στη συνεδρίαση της ΕΠΣ.
Ας προσθέσω και εγώ μια σκέψη. Εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να είναι ανοιχτή ή κάμερα και το μικρόφωνο μου όταν εξετάζομαι ηλεκτρονικά, γραπτά ή προφορικά. Η κορεκτίλα, όπως τέθηκε, που αποδίδεται σε φοιτητές περί προσωπικών δεδομένων, δεν με χαρακτηρίζει. Δεδομένου ότι τα μαθήματα έγιναν ηλεκτρονικά όμως, γιατί δεν έγιναν αυτά όλα διαθέσιμα – on demand για παρακολούθηση από τον κάθε, εγεγραμμένο στο μάθημα, φοιτητή? Εργαζόμενοι φοιτητές, φοιτητές που έμειναν πίσω για προσωπικούς λόγους και ήθελαν – μπορούσαν επιτέλους να οργανώσουν χωρίς χρονικούς περιορισμούς και να εντατικοποιήσουν την εργασία τους γύρω από τη σχολή με ταυτόγχρονη παρακολούθηση γιατί όχι 10-15 μαθημάτων, δεν μπόρεσαν να το κάνουν. Αντίθετα, απολύτως διεκπεραιωτικά, το πρόγραμμα μαθημάτων από δια ζώσης τηρήθηκε ηλεκτρονικά τις ίδιες ώρες που θα γινόταν και δια ζώσης και φυσικά υπήρχαν επικαλύψεις μαθημάτων διαφορετικών εξαμήνων. Μήπως αυτό που (δεν) συνέβη οφείλεται στην κορεκτίλα περί προσωπικών δεδομένων, η οποία μήπως δεν είναι πατέντα των φοιτητών αποκλειστική? Κατά τα άλλα μπράβο για την πρωτοβουλία που οδήγησε σε αυτή τη συζήτηση και τους προβληματισμούς. Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα και να όριζε ο γόνιμος διάλογος φοιτητών-εκπαιδευτικών-διοίκησης τα της σχολής μας.
Αναγνωρίζοντας τον γραφικό μου χαρακτήρα κ. Κουτσογιάννη θα προσπαθήσω να συμβάλω στη συζήτηση, όσο μπορεί βέβαια να συμβάλει ένας ακόμη κομματικοποιημένος, πνευματικά αποχαυνωμένος από τον συνδικαλισμό και την κορεκτίλα φοιτητής σας. Θα προσπαθήσω να απαντήσω πρώτα σε όσα θεωρώ πιο επουσιώδη και να καταλήξω σε όσα θεωρώ ότι συνιστούν την ουσία της συζήτησης που έχει αναπτυχθεί.
Η εκτίμηση ότι ο Εγκέλαδος αποστασιοποιήθηκε από τις αρχικές του διακυρήξεις και κατέληξε να γίνει όσα πολέμαγε, συνιστά κατά τη γνώμη μου μια ιδιαίτερα υποκειμενική αντιμετώπιση μιας ιστορικής εξέλιξης ενός σχήματος. Αντιθέτως πιστεύω ότι όσα συνέβησαν το 2015 και ύστερα συνιστούν τρανή απόδειξη ότι ο Εγκέλαδος αποτελεί ένα σχήμα, που ακόμη και αν κατά περιόδους έβλεπε τον εαυτό του σε πολιτικά σχέδια συγκεκριμένων κομμάτων, οι αξίες και οι θέσεις του δεν άλλαζαν σε αναλογία με τις μεταλλάξεις των κομμάτων αυτών.
Όσο αναφορά τα πειθαρχικά και την ιστορική σας αναδρομή κ.Κουτσογιάννη.
Η εναντίωση μας εκείνη την περίοδο στις πειθαρχικές διατάξεις που είχατε εισηγηθεί έχει να κάνει με την μη αναλογικότητα των ποινών , αλλά και την πλήρως επιδερμικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε το ζήτημα των αντιγραφών. Έχουμε μία εκτίμηση ότι δεν μπορεί ένας φοιτητής που πιάνεται με σκονάκι να τιμωρείται με 6μηνο αποκλεισμό και το ίδιο να ισχύει για έναν φοιτητή που πιάνεται με λυμένα θέματα που έχουν έρθει απευθείας από φροντιστήριο. Η βασική μας όμως διαφωνία έγκειται στην γενική σας τάση να αντιμετωπίζετε κάθε φορά τα συμπτώματα και όχι την πηγή των προβλημάτων. Φαντάζομαι έτσι πως καθώς αυτή η πρωτοποριακή σας εισήγηση εφαρμόστηκε, θα είστε σίγουρος ότι οι αντιγραφές τα προηγούμενα χρόνια(αφαιρώντας την περίδο των εξ αποστάσεως για προφανείς λόγους) έχουν μειωθεί δραστικά…. Το να κάνετε ότι δεν έχει σημασία ότι η βασική πηγή αντιγραφών στη σχολή έχει όνομα και επώνυμο είναι η επιτομή του στρουθοκαμιλισμού.
Απαντώντας στον κύριο Ευστρατιάδη θα ήθελα να διευκρινίσω κάποια σημεία. Πρώτον έχουμε μία εκτίμηση ότι η ουσιαστική συμμετοχή είναι σημαντικά μειωμένη ακόμη και αν οι “Participants” στο Webex λένε το αντίθετο. Και όταν αναφέρομαι σε ουσιαστική συμμετοχή εννοώ την πραγματική αλληλεπίδραση κατά την εξέλιξη μιας διάλεξης, την ενεργή παρακολούθηση και όχι την αντιγραφή-επικόλληση ενός συνδέσμου. Δεύτερον εαν δεν θέλουμε να συνεχίσει αυτή η κατάσταση διαρκούς υποβάθμισης των μαθημάτων και του ΕΜΠ ως συνόλου, λόγω του lockdown στο οποίο έχει περιέλθει εδώ και κανα χρόνο, θα έπρεπε να κατά τη γνώμη μας να προσπαθήσουμε να προετοιμάσουμε μία διαδικασία σταδιακού ανοίγματος μαθημάτων και χώρων του Πολυτεχνείου. Με μαζικό υγειονομικό έλεγχο όσων προσέρχονται, με άνοιγμα κυρίως των μαθημάτων με λίγους εγγεγραμμένους, με άνοιγμα των εργαστηρίων σε σπασμένα τμήματα με επιπλέον εκπαιδευτικό προσωπικό. Είναι σαφές ότι δεν λέει κανείς να ανοίξει αύριο το μάθημα του Μπετού και είναι ιδιαίτερα στενάχωρο να θεωρείται ότι μπορεί οι φοιτητές σας να είναι τόσο αδιάφοροι και ανεύθυνοι. Παρ όλα αυτά μας έχουν καταλογιστεί και βαρύτεροι χαρακτηρισμοί, οπότε είμαστε μαθημένοι.
Τέλος για μας είναι σαφές ότι η ουσία της συζήτησης έχει ήδη τεθεί από τον κύριο Δαμίγο και τον κύριο Μαμάση. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι αν δεν καταπιαστούμε με το βάθος του ερωτήματος που θέτουν, ακόμα και κάμερες και μικρόφωνα να ανοίξουν, δυστυχώς απλά θα συνεχίσει να ισχύει το γνωμικό
“βελτιώνονται οι φράχτες, βελτιώνονται και οι άλτες”. Ίσως θα ήταν αποδοτικότερο να αφιερώσουμε τις δυνάμεις μας στο πως η σκέψη του άλματος , θα είναι αδιάφορη, για όσους ψάχνουν πως θα περπατήσουν.
Χρήστο έγιναν προσπάθειες να υπάρχουν διαθέσιμα βιντεοσκοπήμενα μαθήματα.
Στο μάθημα Συστήματα Γεωγραφικής Πληροφορίας ανεβάσαμε σχεδόν όλα τα μαθήματα (δες ένα από αυτά εδώ https://www.youtube.com/watch?v=58xol3uk9rE&t=440s )
Επίσης στους Υδραυλικούς κάποια μαθήματα έγιναν από πίνακα σε Αμφιθέατρο για να υπάρχει το «κλίμα» της διά ζώσης διαδικασίας αλλά και να προετοιμαστούμε για το «μεικτό» σύστημα (δια ζώσης και τηλεδιάσκεψη ταυτόχρονα) που έστω και μεταβατικά κάποια στιγμή πιστεύω ότι θα χρησιμοποιηθεί.
Σχετικά με την επιφύλαξη των συναδέλφων για τις κάμερες θα σου μεταφέρω τη δική μου εμπειρία. Το εξάμηνο που πέρασε έκανα μάθημα για δεκάδες ώρες σε εκατοντάδες φοιτητές, ήμουν συνεχώς με ανοικτή κάμερα και μιλούσα το μεγαλύτερο ποσοστό του χρόνου. Οι εκατοντάδες φοιτητές ήταν με κλειστές κάμερες και η συμμετοχή τους ήταν μικρή με μικρόφωνο και σχεδόν μηδενική με κάμερα. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιήσαμε το εργαλείο των δημοσκοπήσεων (polls) με το οποίο η συμμετοχή των φοιτητών εκτοξεύτηκε. Ακόμη η μαζική έκφραση γνώμης σε διάφορα θέματα ήταν ιδιαίτερα διδακτική κυρίως για τους διδάσκοντες.
Οι εκατοντάδες φοιτητές μπορούσαν να με βιντεοσκοπήσουν εύκολα με ένα πρόγραμμα καταγραφής οθόνης. Είμαι βέβαιος ότι πολλοί το έκαναν γιατί ήθελαν να επανέλθουν στο μάθημα κάποια άλλη στιγμή είτε γιατί δεν ήθελαν να διακόψουν τον πρωινό τους ύπνο. Σε αυτές τις δεκάδες ώρες εγώ έχω κάνει σαρδαμ ή να έχω εκφέρει απόψεις για αμφιλεγόμενα θέματα, όπως για παράδειγμα η παράνοια της απανθρακοποίησης. Τα βίντεο αυτά λοιπόν με ένα καλό μοντάρισμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως, από φοιτητική πλάκα στο διαδίκτυο μέχρι να γεμίσει το πρόγραμμα μιας από τις δεκάδες άθλιες τηλεοπτικές εκπομπές.
Εγώ προσωπικά δεν έχω τέτοιους φόβους αλλά αντιλαμβάνομαι την επιφύλαξη των συναδέλφων για αυτή την μονομερή έκθεση στις κάμερες.
Σκάντζας Χρήστος:
Χρήστο, απορώ πως τα φαντάστηκες αυτά περί μη αναλογικότητας των ποινών. Πραγματικά ευφάνταστο επιχείρημα. Αλλά αν υπήρχε μη αναλογικότητα, τότε γιατί θα χρειαζόταν να συνεδριάζει το Πειθαρχικό Συμβούλιο;
Σαν ένα απλό δείγμα αναλογικότητας, παραπέμπω στην έκθεση ενός φοιτητή με τίτλο “Η ψευδαίσθηση της επιτυχίας” που παρόλο που εντοπίστηκε να αντιγράφει, δεν τιμωρήθηκε, και στη συνέχεια βοήθησε με τον τρόπο του, μοιραζόμενος δημόσια την εμπειρία του, τη σχολή και τους συμφοιτητές του στην καταπολέμηση αυτής της αντικοινωνικής πρακτικής.
Ξέρω πολύ καλά –και δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνεις– πως εσείς το θέμα της αντιγραφής το θεωρείτε ως ένα όπλο στην αντιπαράθεσή σας με άλλες παρατάξεις. Αν σας ενδιέφερε ειλικρινά θα σκεφτόσασταν πώς θα βοηθούσατε τους συμφοιτητές σας και τη Σχολή να εξαλειφθεί το πρόβλημα κι όχι πως θα επιτεθείτε σε άλλες παρατάξεις στα διπλανά τραπεζάκια.
Και όχι, δεν είναι η ουσία αυτής εδώ της συζήτησης αυτά που έχουν “τεθεί από τον κύριο Δαμίγο και τον κύριο Μαμάση”. Το θέμα το συνόψισα παραπάνω. Να σου το κάνω πιο ευθύ το επιμέρους ερώτημα που σε αφορά. Ποιος εκπροσωπεί τη Σύγκλητο, ο Πρύτανης (και στη Σχολή ο Κοσμήτορας) ή ο Εγκέλαδος που αποφαίνεται με την ανακοίνωση που αντέγραψα στην ανάρτησή μου ότι παραβιάζω τις αποφάσεις της;
Έχω μία εντύπωση δυστυχώς ότι εμένετε να στέκεστε στα σημεία που δεν αποτελούν την ουσίας. Έχουμε επιδιώξει να συζητήσουμε αναλυτικά το ζήτημα της προσέγγισης της γνώσης του αντικειμένου και των αντιγραφών και εμένετε στην απόφαση της Συγκλήτου που μεθαύριο δεν θα υπάρχει. Είναι προφανές ότι δεν επιδιώξαμε να εκπροσωπήσουμε την Σύγκλητο. Δυστυχώς μου είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω μία συζήτηση, στην οποία έχετε ήδη επιλέξει ότι μιλάτε με έναν “Άλλο”, αρνούμενος κάθε φορά να σταθείτε στο κάθε σημείο αλλά προσεγγίζοντας το υπό την δίκη προθέσεων που έχετε ήδη κάνει, πριν καν γραφτούν οι πρώτες γραμμές.
Χρήστο, λυπάμαι αν σου έδωσα την εντύπωση πως επιχειρώ δίκη προθέσεων. Απλά είμαι αγανακτισμένος με τα πολλά στραβά που βλέπω, με αποκορύφωμα την εν λόγω μελανή σελίδα.
Χαίρομαι όμως για την προαναγγελία σου ότι η περί ής ο λόγος απόφαση της Συγκλήτου μεθαύριο δεν θα υπάρχει. Με τον τρόπο σου, απάντησες μ’ αυτή και στο ερώτημά μου.
Αγαπητέ Χρήστο, κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι η τηλεκπαίδευση είναι καλύτερη από το δια ζώσης μάθημα. Ωστόσο, η εικόνα που έχω από τα τέσσερα μαθήματα στα οποία είχα σημαντική συμμετοχή κατά το τρέχον και το προηγούμενο εξάμηνο είναι ότι τα καταφέραμε. Και αυτό οφείλεται λίγο στη δική μας προσπάθεια και πολύ παραπάνω στη δική σας. Ωστόσο, δεν πρόκειται για υποκειμενική παρατήρηση, παρά προκύπτει από το διάλογο στην τάξη (κυρίως μέσω του chat αλλά όχι μόνο), τον αριθμό αλλά και την ποιότητα των ασκήσεων που παραδίδονται, καθώς και από το πλήθος των μέιλ που ανταλλάσσουμε.
Επίσης, η εξαιρετική ιδέα του Νίκου Μαμάση, να κάνουμε μάθημα από το αμφιθέατρο, έκανε ακόμα πιο αποτελεσματική τη διδασκαλία.
Θα ήθελα να υπήρχε λίγο παραπάνω διαδραστικότητα, δηλαδή να σας βλέπω. Όμως σε αυτό ελάχιστοι ανταποκρίθηκαν, και ίσως σε αυτό να έχει παίξει ρόλο ο πανηλίθιος ισχυρισμός περί των προσωπικών δεδομένων, που έχει δαιμονοποιήσει τη χρήση καμερών.
Αποφάσισα να συνεχίσω να εκμεταλλεύομαι την ανωνυμία που μου προσφέρει το διαδίκτυο , οπότε πάμε παρακάτω.
προς κ Κουτσογιάννη :
-η αλλαγή το ΠΣ έβαλε και αυτή το λιθαράκι της στη εντατικοποίηση του ρυθμου σπουδών μαζί με το όριο δήλωσης μαθημάτων (που δεν έχει και ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης εδω που τα λεμε), είτε το παραδέχεστε είτε όχι . Το πανό όπως όλοι μπορούν να δουν καλει σε συνέλευση για τον ίδιο λόγο. Το μικρό μου σχόλιο πάει στη φωτό , και είναι όσο εκτός θέματος είναι και η φωτό που στείλατε.
-Ασχετα απ τα ποσοστα επιτυχίας. Θα ξαναρωτήσω εδώ επειδή όντως με ενδιαφέρει , αλλά δεν είπατε και μαλλον φταιω εγω που δεν το έκανα σαφες , πόσοι τριτοετείς φοιτητές περνάνε καθε χρόνο το μαθημα του μπετού?.
– Προφανώς δεν είναι μόνο προσωπικό μου θέμα, δεν είμαστε δα και φυγόπονοι να μιλάμε μόνο για μαθήματα που μας δυσκολεύουν , πολύς κόσμος της σχολής παραδέχεται οτι το 3ο έτος είναι δυσβάσταχτο χωρίς λόγο .
θα συμφωνήσω και γω με τους προβληματισμούς των παραπάνω που κάνουν λόγο για την γνώση εν γένει και πως το κριτήριο για να προχωρήσω στο επόμενο βήμα είναι αν την κατέχω ή οχι. Βέβαια η αντίληψη αυτή , κατα τη γνώμη μου πηγαίνει αντίθετα με την αντιληψη της βαθμοθηρίας και της ποσοστικοποίησης της γνώσης αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Αφού λοιπόν το Θέμα μας είναι αν κατέχουμε τη γνώση που μας παρέχει το κάθε μάθημα έτσι δεν είναι? Αρα η ιδέα που έχει προταθεί από τους παραπάνω και από τον εγκέλαδο , τα απαλλακτικά θέματα δηλαδή, μας λύνει τα χέρια . Αφενός ο διδάσκων θα μπορεί όλο το εξάμηνο να ξέρει ποιος έχει τριβή με το μάθημα και ποιος όχι. Αφετέρου ο φοιτητής θα μπορεί να είναι και σε μια διαρκή επικοινωνία με τους διδάσκοντες για να παρακολουθεί την εξέλιξη του θέματος . Στο τέλος θα μπορεί ο καθηγητής να βάζει τους φοιτητές να το παρουσιάσουν και να απαντήσουν ίσως σε ερωτήσεις κρίσεως προκειμένου να διαπιστωθεί εαν πράγματι οι ίδιοι έκαναν το θέμα και αν πράγματι έχουν κατανοήσει όσα χρειαζεται για να συνεχισουν τις σπουδες τους. Θεωρώ πως είναι μια ριζοσπαστική ιδέα που σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση που διανύουμε θα μπορούσε να βοηθήσει αρκετά και να μας βοηθήσει να αποφύγουμε αυτές τις συζητήσεις περί αντιγραφών και προσωπικών δεδομένων.
Τωρα για τις παρατάξεις που έχουν αναφερθεί τόσα, λέω να γράψω και γω λιγες γραμμες. Πιστεύω για τα κακώς κείμενα της σχολής κακώς κατηγορείται φοιτητικά σχήματα που προσπαθούν να συνεισφέρουν σε ένα υγιή διάλογο για τις σπουδές τους , κάθε μορφή πίεσης και δια μαρτυρίας πρέπει πριν προβούμε σε χαρακτηρισμούς ,να ακούμε πρώτα τα αιτήματα. Από την άλλη όμως υπάρχουν και ορισμένες παρατάξεις που ξεχωρίζουν και δεν είναι για την αγνη τους προθεση για την κατάκτηση της γνώσης. Μιλάω προφανώς γα κείνη τη πολιτική δύναμη που εκμεταλλευόμενη το αναβαθμισμένο επίπεδο δυσκολίας της σχολής , μοιράζει σημειώσεις και προσφορές σε φροντιστηριακά μαθήματα προβάλλοντας έτσι την εικόνα των καλών παιδιών. Κάθε άλλο όμως είναι οι ίδιοι άνθρωποι που εδώ και τόσα χρόνια έχουν μάθει να κάνουν πολυ καλά πολιτική βασισμένη στο ρουσφέτι, πράγμα που όχι μόνο στις σχολές θα πρεπε να περιθωριοποιηθεί αλλά και από την ίδια τη πολιτική ζωη του τόπου. Το να ψέγεται λοιπόν τον εγκέλαδο και τον κάθε εγκέλαδο που είναι ξεκάθαρος με τις θέσεις του, όποιες και αν είναι αυτες και να εθελοτυφλείτε μπροστά σε εκείνους είναι πρόβλημα.
Ben, αν δεν το κατάλαβες, ψέγω τη συγκεκριμένη απόφαση της συγκλήτου — κι όσους τη στηρίζουν.
Αγαπητέ Ben, το απαλλακτικό θέμα δεν μπορεί να εφαρμοστεί, πολύ απλά γιατί δεν υπάρχουν οι ανθρώπινοι πόροι για την επίβλεψη και εξέταση εκατοντάδων φοιτητών.
Αλλά και δεν πρέπει να εφαρμοστεί, καθώς άλλος είναι ο σκοπός του θέματος ή θεμάτων εξαμήνου και άλλος αυτός της γραπτής εξέτασης. Μέσω της εξέτασης, που αποτελεί μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας (14η εβδομάδα μαθημάτων, ορθά το έθεσε ο Νίκος Μαμάσης παραπάνω), αξιολογούνται και οι εκπαιδευτές και οι εκπαιδευόμενοι.
Το πρόβλημα που πρέπει να θιγεί με ειλικρίνεια δεν είναι η διαδικασία της εξέτασης, ούτε η δυσκολία των θεμάτων, αλλά το κατά πόσον ο τελικός βαθμός είναι δίκαιος, και ανταποκρίνεται στην πραγματική εικόνα του φοιτητή και την προσπάθεια που έχει καταβάλει.
Εκεί να εστιάσετε την προσοχή σας ως συλλογικά όργανα, όχι στο διαδικαστικό μέρος.
Σε σχέση με το ζήτημα των καμερών, πατώντας και λίγο στην τελευταία τοποθέτηση του κ. Μαμάση για το θέμα:
Σας γράφω ανώνυμα διότι πρόκειται για ένα δημόσιο χώρο, που η συμμετοχή σε αυτόν καταγράφεται εσαεί, δε γνωρίζω ποιός την παρακολουθεί, ποιός έχει πρόσβαση και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Σας γράφω επίσης ανώνυμα, διότι όπως και στο mqn όπως και με την απουσία μας από τις συνελεύσεις του Φ.Σ., κάποιοι φοβόμαστε τη στοχοποίηση (ονομάζεται δειλία αυτό, το γνωρίζω, αλλά απαίτηση θάρρους έχουν μόνο οι Ειδικές Δυνάμεις)
Κάπως έτσι είναι και η χρήση καμερών κατά τη διδασκαλία ή την εξέταση. Αν η προβολή της κάμερας μας και το μικρόφωνό μας ήταν προσβάσιμα μόνο στον διδάσκοντα, θα ήταν μια διαφορετική συζήτηση. Πέρα από εμπιστοσύνη προς εσάς, η ευθύνη ορθών πρακτικών στη διαχείριση προσωπικών δεδομένων έχει και ονοματεπώνυμο. Αντίθετα, με το λογισμικό που χρησιμοποιείται (άραγε, υπάρχουν εναλλακτικές;) η εικόνα είναι ορατή σε όλους, μπορεί αν καταγραφεί από όλους και η απαίτηση υπευθυνότητας στη χρήση της είναι μη εφαρμόσιμη (και η ανευθυνότητα στην ψηφιακή εποχή μη αναστρέψιμη).
Το αν θα μοιραζόμαστε την εικόνα μας στο διαδίκτυο στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα, είναι μια δική μας επιλογή. Θα επιθυμούσα να μη χρειαστεί να εξαναγκαστούμε σε τέτοιες επιλογές για τις σπουδές μας.
Ben, για να μη σε κακοκαρδίσω, παρότι είσαι εκτός θέματος, ασχολήθηκα με την ερώτησή σου. Δεν αναλύουμε αυτά τα στοιχεία που ζητάς γιατί η έννοια του “έτους σπουδών” έχει καταργηθεί εδώ και 40+ χρόνια, όταν έγινε η μετάπτωση στο σύστημα των εξαμήνων. Όποιος γράφεται στο μάθημα Οπλισμένο Σκυρόδεμα Ι είναι για το μάθημα αυτό φοιτητής του 6ου εξαμήνου, όσο και να θέλει να είναι πιο μεγάλος. Πάντως για να σε βοηθήσω, κάποια πληροφορία για το ερώτημά σου δίνει η παρακάτω λίστα με τα μαθήματα που έχουν πάνω από 600 εγγεγραμμένους, κατά αντίστροφη σειρά αριθμού εγγεγραμμένων.
ΔΙΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ
ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΙΜΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΦΥΣΙΚΗ
ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Ι
ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΣΟΣΤΑΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ
ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ & ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ
ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ & ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΑΛΓΕΒΡΑ
ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΡΕΥΣΤΩΝ
ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΥΠΕΡΣΤΑΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ
ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑ Ι
ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
ΥΔΡΑΥΛΙΚΗ ΚΑΙ ΥΔΡΑΥΛΙΚΑ ΕΡΓΑ
ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΜΕ Η/Υ
ΤΕΧΝΙΚΑ ΥΛΙΚΑ Ι
Πολλοί εγγεγραμμένοι σημαίνει ότι πολλοί έχουν επανεγγραφεί για δεύτερη, τρίτη κτλ. φορά. Αν το παρακολούθησαν όμως ή όχι (παρά το ότι εγγράφηκαν) δεν μπορώ εγώ να ξέρω, αλλά σίγουρα οι διδάσκοντες το ξέρουν από τον αριθμό των θεμάτων που παραδόθηκαν κτλ.
Όπως βλέπεις, το Οπλισμένο Σκυρόδεμα δεν είναι στα πιο πολυπληθή. Στα μαθηματικά και τις μηχανικές εντοπίζεται το πρόβλημα.
Αν επανεισαχθεί ο θεσμός των προαπαιτουμένων, σίγουρα οι παραπάνω αριθμοί θα μικρύνουν.
Ονοματεπώνυμε:
Συστήνω να διαβάσεις το βιβλίο του Σνόουντεν “Το Μεγαλο Φακελωμα”, οπότε θα ξεπεράσεις κάθε φόβο, γνωρίζοντας ότι οι διάφοροι μεγάλοι αδελφοί τα γνωρίζουν όλα με κάθε λεπτομέρεια. Σε ακούνε ακόμη κι όταν έχεις κλειστό το κινητό σου.
Στο ίδιο πλαίσιο, σού συστήνω να εφαρμόζεις, όπως κι εγώ, την κινέζικη παροιμία που συμπεριλαμβάνω στον απολογισμό της θητείας μου ως κοσμήτορα και που ανέφερα και παραπάνω:
Για τον Ben “να εθελοτυφλείτε μπροστά σε εκείνους είναι πρόβλημα”:
Έχουμε πάρει πτυχίο εδώ και πολλά χρόνια και έχουμε πάψει να ψηφίζουμε για να αξιολογούμε φοιτητικές παρατάξεις. Τώρα πια σχολιάζουμε από μακριά, ίσως με κάποιο παράπονο, πολιτικές συμπεριφορές.
Για τον Αντρέα Ευτρατιάδη “Θα ήθελα να υπήρχε λίγο παραπάνω διαδραστικότητα, δηλαδή να σας βλέπω. Όμως σε αυτό ελάχιστοι ανταποκρίθηκαν, και ίσως σε αυτό να έχει παίξει ρόλο ο πανηλίθιος ισχυρισμός περί των προσωπικών δεδομένων, που έχει δαιμονοποιήσει τη χρήση καμερών”:
Αντρέα μου, έθιξες ένα τρομερά ενδιαφέρον θέμα. Πέρασα ένα εξάμηνο με ανοιχτή την κάμερά μου βλέποντας κουτάκια με ονόματα. Ούτε που ξέρω αν υπήρχαν πρόσωπα πίσω απ’ αυτά.
Είχα την αίσθηση ότι παραμιλάω και αναρωτιόμουν αν με ακούει κανείς.
Έκανα μεγάλο αγώνα για να προσφέρω το όποιο εκπαιδευτικό έργο πρόσεφερα σε αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση.
Συγχρόνως έπρεπε να διαχειριστώ και τις δύο κόρες μου που πάνε δημοτικό και δεν ήταν λίγες οι φορές που κάνανε ένα ευχάριστο μπροστά από την κάμερά μου μιας και δεν μένω σε κάποιο μεγάλο σπίτι.
Θεωρούσα χαριτωμένο που τα παιδιά λέγανε ένα γειά στους φοιτητές μας (αν ήταν κάποιοι πίσω από τα κουτάκια) αφού έτσι κι αλλιώς ήταν όλη την ώρα στις ψηφιακές τάξεις τους και εκτίθονταν συνέχεια.
Είναι όμως έτσι? Γιατί οι διδάσκοντες δεν διεκδικήσαμε κατ’ αντιστοιχία την προστασία των προσωπικών μας δεδομένων. Γιατί δεν είπαμε: όχι δεν θέλω να φαίνεται η βιβλιοθήκη μου, η φάτσα μου, τα παιδιά μου?
Γιατί προφανώς υπερασπιστήκαμε το αυτονόητο, το ότι δηλαδή, διεκδικώντας μια όσο το δυνατόν καλύτερη προσομοίωση επικοινωνίας με τους φοιτητές μας (με ανοιχτές κάμερες, chat, poll κλπ), θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό ακροβατώντας μοναχικά σε περίεργα μονοπάτια.
Πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι μια αμφίδρομη διαδικασία και όταν δεν είναι αιτούμενο και των δύο μερών απλά ακυρώνεται.
Περιέργως δεν άκουσα κάποιον να παραπονιέται γι αυτό παρά μόνο τον Αντρέα.
Περιέργως πάλι, κανείς από τους φοιτητές μας δεν έβαλε τον εαυτό του στην θέση μας και να πει: τρεις ώρες μιλάει μόνος του αυτός ο τύπος, ας ανοίξω την κάμερά μου να του κάνω λίγο παρέα.
Εντύπωση μου κάνει το πως η διοίκηση του Ιδρύματος αλλά και οι σύλλογοι του διδακτικού προσωπικού, δεν μίλησαν καθόλου γι αυτό, σαν να είναι φυσιολογικό και αυτονόητο να μιλάει κανείς μπροστά σε κουτάκια.
Ονοματεπώνυμε: “σας γράφω επίσης ανώνυμα, διότι όπως και στο mqn όπως και με την απουσία μας από τις συνελεύσεις του Φ.Σ., κάποιοι φοβόμαστε τη στοχοποίηση (ονομάζεται δειλία αυτό, το γνωρίζω, αλλά απαίτηση θάρρους έχουν μόνο οι Ειδικές Δυνάμεις)”
Το πανεπιστήμιο όπου οι φοιτητές φοβούνται να εκφέρουν με ονοματεπώνυμο την άποψή τους γιατί θα στοχοποιηθούν πρέπει να ντρέπεται, όχι εσύ.
Καλησπέρα σας κ.Καθηγητές και συμφοιτητές,
Σχετικά με το θέμα που έχει δημιουργηθεί για την εξέταση στο μάθημα “Στοχαστικές Μέθοδοι” στο οποιό συμμετείχα, θα ήθελα να μοιραστώ την γνώμη μου. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η “ανοιχτή κάμερα” δεν είχε επί της ουσίας διαφορά από την “κλειστή”. Η άποψη μου βασίζεται, από την μια, στο ότι κάλλιστα ένας φοιτητής που ήθελε να αντιγράψει θα μπορούσε να έχει τον “βοηθό” του κρυμμένο δίπλα να λύνει το διαγώνισμα, την ώρα που αυτός δημιουργούσε στον επιτηρητή του την εντύπωση ότι τηρεί νομότυπα τη διαδικασία. Επίσης, πιστεύω ότι η χρήση της κάμερας δεν εκθέτει κάποιο προσωπικό δεδομένο του φοιτητή, αφού ο τελευταίος μπορεί να κρύψει τον προσωπικό του χώρο. Εξάλλου, όπως είπε και ο κ.Μαμάσης, οι καθηγητές είναι αυτοί που κατά τη παράδοση των εξ εαποστάσεως μαθημάτων εκτίθενται σε εμάς, θέτοντας σε κίνδυνο της καριέρες τους, αν κάνουν κάποιο λάθος εκ παραδρομής.
Παρ’ όλα αυτα θα ήθελα να πάρω θέση για ένα ακόμα ζήτημα που με απασχολεί, έπειτα από ένα email που δέχθηκα πριν λίγη ώρα για την εξέταση του μαθήματος “Στατική Ανάλυση Υπερστατικών Φορέων” του 5ου εξαμήνου. Ο λόγος που συμμέτεχω σε αυτή τη συζήτηση είναι για να εκφράσω τον προβληματισμό μου, πρώτον, επειδή παρατηρώ μια διάθεση για συζήτηση τόσο από καθηγητές, όσο και από συμφοιτητές μου και, δεύτερον, επειδή ο κ.Παπαδόπουλος είναι διδάσκοντας του μαθήματος.
To mail αναφέρει, λοιπόν:
“Αγαπητοί Σπουδαστές
Το διαγώνισμα της Στατικής Ανάλυσης Υπερστατικών Φορέων στις 8/02/2021 θα πραγματοποιηθεί με εξ αποστάσεως γραπτή εξέταση μίας ώρας. Σύμφωνα με την απόφαση της Συγκλήτου, μετά την ταυτοποίηση των εξεταζόμενων, οι κάμερες θα παραμείνουν κλειστές κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Με αυτό το δεδομένο, αδυνατώντας να εξασφαλίσουμε το αδιάβλητο της διαδικασίας, αποφασίσαμε το διαγώνισμα να έχει χαρακτήρα pass/fail. Οι επιδόσεις των ασκήσεων και το bonus του θέματος θα κρατηθούν για το επαναληπτικό διαγώνισμα του Σεπτεμβρίου, το οποίο ελπίζουμε ότι θα δοθεί υπό κανονικές συνθήκες και στο οποίο όσοι Σπουδαστές θέλουν θα έχουν την ευκαιρία να βαθμολογηθούν σε κανονική κλίμακα.
Οι διδάσκοντες ”
Βλέποντας, λοιπόν, το email στην αρχή αναστατώθηκα και θύμωσα, θεωρώντας ότι είναι άδικο για εμένα που προσπάθησα, διάβασα, παρακολούθησα και δεν σκόπευα να αντιγράψω να βαθμολογηθώ με pass ή fail.
Μετά τα έβαλα με τον εαυτό μου που έκανα το λάθος να αφήσω ένα δύσκολο μάθημα για τον τελευταίο χρόνο των σπουδών μου, ρισκάροντας στο 9ο εξάμηνο να καθυστερήσω το πτυχίο μου.
Έπειτα, μου δημιουργήθηκε, απλώς, το ερώτημα αν αυτη η εξέταση με pass ή fail εξασφαλίζει το “αδιάβλητο”, που είναι και το ζητούμενο.
Στο μυαλό μου, λοιπόν, το μόνο που επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο βαθμολόγησης είναι να επιτρέπει στον φοιτητή που δεν “κόπιασε”, έχοντας έναν καλό “βοηθό” να πέρασει ένα από τα, πλέον, απαιτητικά μαθήματα της σχολής, πίνοντας καφέ στον καναπέ του, την στιγμή που αυτός που κόπιασε μπορεί να πάρει τον ίδιο βαθμό και να έχει μια “δυνατότητα” να εξεταστεί κανονικά τον Σεπτέμβρη (φαντάζομαι μόνο, εφόσον, το επιτρέψει η κατάσταση).
Επιπλέον, μια άλλη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν αν το μάθημα αυτό είναι “πιο σημαντικό” από τα άλλα μαθήματα. Γιατί, αν βαθμολογείται αυτό με pass-fail (αν καταλαβαίνω καλά με 0 και 5 δηλαδή), γιατί να υπάρχει η επιλογή στα άλλα μαθήματα να παίρνει κάποιος από 6 έως 10;
Θα ήθελα να ρωτήσω, ακόμη, εάν θεωρείται δίκαιη αυτή η αντιμετώπιση για τους φοιτητές επί πτυχίω, οι οποίοι δεν θα έχουν δυνατότητα αναβαθμολόγησης τον Σεπτέμβρη, να έχουν ως μέγιστο βαθμό το 5 και να μη μετρήσουν οι εργασίες τους. Μηπως τίθεται εδώ θέμα παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης των φοιτητών; Τι προβλέπεται για κάποιον φοιτητή του 5ου έτους ο οποιός θα περατώσει τις σπουδές του τον Ιούλιο καιι δεν θα μπορεί να εξεταστεί τον Σεπτέμβρη σε κανονικές συνθήκες, ώστε να βελτιώσει τον βαθμό του;
Καταλήγοντας, λοιπόν, θα ήθελα να πω ότι μέσα από αυτόν τον τρόπο εξέτασης κερδισμένος βγαίνει μόνο αυτός που δεν έχει διαβάσει, γιατί δεν τον ενδιαφέρει η βαθμολογία, αλλά να εκμεταλλευτεί την δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε και να περάσει το μάθημα.
Θα ήθελα να τονίσω ότι στα λεγόμενα μου δεν υπάρχει καμία δόση ειρωνίας ή επιθετικότητας προς τους διδάσκοντες του μαθήματος.
Με εκτίμηση,
ΑΤ
Φοίβο, επικροτώ (μετά κρότου) αυτά που γράφεις.
Μια προσπάθεια για απάντηση σε αυτό που λες:
Η διοίκηση, όπως δείχνει και η όλη συζήτηση, έχει μάθει, χρόνια τώρα, να υπακούει στα κελεύσματα ακτιβιστών, εξ ου και η απαγόρευση της επιτήρησης. Όποιος αντιστέκεται τρώει “ξύλο” της αρκούδας. Το “ξύλο” το λέω με τη μεταφορική έννοια, αλλά δεν παύει να είναι bullying. Το γνωρίζω εξ ιδίας πείρας –και είναι επώδυνο. Άρα προτιμά να υπακούει, σύμφωνα με το δόγμα της “αβλαβούς διέλευσης”. Ο όρος είναι του νυν Πρύτανη, σε κριτική του προς προηγούμενες πρυτανείες, την οποία ασπάζομαι –και ελπίζω να τη θυμάται.
Ο Σύλλογος Διδακτικού Προσωπικού έχει χρόνια να κάνει συνέλευση. Το ΔΣ κάτι προσπαθεί βέβαια και σέβομαι τις προσπάθειές του, αλλά δεν νομίζω να το έχουν απασχολήσει θέματα σαν αυτό που θίγεις. Γενικά πληρώνουμε με αδιαφορία τις ατελέσφορες (για να μην πω καταστροφικές) μακροχρόνιες απεργίες της προ κρίσης δεκαετίας (με ηγετικές μορφές τους εν συνεχεία υπουργούς Φωτίου, Μπαλτά, και άλλους μη υπουργοποιήσιμους που παραλείπω τα ονόματά τους).
Και εικονογράφηση του προηγούμενου σχολίου (πάνω Μάιος 2018, κάτω 2016 & 2017).
ΑΤ, δεν με πείθεις ότι είχες “βοηθό” δίπλα σου, αλλά η κάμερα δεν ήταν το μόνο μέσο για να κάνουμε την εξέταση κάπως αξιοπρεπή μέσα στο προβληματικό πλαίσιο που αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε. Είναι απλά μια πρώτη αποθάρρυνση. Δεν είχαμε και προφορική εξέταση;
ΥΓ. Είχαμε μελετήσει κι άλλες τεχνολογίες, αλλά τελικά αποφασίσαμε πως είναι για πιο προχωρημένα “μαγαζιά” που υπηρετούν τον ορθολογισμό αντί της κορεκτίλας.
ΑΤ
Συμμερίζομαι απολύτως τον προβληματισμό σου και πρέπει να σου πω ότι πήραμε αυτή την απόφαση μετά από πολύ περίσκεψη. Η άποψή σου ότι με τη μέθοδο της εξέτασης pass-fail ευνοούνται οι “κακοί’ φοιτητές, οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν κάποιο “βοηθό”, αφενός συνιστά παραδοχή του προβλήματος, άρα δικαιώνει εν μέρει την απόφασή μας, αφετέρου είναι λανθασμένη για τον λόγο ότι αυτοί που θα χρησιμοποιήσουν “βοηθό” θα ευνοηθούν ανεξαρτήτως του τρόπου εξέτασης. Ε ας μην πάρουνε και 10 όμως.
Όμως πράγματι έχεις δίκιο ότι με αυτή τη μέθοδο εξέτασης αδικούνται οι διαβασμένοι φοιτητές που δεν έχουν καμία πρόθεση να “κλέψουν”. Αυτό το ξέουμε. Σταθμίσαμε όμως τα πράγματα και κρίναμε ότι με τον τρόπο εξέτασης που επιλέξαμε η “ζημιά” είναι η μικρότερη δυνατή δεδομένου ότι όσοι φοιτητές θέλουν μπορούν να δώσουν το μάθημα αργότερασε κανινικη κλίμακα και με τις πληρεις προυποθέσεις των bonus από τα θέματα κα τις ασκήσεις, διορθώνοντας έτσι τα πρόβλημα. Όσο για τους επί πτυχίω, αυτοί μπορούν να δώσουν στην επί πτυχίω του Ιουνίου με κανονική κλίμακα 1-10 όπου λόγω του μικρού αριθμού εξεταζόμενων η εξέταση μπορεί να ελεγχθεί και προφορικά.
Θα δοθούν σχετικές διευκρινησεις και σε ανακοίνωση του μαθήματος στο MyCourses.
Κύριε καθηγητά,
Με συγχωρείτε αλλά δεν συμφωνώ μαζί σας σχετικά με τη μείωση του «σφάλματος της εξέτασης». Στα μάτια μου το να περνάνε και να παίρνουν τον ίδιο βαθμό με τους υπόλοιπους όσοι δεν έχουν διαβάσει το μάθημα, είναι μεγιστοποίηση του σφάλματος, από την άποψη ότι τι πέρασαν με 5 ή με 10 πάλι θα λέγονται διπλωματούχοι Πολιτικοί Μηχανικοί αύριο χωρίς να γνωρίζουν να λύσουν έναν φορέα!
Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ένας φοιτητής που βρίσκεται στο 9ο εξάμηνο και θα ήθελε να τελειώσει τον Ιούνιο θα μπορέσει να δώσει με τους επι πτυχίω φοιτητές τον Ιούνιο (επι πτυχιω φοιτητές θεωρούνται στην σχολή από το 11ο εξάμηνο) εφόσον περάσει το μάθημα με βαθμό “pass” ή αν θα πρέπει σε αυτή την περίπτωση να κάνει περάτωση σπουδών ως τον Σεπτέμβρη. Επίσης αναφερόμενος στο προηγούμενο σχόλιο μου σε επί πτυχιω φοιτητές αναφερόμουν σε παιδιά που υπολόγιζαν να έχουν το δίπλωμα τους τον Μάρτιο και οι οποίοι θα πρέπει να κάνουν, επίσης, περάτωση σπουδών αν, προφανώς, τους ενδιέφερε ο βαθμός στο συγκεκριμένο μάθημα.
Επίσης, θα ήθελα να σας προτείνω αν και εφόσον συμφωνείτε, εναλλακτικά της εξέτασης pass fail να δωθεί ίσως μια δυνατότητα προφορικής εξέτασης για όσους το επιθυμούν. Έτσι, αφού δεν μπορούν να περιοριστούν οι αντιγραφές στο μάθημα, θα δίνεται μια δυνατότητα σε έναν φοιτητή να διεκδικήσει έναν καλύτερο βαθμό.
AT
Νομίζω σας εξήγησα οτι δεν υπάρχει βαθμός στην συγκεκριμένη εξέταση. Αυτό είναι το καλύτερο (κατά την κρίση μας) που μπορούμε να κάνουμε υπό τις παρούσες συνθήκες. Το πρόβλημα διορθώνεται στη συνέχεια. Εξετάζουμε την περίπτωση με τους επί πτυχίω και πιστεύω θα δοθεί μία λύση. Ας μη συνεχίσουμε εδώ αυτή τη συζήτηση παρακαλώ γιατί είμαστε φιλοξενούμενοι σε άλλο blog με άλλο θέμα.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας…
Συγγνώμη αλλά γιατί είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων οι ανοιχτές κάμερες;
Μαρία, φυσικά και δεν είναι καμιά παραβίαση, αλλά η κορεκτίλα τις προβάλλει ως παραβίαση. Το θέμα είναι πολύ ευρύ, όσο δεν φαντάζεσαι. Το μελετώ και ελπίζω να κάνω μια άλλη ανάρτηση διεξοδικότερη στο μέλλον.
Γενικά πιστεύω ότι το ιδεολόγημα των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, όπως και τα άλλα ιδεολογήματα της κορεκτίλας, έχει “σχεδιαστεί” απ’ τους ίδιους αυτούς που παρακολουθούν τα πάντα για μας (βλ. προηγούμενο σχόλιό μου). Ο στόχος είναι να μην ξέρουμε εμείς τίποτε για το διπλανό μας, ενώ η ολιγαρχία γνωρίζει τα πάντα. Αλλά και να μη μπορούμε καν να μιλήσουμε ελεύθερα, όπως εικονογραφείται παρακάτω.
Τώρα, με ποιους μηχανισμούς η παγκόσμια ολιγαρχία έχει καταφέρει να προωθούν τα ιδεολογήματά της διάφορες ΜΚΟ και ομάδες αυτοαποκαλούμενες αριστερές, ενώ παράλληλα μας αποβλακώνει όλους, είναι αντικείμενο άλλης μελέτης. Μια πρώτη προσέγγιση (και μια πρώτη ιδέα για τους μηχανισμούς) για ένα από τα θέματα που προωθεί η ολιγαρχία, την κλιματική ατζέντα, μπορείς να τη δεις στην ομιλία μου “Η πολιτική αφετηρία της ατζέντας της κλιματικής αλλαγής”.
ΥΓ. h/t στον ΒΖ για την αποστολή του καρτούν, το οποίο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο αλλά δυσκολεύτηκα να βρω την αυθεντική πηγή του. Τελικά βρήκα πως έχει σχεδιαστεί απ’ τον Michael Shaw.
Ευχαριστώ κύριε Κουτσογιάννη για την απάντηση. Προσωπικά συμφωνώ και πιστεύω ότι οι κάμερες πρέπει να είναι ανοιχτές. Οι κλειστές κάμερες εφεραν δυσκολότερα θεματα, μικρότερους χρόνους εξέτασης αλλά και μεγαλύτερες ανισοτητες. Φανταστείτε τους συμφοιτητες μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για φροντιστές, δεν μπορούν να πάνε στη βιβλιοθήκη της σχολης, δεν έχουν μεγάλες “παρεες” για να λυσουν ομαδικά τα θεματα κλπ Θα μου πείτε ας πρόσεχαν! Πολύ σωστά. Από την άλλη δείξτε μου έναν φοιτητή που δε θα μπει στον πειρασμό να ψάξει κάτι online ή έστω να δει παλιά θεματα. “Αφού και οι άλλοι το κάνουν, εγώ γιατί να πάω με το σταυρό στο χερι;” Όσοι έδωσαν ως ευπαθείς ομάδες εξετάστηκαν προφορικά ή γραπτώς με ανοιχτες κάμερες. Εκεί δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα;
“Μην ξεχναμε οτι είμαστε μηχανικοί. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε και να λύνουμε προβλήματα όχι να δημιουργούμε καινουργια.” Προσωπικά, έχω χάσει εξεταστικές από απεργίες γιατί δεν είχα τρόπο να έρθω στην σχολή και αυτή ηταν η απάντηση που επαιρνα από μερίδα φοιτητων και καθηγητων όταν ζητούσα μια μετάθεση της εξέτασης. Πρέπει, λοιπόν, πάλι να χασω εξεταστικές γιατί δεν πρόλαβα να λύσω περισσότερα θέματα σε λιγότερο χρόνο, δεν πήγα φροντιστήριο κλπ;; Πού είναι το ηθικό και τον δίκαιο;
Απλώς για να κλείσω. Η επιστήμη μας είναι πολύ σημαντική. Το να μάθουμε να μαθαίνουμε είναι αυτό που μας ξεχωρίζει ως πανεπιστήμιο. Δεν είμαστε ενα απλό εξεταστικό κεντρο.
ΥΓ Συγγνώμη που γράφω με ψευδώνυμο. Ειλικρινά, φοβάμαι να μιλησω ελευθερα στη σχολή μας.
@Μαρία (φοιτήτρια)
Δεν επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σου την εικόνα του χώρου μου, ούτε επιθυμώ να έχεις πρόσβαση σε βιντεοληπτικό υλικό της μορφής μου (το οποίο δεν ξέρω αν βλέπεις μόνο ζωντανά εκείνη τη στιγμή ή αν με κάποιο τρόπο αποθηκεύεις και διαμοιράζεις).
Ο ενικός είναι γενικός, δεν σε κατηγορώ για κάτι.
Ονοματεπώνυμε, αν δεν θες να μοιραστείς την εικόνα του χώρου σου, αυτό έχει λυθεί τεχνικά. Αν δεν θέλεις να μοιραστείς την εικόνα της μορφής σου, κι αυτό έχει λυθεί από πολύ παλιά και λέγεται “μάσκα”. Ωστόσο, στη Σχολή δεν θέλουμε μασκοφόρους και ούτε νομίζω συνάδει η παιδεία με τη μάσκα, έστω κι αν η μάσκα έχει πάρει τον μοντέρνο (και έσχατο) τύπο της κλειστής κάμερας.
Αν η φάτσα μας είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, κάτι δεν πάει καλά με την αυτοεκτίμησή μας.
@Ονοματεπώνυμος Σε ευχαριστω για την απάντησή σου. Αν ήσουν καθηγητής, πώς θα μπορούσες να εξασφαλίσεις ότι το γραπτό που διορθώνεις είναι πραγματικά του Τάδε και όχι προιόν συνεργασίας, αντιγραφής κλπ;
@Μαρία(φοιτήτρια)
Πρώτον και οι καθηγητές έχουν δικαίωμα στην ιδιωτικότητα όπως και οι οικογένειές τους. Με προβλημάτισε πολύ η ανάρτηση του κ. Σαργέντη πιο πάνω για το θέμα.
Σε αυτό που μου απευθύνεις, η απάντηση είναι : δεν μπορείς να το εξασφαλίσεις. Δυστυχώς. Είναι lose-lose η κατάσταση, αλλά μου φαίνεται πολύ λογικό αυτό για ένα συμβάν τέτοιας έκτασης που δεν είχε προβλέψει κανείς και για το οποίο δεν είχε σχεδιάσει κανείς.
Προσωπικά, θα ήθελα να δω κάποια ενημέρωση για άλλες τεχνικές λύσεις. Π.χ. εφαρμογές που την εικόνα της κάμερας μπορεί αν τη βλέπει μόνο ο host και όχι όλοι οι συμμετέχοντες, καθώς και επίσης απαγόρευση από την ίδια την εφαρμογή της βιντεοσκόπησης (μέσω screen capturing) ή/και ενημέρωση σε περίπτωση που κάποιος το επιχειρήσει και αποβολή του από την “αίθουσα” διδασκαλίας.
@Ονοματεπωνυμος
Στην πρώτη παράγραφο μπράβο σου που αναφέρεις και το κομμάτι της ιδιωτικότητας των διδασκόντων καθώς είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι από εμάς τους φοιτητές και κακώς παρελειψα να το αναφερω. Γενικά, αισθανόμουν πολύ άσχημα να παρακολουθώ τα μαθήματα και να ακούω τους καθηγητές μας να ρωτανε συνέχεια αν καταλάβαμε, αν εχουμε απορίες, αν ακουγονται και να μην τους απαντάει κανείς (μονο 2-3 άτομα κάθε φορά). Δεν ξέρω γιατί δισταζαμε να συμμετεχουμε. Νομίζω πως ενα μεγαλο ποσοστό απλά έχει κουραστεί πολύ ψυχολογικα.
Στην δευτερη παραγραφο να προσθέσω οτι σήμερα ανακοινώθηκαν ότι δυο μαθήματα θα δοθούν με pass/fail (λέγεται κιόλας, με μια επιφυλαξη, ότι δε θα μετράει η βαθμολογία στο βαθμό πτυχίου!)
Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία σου παράγραφο. Τελικά, εκεί πρεπει να “μετατοπίσουμε” το διάλογο. Σε τεχνολογίες που θα προστατέψουν την διαδικασία. Δεν ξέρω γιατί αφήνουμε την κουβέντα στο ανοιχτές/κλειστές κάμερες. Μήπως το πρόβλημα είναι οικονομικό; Αν ναι, δεν υπαρχουν λυσεις με δωρεαν λογισμικό;
Μαρία, ονοματεπώνυμε και λοιποί ενδιαφερόμενοι, αυτό που προτείνετε το έχουν ήδη προτείνει να υλοποιηθεί στο Teams, οπότε μπορείτε κι εσείς να βοηθήσετε προσθέτοντας την ψήφο σας (όσο πιο πολλές ψήφους πάρει τόσο πιο πιθανό είναι να υλοποιηθεί).
Αλλά εγώ επιμένω πως η τάξη ΔΕΝ είναι ιδιωτικότητα κι εμείς δεν είμαστε ιδιώτες (idiots), όσο κι αν θέλουν οι κορεκτίλες να μας κάνουν. Προσωπικά αδοαφορώ αν με βιντεοσκοπήσετε και δεν έχω κάτι να κρύψω. Είμαι γέρος, με γυαλιά, ασπρογένης, φαλακρός, κάνω σαρδάμ, και πολλά άλλα. Με άλλα λόγια: τέλειος. Πόσο μάλλον εσείς που είστε νέοι κι ωραίοι.
Εικονογράφηση για τα δύο παραπάνω σχόλιά μου.
Να προσθέσω και εγώ ότι διδάσκουμε στο δημόσιο πανεπιστήμιο, όπου ο καθένας μπορεί να μπει και να παρακολουθήσει τις διαλέξεις μας. Άρα ως δημόσια, κατά μία έννοια, πρόσωπα, είμαστε εξ ορισμού εκτεθειμένοι και καθόλου δεν μας ενοχλεί.
Όπως και ο κ. Κουτσογιάννης, να δηλώσω ακόμη ότι καθόλου δεν με πειράζει αν με έχετε βιντεοσκοπήσει σε κάποια ατυχή στιγμή, και το στιγμιότυπο κυκλοφορεί μεταξύ σας για να γελάτε. Αν δεν το έχετε κάνει ακόμα, παρακαλώ σπεύστε, γιατί κάποια στιγμή η τηλεκπαίδευση θα τελειώσει και θα έχετε χάσει μοναδική ευκαιρία.
Γενικά με τη σοβαροφάνεια και την πολιτική ορθότητα χάνετε πολλές χαρές της ζωής, να το προσέξετε αυτό, γιατί τα χρόνια περνούν γρήγορα.
Ανδρέα:
Πριν 15 χρόνια που ήμουν σε Sabbatical στην Αμερική (San Diego) σε ένα ερευνητικό κέντρο, σε κάποια συνάντηση της ομάδας είπα ένα ανέκδοτο, απ’ αυτά που μου αρέσουν πολύ (λιγάκι σόκιν, αλλά όχι υπερβολικά). Όχι μόνο δεν γέλασε κανένας αλλά με κοιτούσαν περίεργα.
Αργότερα κατάλαβα το γιατί. Η κορεκτίλα υπήρχε στην Αμερική από τότε. Κάθε ανέκδοτο κάτι θα προσβάλλει, φύλο, εθνότητα, χρώμα μαλλιών, επάγγελμα, οτιδήποτε. Αν δεν έχει κάτι προσβλητικό, δεν είναι ανέκδοτο. Όταν η κορεκτίλα επικρατήσει πλήρως θα μας τα απαγορεύσει –ίσως μας κλείνει και φυλακή.
Επί χούντας η πιο ενδιαφέρουσα αντίσταση ήταν τα ανέκδοτα. Κάθε μέρα σχεδόν κυκλοφορούσε κι από ένα. Απίστευτες πλάκες (για τον Παπαδόπουλο, τον Παττακό κτλ.) Μόνο έπρεπε να ξέρεις πού το λες γιατί κινδύνευες να βρεθείς μέσα.
Ελπίζω τώρα στα γεράματα να μην ξαναζήσω αυτόν τον κίνδυνο λόγω κορεκτίλας.
Κορεκτίλας συνέχεια:
Πέρσι λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία ήμουν επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Μεταξύ πολλών ευτράπελων, μου ζήτησαν το βιογραφικό μου να το αναρτήσουν. Τους είχα δώσει αυτό εδώ και με ευχαρίστησαν. Την άλλη μέρα η αρμόδια υπάλληλος μου ζήτησε να ξαναστείλω άλλη έκδοση αφού αφαιρέσω την ημερομηνία γέννησής μου. Αρνήθηκα λέγοντας διάφορα αστεία, π.χ. ότι με ενδιαφέρει να φαίνεται στο βιογραφικό μου ότι το ζώδιό μου είναι ταύρος κτλ. Όμως η υπάλληλος επέμεινε και μου είπε πως βάσει των κανονισμών, αν φανεί η ημερομηνία γέννησης στο βιογραφικό μου θα τιμωρηθεί εκείνη. Την αφαίρεσα. Την επαύριο μού είπε ότι πάλι δεν κάνει γιατί έχει τη φωτογραφία μου. Την αφαίρεσα κι αυτή και τους είπα ας κάνουν ότι νομίζουν για να είναι corretto. Τελικά βγήκε αυτό:
https://www.unibo.it/it/ateneo/amministrazione-trasparente/consulenti-e-collaboratori/tabella-incarichi-scaduti/2019?id=31205&format=cv
Είμαι βέβαιος ότι την επόμενη φορά, αν τυχόν ξαναπάω, θα αφαιρέσουν πολύ περισσότερα μέχρι τελικά να φτάσουν στο απολύτως corretto, προσχέδιο του οποίου έχω δώσει παραπάνω υπό μορφή καρτούν.
ΥΓ. Μάλλον και στο ΕΜΠ που έχω την πλήρη αυθεντική έκδοση στον παραπάνω σύνδεσμο θα μου το σβήσουν (με κάποια καθυστέρηση βέβαια), οπότε άντε να αποδείξεις ότι είσαι ταύρος…
Σχόλια του George Carlin για την κορεκτίλα, πριν περίπου 30 χρόνια: https://www.youtube.com/watch?v=fwMukKqx-Os
Κύριε Κουτσογιάννη.
Νομίζω -και ξαφνιάζομαι- συγχέετε την έννοια της “κορεκτίλας” και της “πολιτικής ορθότητας” με τα θέματα προστασίας προσωπικών δεδομένων που προκύπτουν τα τελευταία δέκα χρόνια από το οτι ο καθένας έχει στην τσέπη του μια κάμερα ή από το πως ό,τι ανεβαίνει στο internet διατηρείται εκεί για πάντα. Πάω στοίχημα οτι το ΑΜΚΑ σας είναι 270455xxxxx (εκτός κι αν δεν είστε ταύρος τελικά). Γι’αυτό και οι Ιταλοί σας ζήτησαν να το αφαιρέσετε.
Σε κάθε περίπτωση, σέβομαι τις θέσεις που εκφράστηκαν από εσάς και τον κύριο Ευστρατιάδη τελευταία (αλλά και των υπολοίπων πιο πάνω) καθώς και τις διαδικασίες της Σχολής μας, όσο κι αν διαφωνώ ή αν με φέρνει σε δύσκολη και αμήχανη θέση η διαδικασία του να ανοίγω την κάμερά μου όποτε μου ζητείται.
Και εδώ θα το κλείσω εγώ, καθότι δεν έχω κάτι περισσότερο να προσφέρω στο διάλογο, ούτε θέλω να καταχραστώ περισσότερο το βήμα αλλά κυρίως την προσοχή που μου προσφέρθηκε από το μπλογκ της Ιτιάς και υμών.
Υ.Γ: Η φωτογραφία επιδέχεται το caption “Απλά Θεότητα”
Ονοματεπώνυμε, έχω ήδη προαναγγείλει μια επόμενη ανάρτηση όπου θα προσπαθήσω να εξηγήσω ότι τα λεγόμενα “ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα” είναι μια απ’ τις πολλές εκφάνσεις της κορεκτίλας. Για την ώρα θα επαναλάβω ότι είπα παραπάνω:
Τώρα, έπεσες έξω για τον ΑΜΚΑ μου και μου έξυσες μια άλλη πληγή, γιατί τον έχουν κάνει λάθος κι από 270455… τον έχουν βάλει 270155… Έχω φάει ατέλειωτες ώρες σε ΚΕΠ, ΕΦΚΑ κ.ά. να τους πείσω να μου τον διορθώσουν με σοβαρά στοιχεία, όπως ταυτότητα και διαβατήριο, και με σοβαρά επιχειρήματα του τύπου ότι δεν θέλω να με πλαστογραφείτε ως αιγόκερω, αλλά μου είπαν πως δεν υπάρχει τρόπος. Κάποια μέρα θα μου χώσουν κάνα πρόστιμο γιατί διάφορα έγγραφα που παίρνουν αυτόματα απ’ τον ΑΜΚΑ την ημερομηνία γέννησής μου έχουν λάθος ημερομηνία.
Συγχωρήστε με που πήρα φόρα με τις προσωπικές μου συναντήσεις με την κορεκτίλα, αλλά μια που αναφέρθηκα στη Μπολόνια και στην ημερομηνία γέννησής μου, 27 Απριλίου, θεώρησα χρήσιμο να συμπληρώσω με αυτόν εδώ τον σύνδεσμο τα ευτράπελα που μου συνέβησαν στην εκεί επίσκεψή μου.
Όσοι ξέρετε ιταλικά, μπορείτε να ακολουθήστε τους συνδέσμους στη Repubblica να δείτε τα ευτράπελα –αν και κάποιος άλλος δεν θα χαρακτήριζε ευτράπελο το να ακυρωθεί λόγω ακτιβισμού η διάλεξη που το πανεπιστήμιο μου ζήτησε να κάνω.
Όσοι ξέρετε αγγλικά μπορείτε να κατεβάσετε το “full text” και να δείτε αγγλικές μεταφράσεις των ιταλικών καθώς και διάφορα ενδιαφέροντα που συνέβησαν στις 27 Απριλίου.
Το εν λόγω “full text” περιέχει και φωτοτυπία του διαβατηρίου μου και ελπίζω έτσι να άρω την αμφιβιλία του “Ονοματεπώνυμου” αν πράγματι είμαι ταύρος.
Όταν η ολιγαρχία, απ’ την οποία εκπορεύεται η κορεκτίλα, θέλει να κρυβόμαστε απ’ τον διπλανό μας, εγώ αποφάσισα ότι ο καλύτερος τρόπος προστασίας μου είναι να είμαι ορθάνοιχτος.
ΥΓ. Ονοματεπώνυμε, το στοίχημα το έχασες αν το κατάλαβες, αλλά δεν θα σου ζητήσω να το πληρώσεις γιατί ήδη θεωρώ πως με αποζημίωσες με την πολύ πετυχημένη caption σου. (Φοβάμαι όμως ότι χρειάζεσαι κάποια ιδιαίτερα μαθήματα με πολλά incorrect ανέκδοτα για να εκτιμήσεις λίγο παραπάνω την αξία της πλάκας).
Ισως ηρθε η ωρα σαν κοινωνια , να προωθησουμε την προσπαθεια για αυτοπραγματωση , περισυλλογη και γενικοτερα να κανουμε την ατομικη βελτιωση (πνευματικη , ηθικη, ψυχικη ) κυριο μελημα για τον συγχρονο ανθρωπο .
Αντι να υπαρχει στερηση της ελευθεριας εκφρασης , ισως πρεπει ο καθενας μας να αναπτυξει τα καταλληλα αντισωματα , ωστε πολυ απλα τιποτα να μην μπορει να τον προσβαλλει .
Για να υπαρξει προσβολη , πρεπει να υπαρχει ενας πομπος και ενας δεκτης . Εφοσον καποιος αρνηθει να γινει ο δεκτης της οποιαδηποτε ”προσβολης” , η προσβολη παυει να υφισταται .
Επισης , ωρα το δικαστικο συστημα να σταματησει να ενισχυει την ολη αυτη κουλτουρα , αποζημιωνοντας οικονομικα τον καθε προσβεβλημενο .
Στην τελικη , δημοκρατια σημαινει οτι μπορεις να κρινεις και να κριθεις , δεν γινεται μονο δικαιωματα και ευθυνες τιποτα .
Το να βγει να πει ο Πρύτανης και η σχολή “Άντε γ… Κεραμέως, που θες να κάνουμε παρωδία εξετάσεων από το σπίτι, ανοίγουμε τη σχολή και τις κάνουμε εδώ και αν είσαι μάγκας στείλε μας πειθαρχικό και τα ΜΑΤ”, είναι εκτός κουβέντας, έτσι;
Σε τελευταία ανάλυση, αυτό διεκδικούν (μεταξύ άλλων) οι φοιτητές που κατεβαίνουν στο δρόμο. Ιδού η Ρόδος
ηιδού και το πήδημα λοιπόν, ειδικά για όποιον είναι ενάντια σε αυτό που ονομάζει “κορεκτίλα”. Γιατί εκτός από την παράνοια του Δυτικού Πανεπιστημίου, κορεκτίλα είναι και να κουβεντιάζεις για την ουρά του γαϊδάρου όταν τον έχεις καταπιεί όλο, να παζαρεύεις αν θα αντιγράφουν με ή χωρίς κάμερα.Υπάρχουν οι σημερινοί πρυτάνεις, υπάρχει και ο Κιτσίκης, που όπως περιγράφει ο Φοίβος Τσέκερης, κατέβαινε και έπαιζε ο ίδιος ξύλο με τους φασίστες. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1593599 Καθείς διαλέγει και παίρνει.
“Ιδού”, κ. Διαχειριστά, διορθώστε το παρακαλώ. Ακόμα και η Κεραμέως θα το γραφε σωστά.
Μιχάλης Βασιλείου:
Μιχάλη, σωστά μάντεψες ότι είναι εκτός κουβέντας. Σε αφήνω να σκεφτείς τους πολλούς λόγους που δεν έχει καν νόημα να το σκέφτεσαι, πόσο μάλλον να το προβάλλεις σαν επαναστατική λύση.
Υπόδειξη: εμείς οι καθηγητές που φάγαμε τον γάιδαρο και αφήνουμε την ουρά (κατά Τσίπρα queue) για σας, (α) υπηρετούμε σε δημόσιο πανεπιστήμιο, (β) υπηρετούμε πνευματικές αξίες, (γ) αισίως έχουμε διάμεση ηλικία άνω των 60 και (δ) δεν έχουμε τις αναλογίες διδασκόμενων προς διδάσκοντες του ΕΤΗ.
ΥΓ. Φυσικά, μπορείς να εφαρμόσεις την επαναστατική λύση σου στο ΕΤΗ που απ’ ό,τι βλέπω “ETH Zurich closes university buildings. All ETH members will have to work from home from 18 January onwards.”
Καλημέρα κ. Κουτσογιάννη
Θα χαρώ μια μέρα την επαναστατικότητα που δείχνετε στην ερευνητική σας δουλειά να τη δείχνετε παντού.
Δεν τον φάγανε όλοι τον γάιδαρο. Και μάλιστα αυτοί που τον φάγανε, μια μέρα θα τον φτύσουν κι όλας – μιας και σας αρέσει και ο Ηράκλειτος. Σε κάθε περίπτωση δεν ξέρω κανέναν να ισχυρίζεται ότι δεν θα αντιγράφουν είτε με είτε χωρίς κάμερα. Άρα προς τι η συζήτηση; Αν βρίσκετε πολύ επαναστατική τη λύση του ανοίγματος των σχολών, δεν βλέπω το λόγο να βαφτίζετε το κρέας ψάρι. Αποδεχτείτε ότι θα αντιγράφουν. Μπορείτε και όχι, και να επανεξετάσετε τη θέση σας για το ανέφικτο αυτού που λέει το φοιτητικό κίνημα. Δεν χρειάζεται να επιτηρούν οι ευπαθείς ομάδες – ας πληρώσει η Κεραμέα ΥΔ να επιτηρούν.
Αν έχετε διάμεση ηλικία άνω των 60, δεν φταίτε εσείς, αλλά οι κυβερνήσεις των τελευταίων 10 ετών που υπογράψανε μνημόνια και, ως εκ τούτου, δεν ανοίξανε θέσεις. Το αυτό και για την αναλογία διδασκομένων προς διδάσκοντες. Το λογικό, επομένως, είναι να καταγγείλει το ΕΜΠ όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις, όχι;
Μιας και εσείς το αναφέρατε, στο ΕΤΗ οι εξετάσεις γίνονται γραπτώς και δια ζώσης (κυρίως) ή προφορικά και εξ αποστάσεως. Γενικά, πάντως, το μέτρο μου δεν είναι το ΕΤΗ. Δεν με πολυενδιαφέρει τι κάνουν κιόλας – δεν είναι η χώρα μου εδώ. Ούτως ή άλλως έχω να τσακωθώ για άλλα πράγματα, όπως αν το νούμερο ένα παγκόσμιο πρόβλημα είναι οι εκπομπές διοξειδίου, αν είμαι φονιάς που μου αρέσουν οι μπριζόλες, αν sustainability είναι να φτιάχνω σπίτια από πεπιεσμένο χαρτί και ανακυκλωμένες κουράδες και αν το digitalization είναι επιστημονικός όρος ή μία άνευ νοήματος μπούρδα που πρέπει να λέμε όλοι για να πάρουμε λεφτά από το Horizon Europe. Σε αυτά, μάλλον θα συμφωνούσαμε.
Εάν επίσης θέλετε να πείτε πλαγίως “Ωραία μας τα λες, αλλά μια χαρά σου τα ακουμπάνε στο ΕΤΗ, δεν τρως στη μάπα τα προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου”, νομίζω ότι εσείς ειδικά ξέρετε ότι δεν είναι δική μου επιλογή αυτό. Άρα, γιατί το λέτε;
Με πολύ
λήμεγάλη συμπάθεια για το ότι δεν κωλώνετε να συγκρουστείτε με την μπουρδολογία (bullshitology) και τον ανορθολογισμό που επικρατεί εσχάτως στην έρευνα, και πολύλήμεγάλη εξ απανέκαθεν διαφωνία σχεδόν σε όλα τα άλλα.Μιχάλης
ΥΓ: Το ΕΤΗ είναι δημόσιο – όχι ότι λέει κάτι αυτό. Αλλά μιας και το αναφέρατε, νομίζω ξέρετε πολύ καλά ότι στην Ευρώπη δεν έχει παρά ελάχιστα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
ΥΓ2: Πολλή=Πολύ.
Μιχάλη, γνωρίζω τις προσπάθειές να γυρίσεις στην Ελλάδα, και εύχομαι και ελπίζω να ευοδωθούν. Απλά ίσως σε πήρε άδικα η μπάλα γιατί τα έχω πάρει με μια γενικευμένη τάση διάφορων ξενιτεμένων από επιλογή: Να μας κάνουν υποδείξεις, επαναστατικές ή εκσυγχρονιστικές κατά περίπτωση, να μας κουνάν το δάκτυλο, και τέλος να απαιτούν να τα φτιάξουμε όλα σωστά ώστε να γυρίσουν — να επαναπατρίσουν τη σπουδαιότητά τους.
Και άλλωστε, γιατί να περιοριστούμε να καταγγέλλουμε τις μνημονιακές κυβερνήσεις και όχι τις προ-μνημονιακές που χρέωναν τη χώρα μοιράζοντας αστακομακαρονάδες και πόρσε; Και γιατί να περιοριστούμε στις κυβερνήσεις μόνο και όχι σε όλους που συμμετέχουν στη διακυβέρνηση της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των αντιπολιτευόμενων κομμάτων και του συνδικαλισμού των καταλήψεων των ισοπεδώσεων, της αποχαύνωσης; Και γιατί να ξεχνάμε πως εμείς τους ψηφίζαμε και τους δίναμε την εξουσιοδότηση να κατεδαφίζουν ό,τι προεξέχει; (Αν ξέρεις κάποιον που βροντοφώναξε “όχι άλλες αστακομακαρονάδες”, γράψ’ τον εδώ να τον μάθουμε — Προσωπικά, όπως και σε σένα, μου αρέσουν οι μπριτζόλες και δεν λέω όχι σε κάνα παραδοσιακό κοκορέτσι).
Τα σχόλια έχουν κλείσει με την παρέλευση δύο εβδομάδων από την ημερομηνία της ανάρτησης. Προσθέτω αυτό το εκπρόθεσμο σχόλιο για σας να ευχαριστήσω όλους για τα παραπάνω 88 σχόλια και για τις 3600 επισκέψεις σ’ αυτή την ανάρτηση, και για να αναφέρω ότι έχει προστεθεί στο τέλος του κυρίως κείμενου μου μια σημερινή ενημέρωση που ελπίζω πως θα τη βρείτε ενδιαφέρουσα.