Στο πλαίσιο της Πρόσκλησης ΕΔΒΜ34 «Υποστήριξη ερευνητών με έμφαση στους νέους ερευνητές», του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση & Δια βίου Μάθηση» συνεργάτες μου νέοι ερευνητές συνέταξαν και υπέβαλαν την ερευνητική πρόταση με αρ. 5004921 και τίτλο «Υβριδικά συστήματα για την ενεργειακή και υδροδοτική αυτονομία μη διασυνδεδεμένων νησιών του Αιγαίου». Εγώ ανέλαβα να είμαι ο ακαδημαϊκός σύμβουλός τους, σύμφωνα με την προκήρυξη.
Οι συνεργάτες αυτοί είναι:
- Ο Χρήστος Τύραλης (1ο μέλος), Διδάκτωρ Μηχανικός με 2 μεταπτυχιακά διπλώματα.
- Ο Παναγιώτης Δημητριάδης (2ο μέλος), Διδάκτωρ Μηχανικός (Υποψήφιος Διδάκτωρ κατά την υποβολή της πρότασης) με 1 μεταπτυχιακό δίπλωμα.
- Η Άνυ Ηλιοπούλου (3ο μέλος), Υποψήφια Διδάκτωρ με 1 μεταπτυχιακό δίπλωμα.
- Ο Ρωμανός Ιωαννίδης (4ο μέλος), Υποψήφιος Διδάκτωρ.
Η πρόταση δεν εγκρίθηκε και κάναμε ένσταση, η οποία απορρίφθηκε, όπως άλλωστε όλες οι ενστάσεις συναδέλφων του ΕΜΠ. Η απόρριψη (αναρτημένη στη Διαύγεια) έχει την εξής τεκμηρίωση
«Σύμφωνα με την Πρόσκληση ΕΔΒΜ34 (σημείο 1.28), προβλέπεται η αξιολόγηση των ερευνητικών προτάσεων από δύο (2) αξιολογητές, οι οποίοι είναι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι να εξετάσουν τα δεδομένα της πρότασης και να τη βαθμολογήσουν. Η προσωπική κρίση των ενιστάμενων για το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιφέρει αναβαθμολόγηση.»
Η ένσταση μαζί με την επιστολή μας και η απορριπτική απάντηση της Αρχής επισυνάπτονται (στην απάντηση έχω κιτρινίσει την αναφορά στην πρότασή μας). Στα ερωτήματά μας δεν πήραμε καμιά απάντηση, πράγμα που σημαίνει ότι αρμόδια Αρχή αναγνωρίζει πλήρη εξουσία στους αξιολογητές να βαθμολογήσουν χωρίς τεκμηρίωση και με όποιο βαθμό αυθαιρεσίας επιθυμούν.
Στο μεταξύ ο ένας αξιολογητής είδε τα αποτελέσματα της βαθμολόγησης της πρότασής μας και είχε την καλοσύνη να μου στείλει την αναλυτική αξιολόγησή του. Όπως είναι εμφανές, έχει βαθμολογήσει σε όλα τα κριτήρια με το μέγιστο βαθμό, 100/100, και αναρωτήθηκε τι συνέβη και δεν εγκρίθηκε η πρόταση. Η αναλυτική αξιολόγηση και η βαθμολογία του επισυνάπτονται (έχω σβήσει το όνομά του). Συγκρίνοντας τους βαθμούς που δημοσιεύτηκαν (περιλαμβάνονται και στην ένστασή μας) προκύπτει ότι η βαθμολογία του εν λόγω αξιολογητή δεν αντιστοιχεί σε καμιά απ’ τις δημοσιευμένες.
Οπότε καλούνται οι νέοι ερευνητές να λύσουν τον γρίφο.
Εγώ απλώς επαναφέρω την πρότασή μου να γίνεται η έγκριση των προτάσεων με κλήρωση. Είναι ακλόνητη η πεποίθησή μου ότι η Τύχη είναι λιγότερο αυθαίρετη απ’ τους αξιολογητές και τους οργανωτές τους. Την εμπιστεύομαι περισσότερο από τα συστήματα αξιολόγησης ερευνητικών προτάσεων που έχω υποστεί.
Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι βέβαια μεμονωμένο.
Για την πλάκα της υπόθεσης παραθέτω τμήμα της επιστολής-ένστασής μου σε προηγούμενη πρόταση που υποβάλαμε (με παρόμοια σύνθεση ομάδας) στο πλαίσιο υποτροφιών του ΙΚΥ/Siemens:
Προς ευχάριστη έκπληξή μου, πήρα μια πολύ ειλικρινή απάντηση από ανώτατο στέλεχος του ΙΚΥ που μεταξύ άλλων έλεγε:
Βέβαια κατέληγε πως δεν προβλέπεται διόρθωση.
Δημητρης Κουτσογιάννης
Αγαπητοί αναγνώστες, σας παραθέτω μερικά σχόλια μου:
1) Εδώ δεν πρόκειται για κακοήθεια αλλά για περίπτωση δημόσιας απάτης, μιας και ο ένας αξιολογητής αποκάλυψε τις βαθμολογήσεις του, που ήταν εντελώς διαφορετικές από αυτές που ανακοίνωσε το ΕΣΠΑ.
Επίσης, η κλήρωση δεν πιστεύω πως θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, διότι οι απάτες του ΕΣΠΑ θα συνεχιστούν και στις κληρώσεις.
2) Επίσης, εδώ πρόκειται για δημόσια ιδρύματα (ΕΣΠΑ, ΙΚΥ) και δημόσια (και Ευρωπαϊκά) χρήματα και είναι αντι-δημοκρατικό (αν όχι παράνομο) να μην υπάρχει δικαίωμα ένστασης και πρόσθετου ελέγχου στις διαδικασίες επιλογής χρηματοδότησης, να φιμώνουν δηλαδη οποιαδήποτε αντίδραση.
3) Επίσης, ακόμα και αν το δει κανείς στυγνά από την οικονομική πλευρά, το κράτος (και άρα, οι πολίτες) χάνει πολύ περισσότερα χρήματα όταν δίνονται με αυτόν τον τρόπο τις χρηματοδοτήσεις συνέχεια στα ίδια άτομα, διότι έτσι υπάρχει άρση του ελεύθερου εμπορίου και εκπονούνται πολύ λιγότερα και χαμηλότερης ποιότητας έργα, μιας και η Επιστήμη και η Μηχανική χρειάζονται πολλές απόψεις (φωνές) για να προχωρήσουν και να επιφέρουν το βέλτιστο αποτέλεσμα στην υπηρεσία του πολίτη. Μπορεί να δει κανείς όσες φορές είχαμε κάποια χρηματοδότηση μεμονωμένα αλλά και μέσω της ερευνητικής ομάδας της ITIA (https://www.itia.ntua.gr/en/projects/) τι προσφέραμε στο κράτος και την επιστήμη (όλα ανοιχτά, ελεύθερα δεδομένα, ελεύθερα λογισμικά).
4) Ακόμη, πρέπει να σημειώσω πως φαίνεται ανήθικη η στάση του ΕΣΠΑ και του ΙΚΥ, να έχουν ως βιτρίνα ότι στηρίζουν τους Νέους Ερευνητές (για να μείνουν στη χώρα τους), αλλά από την άλλη σε αυτούς που επιλέγουν να μείνουν και δεν έχουν άλλη χρηματοδοτήση, να τους αφήνουν επίμονα (ως τιμωρία?) χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση.
5) Τέλος, παραθέτω και τη δική μου πιο προσωπική εμπειρία, όπου μετά από την εκπόνηση του Μεταπτυχιακού μου στο Imperial College (με υποτροφία από το Ίδρυμα Ευγενίδη) και θέση Consultant σε εταιρεία του Λονδίνου, επέλεξα να επιστρέψω για να συνεχίσω την έρευνα μου στο ΕΜΠ. Η συνολική ιστορία (μαζί με τις συνολικά πολλές απορρίψεις για χρηματοδότηση, αλλά και τις 23 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά και δεκάδες άλλες σε συνέδρια, που καταφέραμε να εκπονήσουμε μαζί με όσους έχω συμπεριλάβει στις ευχαριστίες) είναι στο: https://www.researchgate.net/publication/322011925_Hurst-Kolmogorov_dynamics_in_hydroclimatic_processes_and_in_the_microscale_of_turbulence.
Με εκτίμηση για τους αληθινούς συνεργάτες μας και με… γέλιο για τις απάτες των δημόσιων ιδρυμάτων, καθώς και για τις εμπάθειες των κουτοπόνηρα-ανώνυμων αξιολογητών (reviewers),
Παναγιώτης Δημητριάδης
Καταρχάς, οι βαθμολογίες που πήρε η πρόταση δεν είναι κακές. Δεν νομίζω ότι η κλήρωση μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Ακόμα και να καθιερωθεί θα γίνεται με αδιαφανή τρόπο και μάλιστα δεν θα να μπορείς να αμφισβητήσεις τον τρόπο ανάδειξης των διαφόρων προτάσεων (το οποίο τουλάχιστον τώρα μπορείς).
Στο κάτω κάτω άμα το σκεφτείς και τώρα η τύχη αποφάσισε τη μοίρα της πρότασης. Έπεσε σε ένα κριτή που του άρεσε πάρα πολύ (καλή τύχη) άλλα αυτός έκανε το λάθος να βάλει προκλητικά παντού 100% με αποτέλεσμα να βγει εκτός αξιολόγησης (κακή τύχη).
Ευχαριστώ για το σχόλιο, Βαγγέλη. Φυσικά το σύστημα της κλήρωσης χρειάζεται μελέτη ώστε να είναι δίκαιο και αποτελεσματικό.Μερικές πρώτες ιδέες εδώ. Η διαφάνεια είναι πολύ πιο εύκολο να διασφαλιστεί με την κλήρωση.
Βαγγελη ευχαριστω για τα σχολια σου.
Ποιος ακριβως εκανε λαθος κσι ηταν προκλητικος? Αν θελεις κοιταξε λιγο ποιες ομαδες πηραν τη συγκεκριμενη χρηματοδοτηση (με παντου 100% βαθμολογιες) και θα καταλαβεις οτι η βαθμολογια του συγκεκριμενου αξιολογητη ηταν μια χαρα για την ομαδα και το θεμα που κατεβασαμε.
Επισης, η βαθμολογια του συγκεκριμενου αξιολογητη δεν βγηκε εκτος αξιολογησης (πού το ειδες αυτο?), το οποιο σημαιμει οτι το ΕΣΠΑ μαγειρεψε (στην κυριολεξια) τα αποτελεσματα.
Παρακαλώ να κρατήσουμε το επίπεδο. Υποθέσεις περί μαγειρικής είναι αυθαίρετες. Ούτε πρέπει να συγκρίνουμε με άλλες προτάσεις, ιδίως αυτές που εγκρίθηκαν και τους οφείλονται συγχαρητήρια.
Δεν συμφωνώ περί αυθαίρετων υποθέσεων αφού λόγω διαφάνειας ανακοινώθηκαν όλα τα αποτελέσματα και των 2 αξιολογητών που ήταν διαφορετικά από αυτά που είδαμε. Επίσης, τη σύγκριση την πρότεινα μόνο για να δει ο Βαγγέλης (και οι υπόλοιποι αναγνώστες) ότι η βαθμολογία του αξιολογητή δεν ήταν καθόλου προκλητική. Τέλος, το επίπεδο στη συζήτηση δεν πέφτει επειδή λέμε (με στοιχεία) τη γνώμη μας.
Κύριε Κουτσογιάννη,
Προς άρση πιθανόν «σκιών» ως προς την διαδικασία αξιολόγησης θα ήθελα να σας ενημερώσω:
1. Η ΕΔΒΜ34 είναι ίσως μια πρόσκληση για ερευνητικά προγράμματα με δημοσιευμένη τη μεθοδολογία αξιολόγησης (http://www.edulll.gr/wp-content/uploads/2017/02/methodologia_axiologisis_edvm34.pdf) και με χρήση ηλεκτρονικής πλατφόρμας αξιολόγησης όπου κάθε στάδιο της διαδικασίας αξιολόγησης έχει ψηφιακό ίχνος. Δηλαδή, ο αλγόριθμος αντιστοίχισης αξιολογητών-προτάσεων, το πότε ανατέθηκε και πότε αξιολογήθηκε και ποιοι αξιολόγησαν κάθε πρόταση είναι ορατό σε κάθε πιθανό έλεγχο.
2. Όσον αφορά στις ενστάσεις η υπηρεσία που διαχειρίζεται την συγκεκριμένη δράση δεν μπορεί και δεν είναι δυνατόν να κρίνει την επιστημονική αξιολόγηση των αξιολογητών οι οποίοι, είναι όλοι μόνιμα μέλη ΔΕΠ, πιστοποιημένοι μέσω του ΑΠΕΛΛΑ και οι οποίοι, αξιολόγησαν προτάσεις σε θεματικά αντικείμενα σύστοιχα με το ΦΕΚ διορισμού τους.
Για τη διασφάλιση της αντικειμενικότητας της αξιολόγησης επιλέχθηκε κάθε πρόταση να αξιολογηθεί από δύο αξιολογητές και όταν η απόσταση των μέσων όρων ήταν μεγαλύτερη των 20 μονάδων, πήγαινε σε τρίτο αξιολογητή. Σε αυτή την περίπτωση ο τελικός βαθμός προέκυπτε από τον μέσο όρο των δύο κοντινότερων βαθμολογιών (άρθρο 3γ, μεθοδολογία αξιολόγησης)
3. Αυτό συνέβη και στην περίπτωσή της δικής σας ερευνητικής πρότασης. Ως εκ τούτου, ο «γρίφος» που αναφέρετε δεν είναι γρίφος. Η πρόταση σας πήγε σε τρίτο αξιολογητή και δημοσιεύθηκαν οι δύο κοντινότερες βαθμολογίες.
4. Τέλος, κάθε ερευνητική ομάδα είχε τη δυνατότητα να δει τις αξιολογήσεις που διαμόρφωσαν τον τελικό βαθμό με ένα απλό αίτημα προς την σχετική υπηρεσία.
Ελπίζω τα παραπάνω να μην επιτρέπουν άλλες παρεμηνείες.
Προς αποφυγή πιθανών παρεξηγήσεων ως προς τον γρίφο της αξιολόγησης θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα εξής σχόλια:
1) Ο λεγόμενος αλγόριθμος επιλογής δεν είναι καθόλου ορατός, αλλιώς θα έπρεπε τουλάχιστον να αναφέρονται κάποιες πληροφορίες για το πώς επιλέγονται οι αξιολογητές, ενώ το εν λόγω κείμενο της υπηρεσίας είναι πρόχειρο και περιγραφικό χωρίς λεπτομέρειες.
2) Το να μην μπορεί μια υπηρεσία που διαχειρίζεται δημόσια χρήματα να κρίνει την επιστημονική κατάρτιση των αξιολογητών είναι απαράδεκτο και αντι-δημοκρατικό. Αν δεν μπορεί να το αναλάβει η εν λόγω υπηρεσία, τότε απλά πρέπει να παραιτηθούν οι αρμόδιοι και να δώσουν τα ηνία σε αυτούς που μπορούν.
Επίσης, ο μόνος πραγματικά τρόπος να καλυφθεί η απάτη ήταν να υπάρχει και 3ος κριτής (το είχαμε σκεφτεί πιο πριν αλλά δεν το αποκαλύψαμε για να δούμε αν θα μας το αποκαλύψει η υπηρεσία). Στο έγγραφο που λάβαμε όμως ως απάντηση στην ένσταση μας, αναφέρει ρητά 2 αξιολογητές, οπότε μάλλον η απάτη είναι πλέον (και νομικά) ορατή.
3) Θα συμφωνήσω απόλυτα λοιπόν, ότι ο γρίφος είναι απλά ρητορικός.
4) Το αίτημα αυτό το κάναμε και λάβαμε την παραπάνω απάντηση. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν μας έδωσαν τις αξιολογήσεις που διαμόρφωσαν τον τελικό βαθμό, αλλά μόνο ένα βαθμό χωρίς κανένα σχόλιο για τους λόγους που τον διαμόρφωσαν (η έννοια της αξιολόγησης προϋποθέτει και κάποια σχόλια, και όχι μόνο έναν βαθμό).
Είναι πράγματι πολύ λυπηρό οι δημόσιες υπηρεσίες να πολεμούν με τέτοιον τρόπο ανθρώπους που δίνουν εθελοντικά τον χρόνο τους για την στήριξη και την επιστημονική ενίσχυση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Πρέπει λοιπόν να υποθέσω ότι η τιμωρία του να (επι)μείνεις στη χώρα σου είναι αυτή ακριβώς, ότι θα υπάρχουν αναρμόδιοι να σε κρίνουν και να σου παίρνουν έστω και ένα μικρό μερίδιο οικονομικής ενίσχυσης για να συνεχίσεις αυτό το έργο.
Κύριε Τσεμπερλίδη, ευχαριστώ πολύ που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε αυτή τη φορά. Θα ήταν απλούστερο να είχε εξεταστεί η ένσταση και να είχε δοθεί απάντηση επί της ένστασης, αντί να μεταφερθεί ένα copy-paste κείμενο, το οποίο μάλιστα, σύμφωνα με όσα γράφετε, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, γιατί μιλάει για “δύο (2) αξιολογητές” (αριθμητικώς και ολογράφως), ενώ εσείς λέτε πως ήταν 3.
Επίσης, θα περίμενε κανείς, αντί να απορριφθούν μαζικά όλες οι ενστάσεις, να γίνουν αποδεκτές κάποιες (υποθέτω κάποιος απ’ τους συναδέλφους θα είχε τεκμηρίωση που θα επέτρεπε να γίνει δεκτή η ένστασή του–αλλά εγώ προσωπικά δεν θα είχα αντίρρηση να γίνει και με κλήρωση η αποδοχή ορισμένων).
Αφού σας ενδιαφέρει να μην γίνονται “άλλες παρερμηνείες” θα με ενδιέφερε η αυθεντική ερμηνεία σας γιατί το κείμενο της απάντησης στην ένστασή μας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, την ώρα μάλιστα που με την ένστασή μας ζητούσαμε “το πλήρες ιστορικό για την πορεία και βαθμολόγηση της πρότασης μας”.
Δηλαδή αν ο αξιολογητής που του άρεσε η πρόταση της έβαζε 99 αντί για 100 θα ήταν ο κοντινότερος σε αυτόν που κλήθηκε εκ των υστέρων (βαθμολόγησε με 89) και άρα η πρόταση θα έπαιρνε 94 τελική βαθμολογία (αντί 83.58) και άρα θα πέρναγε!?
Μπα, πάλι δεν θα πέρναγε.. τότε θα έβαζαν τον solver του excel να βρει με ποιον υποθετικό βαθμό η πρόταση θα ήταν ανεπιτυχής. Άλλα όπως είπαμε όλα αυτά δεν ισχύουν, μιας και δεν υπήρξε επίσημα 3ος αξιολογητής.
Θα είχε πλάκα αν μπορούσαμε να δούμε και οι υπόλοιπες προτάσεις που ήταν ανεπιτυχείς τι βαθμολογίες πήραν. Προσκαλώ όλους όσους δεν πήραν την πρόταση να μου στείλουν τις αναλυτκές βαθμολογίες τους στο pandim@itia.ntua.gr. Μια γρήγορη στατιστική ανάλυση που έκανα έβγαλε ότι η ομάδα μας είναι στο χαμηλότερο 16% (με συνολικά 2 διδακτορικά, καμιά 50αριά δημοσιεύσεις σε περιοδικά και καμιά 300 αναφορές) και ο Δημήτρης Κουτσογιάννης (με 8000 αναφορές και h-index 43) στο 52% όλων των βαθμολογιών όσων έκαναν πρόταση 🙂
Θα πρότεινα να προσλάβουν και έναν γερό στατιστικολόγο στην υπηρεσία, καθώς και εναν πιο ισχυρό solver για να τα μαγειρεύουν πιο όμορφα 🙂
Το πιο σημαντικό είναι ότι οι αναθέσεις και οι χρηματοδοτήσεις δεν γίνονται με διαφανή τρόπο. Αξιόλογοι επιστήμονες που θα έκαναν καριέρα στο εξωτερικό δεν φεύγουν, μένουν εδώ να προσφέρουν και να βοηθήσουν και οι υπεύθυνοι τους ανταμείβουν με τον γνωστό τρόπο: προτιμούν να αναθέσουν τα προγράμματα στους δικούς τους, στα βύσματα δηλαδή, ενώ εξαιρετικές προτάσεις μένουν στο συρτάρι και βαθμολογούνται με τρόπο προκλητικό. Πολλά από τα νευραλγικά πόστα σε Ιατρική (εγώ είμαι γιατρός, τα ίδια χάλια κι εκεί), Πολυτεχνείο, Νομική κ.τ.λ. έχουν καταληφθεί από τους ίδιους που αποφασίζουν τα παραπάνω. Λίγοι ξεχωρίζουν με θετικό τρόπο και μακάρι να αυξηθούν. Ελπίδα για να προχωρήσει η ταλαίπωρη αυτή χώρα για την ώρα καμία πάντως. Ένα μεγάλο μπράβο, ωστόσο, στους επιστήμονες που συνεχίζουν και προσπαθούν κι ας μην ανήκουν σε καμία κλίκα, κι ας μην ανταμείβονται για τις ιδέες, την δουλειά και τις θυσίες τους.
Ευχαριστώ πολύ κε Δημήτρη Δημητριάδη. Συμφωνώ πως αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σ’ αυτούς που προσπαθούν εν μέσω αποτυχιών, αλλά πρέπει να μην απαξιώνουμε και όσους έκαναν καλές προτάσεις που εγκρίθηκαν για χρηματοδότηση. Κι εκείνοι είναι νέοι ερευνητές που δουλεύουν στη χώρα. Δεν είναι απαραίτητα “βύσματα”. Τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο επίσης. Όπως και σε όσους αξιολογητές έκαναν καλά τη δουλειά τους.
Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία μας δεν έχει κουλτούρα αξιοκρατίας και συνεργασίας, οπότε ο κάθε αξιολογητής αν είναι επιρρεπής στην αυθαιρεσία μπορεί να την ασκήσει, με τις ευλογίες των αρμόδιων Αρχών (όπως δείχνουν οι απαντήσεις στις ενστάσεις) .
Επίσης, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι όλες οι πιο πάνω απαντήσεις μου αναφέρονται στην προσωπική μου γνώμη και στοιχεία που έχω στη διάθεση μου και δεν εμπλέκονται ούτε ο υπεύθυνος καθηγητής της πρότασης αλλά ούτε και η υπόλοιπη ομάδα. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο γρίφος της ανάρτησης είναι ρητορικός για εμένα, καθώς και ότι η επίσημη απάντηση στην ένσταση του ΕΣΠΑ κρύβει ύποπτα αναπάντητα ερωτήματα περί της αξιολόγησης της πρότασης μας που εκ των υστέρων προσπαθούν αρμόδιοι να τα καλύψουν με ελλιπή και προφορικά “στοιχεία”.
Αυτή η πρόταση ήταν μια από τις πολλές που έκανα φέτος, προσπαθώντας να μείνω στη χώρα μου και στο ΕΜΠ, και σε συνδυασμό από τις πολλαπλές απορρίψεις σε όλη τη διάρκεια του διδακτορικού μου, νομίζω πως όλοι μπορούν να δικαιολογήσουν την αγανάκτηση (και τον εμπαιγμό) προς το σύστημα “στήριξης” Νέων Ερευνητών. Δεν είναι κρυφό ότι όλοι φεύγουν σιγά-σιγά προς καλύτερες μοίρες στο εξωτερικό, μιας και τα χρήματα κρατικής στήριξης αποφεύγουν ύποπτα, κατά συντριπτική πλειοψηφία, αρκετά ίδια άτομα/νέους ερευνητές/καθηγητές.
Ας χάσω λίγο χρόνο για να πω και εγώ την πονεμένη ιστορία μου. Βεβαια δεν συγκρίνεται με αυτήν του Δημήτρη όπου αχνοφαίνεται δόλος.
Υπέβαλα ερευνητική πρόταση με τίτλο «Διερεύνηση λειτουργίας αρχαίων υπόγειων υδραυλικών συστημάτων στην Αττική και δυνατότητες ανάδειξής τους-5004523»
Το αντικείμενο της πρότασης είναι ο ορισμός της:
(α) έρευνας (εξερεύνηση αρχαίων έργων),
(β) διεπιστημονικότητας (αρχαιολογία, επιστήμες μηχανικού, σπηλαιολογία) και
(γ) χρησιμότητας για το κοινωνικό σύνολο (αναδεικνύονται αρχαία υδραυλικά έργα σε περιοχές που γνωρίζει και επισκέπτεται όλος ο πλανήτης, όπως π.χ. η Ακρόπολη)
Η προταση βαθμολογήθηκε με 71.9/100 και βρέθηκε στο τέλος της λίστας αξιολόγησης.
Είναι αναμενόμενο ότι η πληθώρα των χιλιάδων προτάσεων δυσκολεύει την ουσιαστική αξιολόγηση, όμως είναι επίσης ιδιαίτερα λυπηρή η ανικανότητα του συστήματος να μην μπορεί ούτε καν να αναγνωρίσει κάτι ουσιαστικό και χρήσιμο για την επιστήμη και την κοινωνία.
Το πρόβλημα προέκυψε από το γεγονός ότι οι προτάσεις δεν κρίθηκαν συγκριτικά ανά θεματική ενότητα και περιοχή. Έτσι οι χιλιάδες ατομικές βαθμολογίες όχι μόνο οδήγησαν σε τυχαία αποτελέσματα αλλά φαίνεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις οδήγησαν σε ακραίες αδικίες που απογοητεύουν τους νέους ανθρώπους.
Δεν θα συμφωνήσω με το Δημήτρη ότι όλες οι προτάσεις που επελέγησαν είναι οπωσδήποτε αξιόλογες. Σε κάποιες από αυτές η λογική «ερευνώ άρα υπάρχω» είναι εμφανής μόνο από τον τίτλο. Θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων που θα προκύψουν (δεν έχει γίνει ποτέ). Ελπίζω τα παραδοτέα της «έρευνας» να μην είναι αναμάσημα από την ψηφιακή βιβλιοθήκη της Ιτιας όπως έχει συμβεί στο παρελθόν (http://www.itia.ntua.gr/el/docinfo/1285/)
Όσο για τα αρχαία υπόγεια υδραυλικά συστήματα της Αττικής δεν ανησυχώ. Όταν τα «ερευνητικά» αποτελέσματα της παρούσας δράσης θα έχουν από καιρό διαψευστεί ή ξεχαστεί, τα αρχαία έργα θα είναι εκεί και θα περιμένουν κάποιους άλλους να τα αναδείξουν. Και όταν συμβεί αυτό θα αξίζει να προσθέσουμε στις πινακίδες ανάδειξης τη μεταχείριση που είχε η πρότασή μας από το ελληνικό δημόσιο.
Aκόμη και με όσα εκ των υστέρων επικαλείται ο κ. Τσεμπερλίδης, δηλ. ότι κατ’ αυτόν υπήρξε και 3ος βαθμολογητής – άποψη που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα επίσημα πρακτικά της Επιτροπής Ενστάσεων, που ρητά αναφέρουν για δύο βαθμολογητές – οι βαθμολογίες της απορριφθείσας πρότασης σας έχουν ως ακόλουθα:
1ος αξιολογητής: 100,100,100,100,100,100
2oς αξιολογητής: 78, 75, 70,79,90,85
3oς αξιολογητής: 89,90,85,90,96,87 (το ότι αυτός είναι ο 3ος και όχι ο 2ος αξιολογητής προκύπτει από το γεγονός ότι η βαθμολογία του δεν απέχει περισσότερες από 20 μονάδες από του πρώτου).
Παρατηρούμε λοιπόν ότι η βαθμολογία του 3ου αξιολογητή απέχει τις ακόλουθες μονάδες από τις βαθμολογίες του 1ου και 2ου αξιολογητή κατά σειρά, ως εξής:
από του 1ου: 11, 10, 15, 10, 4, 13
από του 2ου: 11, 15, 15, 11, 6, 2
Aπό τα παραπάνω προκύπτει ότι στα 3 από τα 6 κριτήρια, οι κοντινότερες βαθμολογίες είναι αυτές του 1ου και 3ου αξιολογητή και σε άλλα δύο ισαπέχουν ως προς τους 1ο και 2ο αξιολογητή, οπότε στην τελευταία αυτή περίπτωση, σύμφωνα με το νόμο (άρθρο 3 παρ.γ εδ.β) επιλέγονται οι δύο ευνοϊκότερες βαθμολογίες, δηλ.
σε κάθε περίπτωση, οι βαθμολογίες που έπρεπε να επιλεγούν είναι όχι του 2ου και 3ου αξιολογητή, που τελικά και παράνομα επιλέγησαν, αλλά αυτές του 1ου και 3ου αξιολογητή, οι οποίες δίδουν τον ακόλουθο μέσο όρο ανά κριτήριο:
94,5 95 92,5 95 98 93,5 και τελικό μέσο όρο 94,75.
Στη συνέχεια, θα ληφθεί υπόψη ότι οι βαθμολογίες του 2ου και 3ου αξιολογητή τουλάχιστον στα αντικειμενικά κριτήρια της σύνθεσης της ερευνητικής ομάδας, που είναι 70 και 85 αντίστοιχα και στο προφίλ του ακαδημαϊκού συμβούλου, που είναι 90 και 96 αντίστοιχα, είναι παντελώς αναιτιολόγητες – εδώ η σύγκριση μεταξύ της μη επιλεγείσας πρότασης και της με το πλησιέστερο αντικείμενο επιλεγείσας πρότασης είναι αναπόφευκτη – διότι:
α) η μη επιλεγείσα ομάδα αποτελείται από διδάκτορες και υποψήφιους διδάκτορες με
μεταπτυχιακά και πολλές δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, η επιλεγείσα ομάδα από ποιούς αποτελείται, παρακαλώ απαντήστε μας αναλυτικά κ. Τσεμπερλίδη,
β) ο ακαδημαϊκός σύμβουλος της μη επιλεγείσας πρότασης έχει, εκτός των άλλων, 8000 αναφορές και h-index 47, ο ακαδημαϊκός σύμβουλος της επιλεγείσας πρότασης τι έχει αντίστοιχα, παρακαλώ απαντήστε μας αναλυτικά, κ. Τσεμπερλίδη.
Διότι αν η μεταξύ τους σύγκριση σε αυτά τα δύο κριτήρια είναι συντριπτική υπέρ της μη επιλεγείσας ομάδας και επομένως η βαθμολογία και του 3ου αξιολογητή είναι αβάσιμη και άρα αναιτιολόγητη, και έπρεπε – ιδίως συγκριτικά – να βαθμολογήσει με 100 μονάδες στα δύο αυτά κριτήρια, η βαθμολογία της απορριφθείσας πρότασης θα έπρεπε να διαμορφωθεί πλέον ως εξής:
94,5 95 100 95 100 93,5 και τελικό μέσο όρο 96,33.
Με δεδομένο δε, ότι ακόμα και του 3ου αξιολογητή η βαθμολογία είναι παντελώς αναιτιολόγητη, μόνον βαθμοί χωρίς αιτιολογία – όσο και αν έψαξα δεν βρήκα σχετικά ψηφιακά ίχνη, όπως ισχυρίζεται ο κ.Τσεμπερλίδης, ας μας βοηθήσει σε αυτό αν έχει σχετικά στοιχεία – η απόσταση βαθμολογίας μεταξύ των δύο προτάσεων εκμηδενίζεται, αν δεν κατισχύει υπέρ της μη επιλεγείσας πρότασης.
Πιστεύω ότι τέτοια θέματα, δεν πρέπει να επιλύονται αναγκαστικά από το Συμβούλιο Επικρατείας με εμπρόθεσμη προσφυγή όλων των μελών της μη επιλεγείσας πρότασης, αλλά από τις αρμόδιες επιτροπές του ΕΣΠΑ, για να μην τρωθεί και άλλο η αξιοκρατία και η διαφάνεια, αλλά και η όλη θέση της χώρας μας στα αντίστοιχα όργανα της Ε.Ε., που συγχρηματοδοτεί τις δράσεις αυτές.
Ακόμη πιστεύω ότι κανείς από τους με οποιονδήποτε τρόπο εμπλεκόμενους, αρμόδιες επιτροπές της χώρας μας και της Ε.Ε., αξιολογητές, επιλεγέντες και μη επιλεγέντες, δεν επιθυμεί παρά να υπηρετηθούν η διαφάνεια και η αξιοκρατία, πολλώ μάλλον που αφορούν νέους ερευνητές, κάτι διαφορετικό θα ήταν ιδιαίτερα εξευτελιστικό και ταπεινωτικό για τους επιλεγέντες, που ασφαλώς και οι ίδιοι πιστεύω ότι δεν το επιθυμούν.
Να περιμένουμε λοιπόν μια προσπάθεια από τους παραπάνω προς αυτήν την κατεύθυνση; Διαφορετικά, η προσφυγή στο ΣτΕ, όχι μόνον για δικαίωση στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά και προς παραδειγματισμό για αποτροπή παρόμοιων νεφελωδών καταστάσεων, είναι καθήκον και όχι απλά δικαίωμα.
Οι βαθμοί πρέπει να σταθμιστούν. Αν βάλεις και τα βάρη θα δεις ότι ο 3ος απέχει 11.15 από τον 100% και 10.55 από τον άλλο.
Το ότι ο 2ος έβαλε πολύ χαμηλούς βαθμούς μπορεί να οφείλεται σε εμπάθεια αλλά μπορεί να ήταν απλά αυστηρός με όλους. Τίθεται ζήτημα όσον αφορά τη διαδικασία,
που απ’ ότι φαίνεται πάσχει στο ζήτημα του υποκειμενισμού, αλλά η αίσθηση μου είναι ότι η πρόταση δεν πέρασε από ατυχία.
Δεν τίθεται κανένα θέμα ατυχίας, υπάρχουν τόσα πολλά ύποπτα σημεία και παραλέιψεις και προχειρότητες της υπηρεσίας (όπως π.χ. το ότι δεν υπήρξε επίσημα 3ος αξιολογητής, ότι δεν μας έστειλαν τις αξιολογήσεις με τα σχόλια των κριτών κτλ). Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό με τη συγκεκριμένη ομάδα και με τον συγκεκριμένο καθηγητή. Το να τα ρίχνει κανείς στην ατυχία ισοδυναμεί με το να σε χτυπάει αστραπή στο ίδιο σημείο 10 φορές (και εκεί καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις γείωση).
Νίκο, τώρα βρήκα χρόνο να διαβάσω με προσοχή την πρόταση σου, η οποία βαθμολογήθηκε με 72%! Είναι πράγματι αξιοπερίεργο πώς οι περισσότερες χώρες της οργανωμένης ΕΕ, Αμερικής αλλά και Ασίας, πριμοδοτούν κατά προτεραιότητα προτάσεις σαν τις δικές σου (που έχουν προσανατολισμό την αρχαία κληρονομιά τους) και κερδίζουν (το κράτος) χρήματα από την εκμετάλλευση τους, ενώ εδώ οι (αν)αρμόδιοι δεν έχουν (από ό,τι φάνηκε) ούτε καν τις επαρκείς ιστορικές γνώσεις για την αναγνώριση τους (πόσο μάλλον την εκμετάλλευση).
Μιας και το CNN ενδιαφέρθηκε για αυτή σαν την δουλειά, γιατί δεν τους εξιστορείς όλή την ιστορία (με αναφορά και στις δικές μας… ατυχίες) για να έχουν τουλάχιστον γνώση πώς (με ποιες αδιαφανείς διαδικασίες) μοιράζονται τα δημόσια (και ευρωπαϊκά) κονδύλια στην Ελλάδα και ποιος είναι ο βασικός λόγος του brain-drain (και όχι τόσο η οικονομική κρίση).
Πάντως μαζεμένες ατυχίες συμβαίνουν και σε λοταρίες:
http://www.nooz.gr/economy/potami-gia-foro-lotaria-29-atoma-kerdisan-2-fores
Κάποιοι ατύχησαν να κληρωθούν αρκετές φορές και τώρα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις. Είμαι βέβαιος πως μερικοί από αυτούς θα ατύχησαν να πάρουν και προγράμματα ΕΣΠΑ 🙂